شهید جاودانی: سنگرم را خالی نگذارید

به گزارش ایرنا، شهید سید جواد جاودانی دهم آذر 1346 در خانواده ای مستضعف اما مؤمن و متعهد و وابسته به سلاله پاك حضرت زهرا (س) پا به جهان پر رمز و راز هستی نهاد.
از همان دوران كودكی اخلاص در عمل و بی توجهی به دنیا را از پدرش سید محمود كه مدام در مزارع كشاورزی مشغول كار بود آموخت و نوجوانی با تقوا ، متعهد اما ساكت و آرام پرورش یافت.
تحصیلات ابتدایی را در دبستان عشق آباد گذراند و بعد تا آخر سیكل درس خود را در مدرسه راهنمایی عشق آباد ادامه داد و ترك تحصیل كرد و مشغول به كار شد، وی ضمن كار و تلاش و كمك به والدین در تامین معیشت خانوادگی از شركت در بسیج و جلسات دینی و مذهبی غفلت نكرد.
حضور مدام او در بسیج زمینه ای شد كه در سوم تیر ماه 1363 یك دوره آموزش نظامی را در پادگان شهید تربت جام سپری كند و در هشتم مرداد ماه هین سال برای اولین بار عازم جبهه شد.
اعزام اول را پس از خدمتی چند ماهه به سلامت برگشت ولی دوباره در یكم اسفنده سال 1364 همراه با تعدادی زیادی از بسیجان منطقه جنوب به جبهه اعزام و پس از سازماندهی در یكی از گردان های لشكر 21 امام رضا (ع) در تداوم عملیات والفجر 8 در منطقه عملیاتی فاو حضور پیدا كرد و در یك عملیات نفوذی شبانه همراه با تعدا دیگری از همرزمان خود در 16 فروردین سال 1365 مفقود الاثر شد.
شهید جاودانی در بخشی از وصیت نامه خود آورده است: از شما برادرانم می خواهم كه اسلحه برزمین افتاده ام را برگیرید و بر دشمن اسلام بتازید و از شما خواهرانم می خواهم كه همچون زینب، زینب وار باشید و مبادا در شهادت من ناراحتی به شما دست بدهد.
از شما مادران می خواهم كه مبادا از رفتن جوانان خود به جبهه جلوگیری كنید كه در فردای قیامت در پیشگاه خداوند مسئولید و از شما ملت می خواهم كه جبهه ها را پرنگه دارید.
پس در این مرحله از زمان بار سنگین این جنگ را باید این ملت سلحشور ایران به پیروزی برساند و جنگ را به نفع اسلام و مسلمین به اتمام برسانید انشاءالله.
و سخنی با دوستانم از شما عاجزانه می خواهم كه سنگرم را پر كنید و نگذارید سنگرم خالی بماند و هر چه بیشتر به جبهه ها بروید.
شهید جاودانی در بخش دیگری از وصیت نامه خود افزوده است: خدایا جندالله را كه با سوگند به ثارالله در لشگر روح الله برای شكست عدوالله و استقرار حزب الله زمینه ساز حكومت جهانی بقیه الله است حمایت كن.
شهید جاودانی در ادامه تاكید كرده است: پدر، مادر، برادر و خواهرم از شما عاجزانه می خواهم كه به بزرگواری خودتان مرا ببخشید كه نتوانستم در این مدت كوتاه عمرم خدمتی به شما بكنم و اگر از من بدی دیده اید مرا حلال كنید.
از شما می خواهم كه در شهادت من گریه نكنید و لباس سیه كه نشانه عزاست به تن نكنید كه دشمنان اسلام شاد نشوند بلكه شاد باشید كه همین شادی شما خارچشمی است بر چشم منافقین.
7559* 6054