به گزارش ایرنا دوچاپی نوعی موسیقی و حركات موزون سنتی آیینی در استان سیستان و بلوچستان است كه از گذشته های دور تاكنون در مناسبت‌های مختلف به ویژه جشن های شادی رواج داشته و در هنگام اجرا در برنامه های عمومی افراد از طبقات مختلف اجتماعی بدون در نظر گرفتن جایگاه و مقام و شغل در آن شركت می‌كنند به همین سبب می‌توان از آن به‌عنوان آیینی همگانی تعبیر كرد كه نوعی همبستگی فرهنگی و اجتماعی ایجاد می كند.
اجرای این برنامه شاد سنتی كه بیشتر در مناطق شرقی و جنوبی سیستان و بلوچستان رواج دارد همواره مورد استقبال عامه مردم بومی و غیر بومی می شود به طوری هنگام اجرای این موسیقی سنتی در شبهای فرهنگی یا هفته فرهنگی استان در تهران توجه شمار زیادی از مردم را به خود جلب كرده و در چندین نوبت خواستار اجرای مجدد آن شده اند.
كارشناس میراث فرهنگی صنایع دستی و گردشگری سراوان به خبرنگار ایرنا گفت: رقص و موسیقی دوچاپی از هنرهای اصیل و مهم مردم سیستان و بلوچستان به ویژه قوم بلوچ است كه بیشتر در مناطق شرقی و جنوبی استان رواج دارد.
محمد صدیق دهواری با تشریح این هنر سنتی اظهار داشت: گروه دو چاپی متشكل از تعداد زیادی افراد مختلف با طبقات اجتماعی متفاوت است كه در هنگام اجرا با یكدیگر مشاركت دارند و معمولاً تعدادشان متغیر است و 2 نفر دهلی (طبل‌زن) به همراه یك نفر نوازنده سرنا آنان را همراهی می‌كنند.
وی افزود: هم‌اكنون به دلیل كمبود نوازنده سرنا بجای آن در برخی اجراها دونلی نواخته می‌شود.
كارشناس میراث فرهنگی صنایع دستی و گردشگری سراوان اظهار داشت: در ابتدای اجرای این مراسم با نواختن سرنا افراد نیم دایره یا دایره تشكیل داده و همراه با آهنگ خاصی حركات موزون خود را آغاز می كنند و رفته رفته طبال با زدن بر طبل بزرگ كه مارساز گفته می‌شود به كمك سرنا زن یا دونلی نواز می رود و پس از آن تیمبوكی نوازنده طبل كوچكتر با كوبیدن بر طبل با ریتم خاصی آنان را همراهی كرده و افراد شركت كننده در دایره را به وجد می آورند.
دهواری اضافه كرد: با حركات هماهنگ بین سرنا و طبل‌های كوچك و بزرگ حركات منظم كف زدن و چرخش توسط گروه آغاز می‌شود و این حركات آن‌قدر منظم می‌شود تا دو به دو رو به روی هم قرار گیرند و دست‌ها را بر هم می زنند.
وی گفت: در رقص دوچاپی اندك اندك ریتم ملایم این حركات تند می‌شود و هنگامی‌كه ریتم تندتر شد چهار چاپی شكل می گیرد و در این بین گاهی به حالت نشسته با سرعت زیاد كوبیدن بر دست نیز انجام می‌گیرد كه به آن نندوكی گفته می شود.
كارشناس میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری سراوان ادامه داد: در این هنگام نوازنده دهل به وجد آمده و دایره‌وار به دور خود می‌چرخد و ریتم آهنگ نیز تندتر و تندتر می شود.
وی گفت: این هنر كه علاوه بر ایجاد نشاط، ورزش نیز محسوب می شود در منطقه بلوچستان با سابقه طولانی همچنان تداوم دارد و شركت در آن بدون محدودیت سنی و جایگاه و شغل افراد بلامانع است.
به گزارش ایرنا استان سیستان و بلوچستان از دو منطقه سیستان در شمال و بلوچستان در منطقه شرق و جنوب تشكیل شده و دارای فرهنگ غنی و اصیل ایرانی اسلامی است و مردم این دیار آداب و سنن نیاكان خود را به خوبی حفظ كرده اند كه از آن جمله رقص و موسیقی دوچاپی در منطقه بلوچستان و رقص شمشیر و چوب در منطقه سیستان است و اجرای این هنر سنتی چه در داخل و چه در خارج از استان علاقه مندان بی شماری را جذب كرده است.
7336 **6081
زاهدان- ایرنا- موسیقی و رقص سنتی دوچاپی از مهمترین آیین های همزاد با قوم بلوچ است كه در مناسبت‌های مختلف اجرا و زمینه ساز همبستگی اجتماعی می شود.