به گزارش خبرنگار ایرنا، استاد علی برزگر كه به علی خیاط معروف است و همه او را با این نام می شناسند از جمله خیاطان قدیمی سنندج است كه از سال 1350 و از هفت سالگی خیاطی را در یكی از خیاطی های شهر آغاز كرد و پس از مدتی توانست به خیاطی چیره دست تبدیل شود و در دوخت لباس های محلی كُردی مردانه و زنانه شهرتی برای خود دست و پا كند.
این خیاط 54 ساله روز دوشنبه در گفت و گو با خبرنگار ایرنا اظهار كرد: در 46 سالی كه به خیاطی مشغول هستم سعی كرده ام با تكریم مشتریان و احترام به خواست شان، بهترین كار را در دوخت لباس ها ارائه دهم.
وی افزود: در سال های گذشته دوخت و دوز لباس محلی از رونق بهتری برخوردار بود و برخی مشتریان ماه ها در نوبت بودند ولی اكنون با ورود البسه بی كیفیت چینی، مشتریان ما هم كم شده و تعداد كمی از مردم هنوز تمایل به دوخت لباس های محلی دارند و بسیاری هم فقط برای تعمیر البسه خود مراجعه می كنند.
وی می گوید: بخاطر علاقه به این حرفه دوران كودكی اش در مغازه خیاطی گذشته و او برای یادگیری این حرفه از درس و مدرسه غافل ماند و اندازه و برش ها را به صورت ذهنی یاد گرفت.
استاد علی خیاط گفت: چند سال قبل در كلاس های نهضت سوادآموزی شركت كردم و اكنون می توانم با اندك سوادی كه دارم حداقل اندازه ها و نام مشتریان را بنویسم، او هنوز مدل های طراحی لباس را در ذهنش ترسیم می كند و هر مدلی كه مشتریانش بخواهند برای آنها می دوزد.
به گفته این استاد خیاط، نخستین لباسی را كه بعد از پایان دوران شاگردی دوخته است را به قیمت 200 ریال به یكی از دوستانش فروخت و اكنون همان لباس را با 400 هزار ریال می دوزد.
وی یادآور شد: در مدت 46 سال اشتغال در این حرفه صدها دست لباس دوخته و برای برخی از مشتریانش از كودكی تا دامادی لباس دوخته است و زمانی كه مشتریانش زیاد بودند روزی 2 دست لباس می دوخت.
این استاد زبردست چندین شاگرد هم تربیت كرده كه برخی از آنها اكنون خود در این حرفه استاد و حرفه ایی هستند و از این راه امرار معاش می كنند.
استاد علی برزگر یا همان علی خیاط با وجود فعالیت 46 ساله در این حرفه فقط 25 سال سابقه پرداخت بیمه دارد و برای حدود 20 سال دیگر از فعالیتش هیچ سابقه بیمه ایی ندارد.
رئیس اتحادیه دوزندگان و صنوف وابسته سنندج گفت: در این شهر بیش از 800 دوزنده دارای مجوز تحت پوشش این صنف فعالیت می كنند كه از این تعداد، 300 مجوز به نام بانوان صادر شده است.
سلمان صلواتی افزود: علاوه بر خیاطان، كفاشان، بافندگان و برخی مشاغل دیگر نیز در این صنف تعریف شده و تجت پوشش اتحادیه قرار دارند.
وی اضافه كرد: طبق قانون، خیاطان از سن 18 سالگی می توانند مجوز فعالیت بگیرند و به تازگی صنف پارچه فروشان نیز می خواهد در قالب این صنف تعریف شود.
صلواتی با انتقاد از ورود البسه چینی و كم رونق شدن دوخت لباس یادآور شد: بدلیل ارزانی این اجناس بی كیفیت نسبت به البسه دست دوز، بسیاری از مشتریان از این كالاهای وارداتی استفاده می كنند و خیاطان و تولیدی ها بازار كار خوبی ندارند.
وی اظهار كرد: بی رونقی بازار كار باعث شد بسیاری از تولیدی ها در آستانه تعطیلی قرار گیرند و كمتر كسی تمایل به فراگیری حرفه خیاطی و شاگردی در این حرفه دارد.
به گزارش ایرنا، واردات بی رویه كالاهای خارجی (چینی) می تواند به صنایع داخلی بویژه تولید ملی آسیب های جدی وارد كند، واردات البسه چینی بی كیفیت، روی شغل هزاران نفر از جمله خیاط تاثیر مستقیم گذاشته و این حرفه را با تهدید مواجه ساخته است.
سیاست گذاران این بخش می توانند با اتخاذ راهكارهایی ضمن ممانعت از ورود البسه بی كیفیت، با گسترش صنایع نساجی داخلی و یا واردات پارچه مرغوب، زمینه را برای فعالیت تولیدی ها و خیاطی ها و رونق این حرف فراهم كنند.
كساد بودن و كم رونق بودن بازار حرفه خیاطی در بلند مدت می تواند ضمن به فراموشی سپردن شدن این حرفه و از بین رفتن آن به عنوان یك شغل، به عدم تمایل مردم به استفاده از لباس های محلی نیز منجر شود.
خبرنگار: عبدالله رحمانی**انتشار: مجید سلیمانی
3020/9102
سنندج - ایرنا - استاد علی برزگر یكی از خیاطان مشهور و قدیمی سنندج است كه 46 سال از عمرش را خیاطی كرده و هنوز هم در مغازه كوچكش واقع در چهار راه انقلاب (سیروس) این شهر به انجام سفارش مشتریان مشغول است.
