شهيد قنبري: با اسلام و امام (ره) لج نكنيد

به گزارش ايرنا، شهيد عبدالمجيد قنبري يكم ارديبهشت ماه سال 46 در بندرعباس به دنيا آمد، تحصيلات ابتدايي و راهنمايي را در 'بندرعباس و بهبهان' گذراند و دوره متوسطه را در رشته تجربي درس خواند و هم زمان به فراگيري قرآن و معارف اسلامي پرداخت.
وي با تاسيس حوزه علميه در بندرعباس جزو اولين نفراتي بود كه وارد حوزه شد تا علم را با عمل توام كند. مدتي براي ادامه تحصيل علوم ديني به مشهد مقدس و قم رفت.
شهيد قنبري خون گرم و خودجوش بود، منتظر نمي ماند تا ديگران بگويند و او كاري انجام دهد. در فعاليت هاي فرهنگي و اجتماعي بسيار فعال بود اما روح بلندش در جبهه سير مي كرد.
اين طلبه جوان سرانجام در سال 63 راهي جبهه شد و در واحد تخريب لشكر41 ثارالله به عنوان 'تخريبچي' مشغول مجاهدت بود.
وي در عمليات 'كربلاي يك' براثر اصابت تركش از ناحيه پا زخمي شد و بعد از آن 2 بار ديگر در جبهه مجروح شد اما از عزمش براي رفتن به جبهه كم نشد.
اين شهيد طلبه سرانجام 18 تيرماه سال 65 در منطقه عملياتي 'مهران' در حين جمع آوري مين تمام بدنش در آتش سوخت و به فيض شهادت رسيد.
شهيد عبدالمجيد قنبري ابتداي وصيت نامه اش را با اين شعر: 'شوق ديدار حسين(ع) و كربلا دارم بسي/ گفت وگو با خامس آل عبا دارم بسي' آغاز كرده و در ادامه اين وصيت نامه آورده است: من اين كلمه را به عنوان آخرين نامه يا وصيت نامه خطاب به خانواده ام مي نويسم، حسابم با خداي خود جداست.
وي در اين وصيت نامه مي افزايد: هم اكنون از آخرين جلسه عملياتي كه در آن 'برادر سليماني فرمانده لشكر ثارالله' صحبت نمودند، خارج شديم در اين جلسه همه حرف ها از خدا بود، معنويت بود، عشق بود، خون بود، ميهن بود.
اين شهيد طلبه در ادامه وصيت نامه اش نوشته است: بدانيد و آگاه باشيد اي اقوام و خويشان كه حجت خدا بر همه ما تمام شد؛ خون اين شهيدان يقه ما را در صحراي محشر مي گيرد. اي آن هايي كه همواره در فكر مال و منال دنيا هستيد به خود آييد تا دير نشده نه خدا داريد نه پيغمبر داريد نه امام داريد نه ولايت داريد نه نماز داريد نه روزه؛ همانا شما خائنان به دين خدا و خون شهدا هستيد.
شهيد قنبري در بخش ديگري از وصيت نامه اش آورده است: اين همه با خدا لج نكنيد، با اسلام لج نكنيد، با امام لج نكنيد با جنگ لج نكنيد كه اگر خدا با شما لج كرد ديگر همه تان كج مي شويد و نه تنها كج بلكه نيست و نابود مي شويد.
وي در بخش پاياني وصيت نامه اش آورده است: اما از اميد بگويم؛ ... اگر يك قدم به سوي خدا برويد، صد قدم به سوي شما مي آيد و دست شما را مي گيرد چه بهتر كه زودتر به خود بياييم و به درگاه خداوند بشتابيم. 'اين نوشتن از ما، وصل كردن از شما' اين را به عنوان وظيفه نوشتم و گرنه با اين كارهاي شما هيچ ضرر و زياني به جانب اسلام و مسلمانان نمي رسد.
9887 /6048