این جمله آغازین «بنیامین صدر» در هشتمین شماره همشهری ماه سال 84 را شاید بتوان بهترین تعبیر از روزگار خبرنگاران و روزنامه نگارانی دانست كه با گذشت سال ها از روز خبرنگار آن سال هنوز سر و سامان نگرفته اند و چشم به راه اقدام و عمل جدّی تری برای رفع و رجوع مشكلاتشان هستند.
نویسنده آن سال های همشهری در آن نوشتار به شرایط بیمه این قشر در كشورمان تكیه كرده و قلم زده بود. موضوعی كه این سال ها كه اندكی وضعیت بیمه بخشی از روزنامه نگارها و مطبوعاتی ها سر و سامانی گرفته و دست كم راه اندازی وبگاه های سمان و ای-رسانه روز آمدتر و منظم تر شده است.
اما از دیگر سو، امنیت و استقلال شغلی مهمترین دغدغه قلم فرسایان رسانه ها و خبرنگاران ایرانی است چه اینكه جمله ناخوشایند «شما از فردا تشریف نیاورید» دست كم دو مرتبه ای برای نگارنده همین متن روی داده و باز در عزیمت به رسانه ای دیگر و انتقال بیمه از سمیرم به شعبه 2 اصفهان و از شعبه 2 به شعبه ای دیگر، همین تنها دغدغه مهم و بنیادین كار و زندگی شاغلان و فعالان حرفه ای این پیشه فرهنگی را به خوبی عیان و نمایان كرده است.
حالا بماند كه مصطفی كواكبیان، رییس خانه مطبوعات كشور همین دو سه ماه قبل در اصفهان از حقوق ناچیز و ناگفتنی 300 و 400هزار تومانی خبرنگاران سخن گفت ولی او اگر امروز هم سخن می گفت و قیمت این روزهای ارز و طلا را لحاظ می كرد حتما می گفت حقوق یك ماه خبرنگار برابر است با خرید یكی دو عدد گوشی نوكیا 216 كلاسیك، كه دست بر قضا اگر دوربین آنچنانی ندارد اما ضبط صدایش كاربرد خبرنگاری دارد و خوب كار می كند.
واقعیت آن است كه ضعف اداری، بازرسی، مالی و مدیریت اقتصادی نشریات همگی به روزنامه نگاری فشار وارد كرده و چون معضل بیكاری در جامعه وجود دارد، خبرنگارها نیز ناچارند گاهی كژدار و مریز به اعمال فشار كارفرمایان تن دهند.
یكی از همین دوستان همكار رسانه ای می گفت: كارفرما قرارداد را روبروی چشمانم گذاشت و از من خواست بعد از مطالعه متن آن در انتها طرف دوم را امضا كنم و من كه در متن قرارداد اندكی دچار ابهام و سوال شده بودم به اشتباه طرف اول را امضا زدم. كارفرما هم در اندك لحظه ای قراردادی دیگر را پرینت كرد و جلویم گذاشت. اما اینبار بجای طرف اول و دوم كاملاً محترمانه نوشته شده بود كارگر و كارفرما!
حالا بعد از گذشت بیش از یك دهه قلمفرسایی بنیامین صدر در همشهری ماه آن سال ها، با تیتر «كارگرانی كه می نویسند» را این روزها و درست در همین ایام بهتر از هر زمانی درك می كنم.
*خبرنگار ایرنا
7147/1772
اصفهان- ایرنا- شاید بتوان روزنامه نگاران را به پزشكانی تشبیه كرد كه برای همه اقشار جامعه نسخه می نویسند، اما وقتی نوبت به خود آنها می رسد كسی نیست كه برایشان داروی شفابخشی تجویز كند.
