روزنامه شرق در يادداشتي به قلم رضا بختياري مدرس دانشگاه، آورده است: امروزه رشد روزافزون جمعيت، موجب نياز بيشتر بشر به مواد غذايي شده كه اين عامل موجب گسترش توليدات كشاورزي و تأثيرات سوء بر خاك و منابع پايه شده است. استفاده از كود و سموم دفع آفات علاوه بر آلوده‌سازي خاك و منابع آب‌هاي سطحي و زيرزميني، باعث فرسايش ژنتيكي و انقراض گونه‌هاي جانوري و گياهي نيز مي‌شود. اين فرايندها، تعادل‌هاي زيست‌محيطي و بومي را به‌تدريج برهم مي‌زند و پيامدهاي خطرناكي را در پي دارد.
كشاورزي پايدار با مديريت صحيح و بهينه منابع كشاورزي، در تلاش است تا در مكان‌هايي كه كشاورزي اساس فعاليت اقتصادي را شكل مي‌دهد، علاوه بر رفع نيازهاي در حال تغيير بشر، محيط زيست و منابع طبيعي را نيز ارتقا دهد. بنابراين، توجه به كشاورزي پايدار كه تأثيري قابل‌ملاحظه بر حفظ محيط زيست دارد، يك ضرورت انكارناپذير به نظر مي‌رسد. كشاورزي يكي از بخش‌هاي مهم اقتصادي كشورها و به‌عنوان اولين بخش اقتصادي در تأمين زندگي انسان از قديم نقش ايفا كرده و تأثيراتي مانند ايجاد اشتغال و درآمد، تأمين نيازهاي صنايع مربوط به كشاورزي، تأمين غذاي جمعيت، تأثير بر محيط زيست و منابع پايه توليد داشته و هميشه اثرات آن بر توسعه با روند حاكم بر ديدگاه‌هاي توسعه هماهنگي داشته است.
نتايج حاصل از پژوهش نشان مي‌دهد كه متوسط‌بودن سطح دانش كشاورزان در مورد كشاورزي پايدار، استفاده بيش از حد مجاز از سموم و كودهاي شيميايي بر اثر پنداشت‌هاي غلط كشاورزان از تأثيرگذاري تصاعدي بر عملكرد محصولات، كمبود سرمايه و ضعف در حوزه ترويج و آموزش از جمله عوامل مخرب محيط زيست در دهستان دولت‌آباد به‌شمار مي‌آيد.
در زمينه توسعه پايدار كشاورزي و روستايي، مهم‌ترين مسئله يافتن راه‌حل‌هايي است كه بتواند زندگي روستاييان را بهبود ببخشد. براي اين كار، اصلاحات عمده‌اي در سياست‌هاي كشاورزي و زيست‌محيطي ضرورت دارد. در برنامه توسعه پايدار، بايد به روستاها توجه ويژه‌اي بشود؛ چراكه از يك طرف به‌عنوان قطب اصلي توليد مواد غذايي به‌شمار مي‌روند و از طرف ديگر اكثر جمعيت فقير كشور را در اين مناطق مي‌توان مشاهده كرد.
بر‌اساس‌اين مناطق روستايي بايد نسبت به مناطق شهري در برنامه‌ها به‌طور خاص مورد توجه قرار گيرند. در پايان شايان ذكر است براي دستيابي به توسعه پايدار كشاورزي در كشور بايد مجموعه‌اي از راهبردها تدوين و به كار گرفته شود. در اين مسير بايد علاوه بر توجه به ثبات نسبي عملكرد، به مقوله حفاظت محيط زيست نيز توجه شود. با توجه به نتايج تحقيق و آشكارشدن نقاط ضعف پايداري در كشور به‌طور‌كلي مي‌توان به راهكارهاي زير براي حصول كشاورزي پايدار اشاره كرد:
1- تعيين الگوي كشت متناسب با مزيت‌هاي نسبي اكولوژيك مناطق مختلف كشور
2- حفاظت از منابع در حال تخريب
3-بهينه‌سازي مصرف كود و سموم شيميايي
4- توجه به خسارات زيست‌محيطي ناشي از توسعه نامتناسب كشاورزي
5- اتخاذ تدابير حمايتي براي افزايش درآمد كشاورزان و جلوگيري از مهاجرت آنها به شهرها
6- تقويت و توسعه فعاليت‌هاي كشت مخلوط، شخم حداقل، جنگل زراعي، تناوب زراعي، كاربرد كودهاي آلي و بيولوژيك، كنترل اكولوژيك آفات و بيماري‌ها و...
7- ارتقاي راندمان آبياري
8-استفاده مجدد از آب پسابها با رعايت ملاحظات زيستي
9- شناسايي گونه‌هاي گياهي و جانوري سازگار
10- حفاظت از گونه‌هاي در معرض انقراض و گونه‌هاي برتر بومي
*منبع:روزنامه شرق،1397،3،28
**گروه اطلاع رساني**1893**9131
تهران- ايرنا- توسعه پايدار كشاورزي نظامي است كه از شيوه‌هاي غيركاراي سنتي و غيراقتصادي جلوگيري مي‌كند و بر استفاده از دانش و شيوه‌هاي مدرن كشاورزي تكيه دارد كه با استفاده از اين شيوه و مدنظر قراردادن مسائل زيست‌محيطي به اقتصادي‌بودن و بازده بيشتر توليد نيز توجه كافي دارد.