شهيد ترابي زاده شهيدي كه استقامت را زنده مي كرد

به گزارش ايرنا، شهيد مسعود ترابي زاده فرزند سوم خانواده علي ترابي زاده، يكم فروردين 1345 در بخش فين در 100 كيلومتري بندرعباس به دنيا آمد.
وي تحصيلات ابتدايي را در دبستان جاويد و راهنمايي را در مدرسه سديد (شهيد علي ساياني) سپري كرد و دوران متوسطه را تا سوم در دبيرستان شهيد «چمران» بندرعباس و سال چهارم را در دبيرستان زادگاهش فين گذراند.
شهيد ترابي زاده با آغاز جنگ تحميلي به جبهه رفت و در عمليات هاي «بيت المقدس» ، «والفجر مقدماتي» و «كربلاي 1، 4 و 5» شركت كرد و در همين عمليات ها بارها از ناحيه دست و پا مجروح و شيميايي شد.
وي در مرحله اول عمليات كربلاي پنج از ناحيه پا مصدوم شد؛ اما بعد از مداوا به واحد تخريب لشكر برگشت و در اسفند ماه سال 1365 در مرحله دوم عمليات كربلاي پنج بر اثر اصابت گلوله به كليه راست و ستون فقرات قطع نخاع شد و در بيمارستان «پاستور نو» تهران زير عمل جراحي قرار گرفت و بعد از آن نتوانست روي پاهايش بايستد و براي هميشه روي ويلچر نشست.
اين شهيد سخت كوش اميد خود را از دست نداد و با روحيه مضاعف ادامه تحصيل داد و توانست در بهمن ماه 1371 مدرك كارشناسي رشته علوم سياسي را دريافت كند.
وي در كنار تحصيل در دانشگاه در فعاليت هاي اجتماعي و هنري نيز فعال بود و ضمن تاسيس شركت «حمل و نقل جاده اي» به عنوان مديرعامل مشغول به كار شد و پس از مدتي به عنوان مدير و صاحب امتياز « دفتر خدمات مسافرت هوايي و جهانگردي» در حوزه اعزام كاروان هاي زيارتي عتبات عاليات راه اندازي كرد.
شهيد مسعود ترابي زاده در كنار فعاليت هاي اجتماعي خود از هنر نيز غافل نشد و با كشيدن نقاشي و نواختن سه تار زمزمه استقامت و بردباري را به گوش ديگران مي رساند و از خود در زمينه نقاشي رنگ روغن آثاري زيبا به يادگار گذاشت.
وي در 27 بهمن 1380 ازدواج كرد و هميشه ازدواج را بهترين دوران زندگي خود مي دانست.
شهيد ترابي زاده از پس از ازدواج روحيه و توان مضاعفي به دست آورده بود فعاليت هاي خود را هرچه بهتر و با انگيزه بيشتري ادامه داد.
اين شهيد هنرمند در همان سال به اصرار دوستانش در مركز توانبخشي جانبازان حضرت امام راحل در تهران بستري شد و پس از مدتي به خاطر درد و رنجي كه در طول اين سال ها همراهش بود براي مداوا به آلمان اعزام شد اما پس از معاينه مشخص شد كليه سمت راستش از كار افتاده و كليه چپ نيز كارايي زيادي ندارد و براي پيوند كليه به تهران بازگشت.
وي بعد از 16 سال درد و رنج در 27 ارديبهشت 1382 در راه بازگشت از تهران به بندرعباس در مسير جاده سيرجان به بندرعباس براثر واژگوني خودرو خود به شهادت رسيد و به ياران شهيدش پيوست.
در اين تصادف همسر شهيد ترابي زاده نيز براثر شدت جراحت ها قطع نخاع شد و روي همان ويلچري كه شهيد مسعود سال ها درد و رنج را تحمل كرده بود، نشست.
شهيد مسعود ترابي زاده در بخشي از وصيت نامه خود به آيه 250 سوره بقره « پروردگارا به ما صبر و شكيبايي عنايت كن و در عبادت ثابت قدم بدار و بركفار پيروزي بخش » اشاره كرده و عنوان مي كند: خداوندا مرا در اين راه و صراط مستقيم ثابت قدم بدار، پدر، مادر گرامي و بزرگوارم؛ صبر و شكيبايي شما را در راه اسلام مي دانم... سفارش ديگري نيست، امروز كيست كه وظيفه خود را در قبال اسلام و انقلاب و شهيدان نداند. يك ماه روزه و دو ماه نماز قضا دارم، خداوندا ما را موفق به انجام وظيفه بگرداند. از همگي حلاليت طلبيد و سلام برسانيد.
9887/7408