به گزارش ایرنا، جلیل طرفی با اشاره به خاطراتی از شهید زرهرن اهل شیروان استان خراسان شمالی اظهار كرد: سیزده بدر سال 95 تقریبا ساعت سه و نیم یا چهار بعد از ظهر بود كه پشت بیسیم داد می زدند ارتش به داد برس.
وی افزود: بچه های خانطومان كه خطشان شكست، من به همراه مرتضی زرهرن و علی شریفی تیپ 65 و تعدادی از بچه های دیگه رفتیم خانطومان، خلصه و خانطومان 5 كیلومتر باهم فاصله داشتند و تقریبا ده نفر كادر ارتش به همراه 30 یا 40 نفر فاطمی رفتیم خانطومان.
طرفی اظهار كرد: وقتی رسیدیم دیدیم خطشان شكسته بود و داشتند عقب نشینی می كردند من و مرتضی با هم بودیم منطقه رو نمی شناختیم از بچه های سپاه پرسیدیم كجا باید بریم؟ گفتند كه از سمت راست برید تو خاكریز ما هم رفتیم، واقعا جهنم بود تانك ها تیراندازی و پیشروی می كردند، هیچ كس جلودارش نبود حتی یك قبضه آر.پی.جی هم نبود تا تانك رو متوقفش كنیم.
وی افزود: ما باید از یك دیوار رد می شدیم، مرتضی حدود 20 نفر نیروی فاطمی را با خودش برد سمت راست خط و بهم گفت كه هوایش را داشته باشم. مرتضی موفق شد با بچه ها به سمت راست برود و مستقر شود، او با نیروهایش به قلب دشمن زد و در قسمت چپ دشمن قرار گرفت و توانست 2 نفر از آنها را به هلاكت برساند و اولین نفری باشد كه از ارتش توانسته تكفیری ها رو بكشد.
یكی دیگر از همرزمان شهید كه تا آخرین لحظات با وی بود گفت: با تهییج مرتضی بلند شدیم و رفتیم به كمك علی زمانی كه با بچه های فاطمیون حدود 15 نفر می شدیم.
شاه حسینی اظهار كرد: مرتضی اصلا وظیفه اش این نبود، می توانست نرود و كسی هم از او بازخواست نمی كرد مهندس تخریب آنجا بود و می توانست عقب بماند و اصلا نرود ولی مگر غیرتش اجازه می داد؟ كه همرزمش در محاصره باشد و او دست روی دست بگذارد؟
وی افزود: با تهییج مرتضی به سمت مقر دو حركت كردیم نزدیك تكفیری ها شده بودیم خیلی نزدیك، مرتضی شروع كرد آر.پی. جی زدن، چندتا از تانك های آنان را زد و جایش لو رفت، در تاریكی شب، یك تركش خورد به پهلوی شكمش اما مرتضی كسی نبود كه به راحتی تسلیم شود دوباره بلند شد و می خواست آر.پی.جی بزند كه چند تیر به پاهایش اصابت كرد.
وی گفت: فاصله ما با تكفیری ها خیلی كم بود حدود 15 متر یا شاید كمتر، صدایی از مرتضی در نمی آمد چند نفر از بچه های فاطمیون را مامور كردیم كه مرتضی و چند نفر از مجروحان را عقب ببرند.
وی افزود: فكر می كردیم مرتضی را به درمانگاه الحاضر، برده اند، من سراغ مرتضی را گرفتم اما متوجه شدیم كه به درجه رفیع شهادت نائل شده است.
امروزعلی، پسر شهید زرهرن دست فاطمه خواهر كوچكش را محكم فشرده است تا در نبود پدر راه پرافتخار او را با هم طی كنند.
دومین یادواره گرامیداشت شهید مرتضی زرهرن پنجشنبه هفته جاری با حضور امیر سرتیپ احمد رضا پوردستان رییس مركز مطالعات راهبردی ارتش جمهوری اسلامی برگزار می شود.
شهید سرهنگ دوم مرتضی زرهرن نخستین شهید تكاور ارتش و چهارمین شهید مدافع حرم خراسان‌شمالی در 24 تیرماه 58 در شهرستان شیروان خراسان شمالی در یك خانواده متدین به دنیا آمد، ایشان در سن 9 سالگی پدرش را از دست داد.
نبود پدر سبب شد شهید زرهرن از همان كودكی دوشادوش مادر كار كند و همزمان ادامه تحصیل نیز بدهد.
وی در سال 78 از طریق پذیرش در دانشكده افسری امام علی(ع) به خدمت نیروی زمینی ارتش جمهوری اسلامی ایران در آمد و پس از چهار سال تحصیل در رشته مهندسی و دانش استحكامات و گذراندن دوره تكاوری به عنوان یك نیروی زبده ارتشی در تیپ 258 تكاور ذوالفقار شاهرود با سمت فرماندهی پست مهندسی مشغول به خدمت شد.
شهید زرهرن در كار خود بسیار ساعی و كوشا بود و در ماموریت های یگانی بسیار موفق عمل می كرد و خدمات ارزشمندی در تیپ 258 تكاور عرضه كرد، همچنین به دلیل دارا بودن تخصص كار با مواد منفجره نزدیك به دو سال در مناطق مرزی ایران و عراق دور از خانواده اش به پاكسازی میادین مین جنگی بر جا مانده از هشت سال دفاع مقدس مشغول بود.
وی در طول خدمت صادقانه اش در تیپ 258 تكاور ذوالفقار در ساخت وساز پادگانی و امور مهندسی رزمی تحقیقات صنعتی و جهاد خود كفایی فعالیت های چشمگیری داشت.
وی در سال 83 با عمل به سنت رسول الله ازدواج كرد و دارای دو فرزند به نام های علی و فاطمه بود.
شهید زرهرن دلبستگی زیادی به سید و سالار شهیدان داشت و چند ماه قبل از اعزام به زیارت امام حسین (ع) و عتبات عالیات شتافته بود، این سرباز ولایت مدار رهبر وقتی اذن نائب بر حق مهدی (عج) را مبنی بر حضور مستشاری ارتشیان در جبهه مقاومتی اسلام در سوریه را شنید مشتاقانه ندای رهبرش را لبیك گفت و برای دفاع از آل الله و دفاع از مظلومیت با ایمانی كامل و یقین به هدف والای دفاع از ناموس اهل بیت پیامبرش با شهامت بسیار و عاشقانه قدم در راه نهاد و با دل و جانش كنار همرزمانش با رشادت های فراوان برای دفاع از حریم خانم زینب (س) عباس وار جنگید.
جگر گوشه هایش علی و فاطمه چشم به راهش بودند اما تكلیفی كه بر دوشش احساس می كرد بالاتر از عشق او به خانواده و عزیزانش بود و سرانجام در روز 21 فروردین سال 95 روز ولادت امام محمد باقر (ع) وسالروز شهادت اسوه و الگویش شهید صیاد شیرازی با افتخار فدایی خانم زینب كبری (س) شد.
آسمان چون جمع مشتاقان پریشان می كند
در شگفتم من، نمی پاشد زهم دنیا چرا ؟
شهریارا بی حبیب خود نمی كردی سفر
این سفر راه قیامت می روی؛ تنها چرا . . .
این شعر به قلم همسر شهید مرتضی زرهرن است.
مزار این شهید بزرگوار در خراسان شمالی، شهرستان شیروان همجوار برادر آقا امام رضا (ع) در گلزار شهدای زیارت واقع شده است.
شهرستان شیروان با 157 هزار نفر جمعیت به عنوان دومین شهرستان پرجمعیت خراسان شمالی در 60 كیلومتری شرق بجنورد قرار دارد كه در دوران دفاع مقدس 636 شهید تقدیم نظام جمهوری اسلامی كرده است.
7186/ 6042
شیروان- ایرنا- همرزم شهید زرهرن نخستین ارتشی مدافع حرم گفت: مرتضی زیر گلوله بدون هیچ ترسی به سمت خاكریز می دوید من آن صحنه را دیدم با خود گفتم ای كاش همانند این شهید بودم، واقعا خیلی نترس و شجاع بود.
