شهيد محب شاهدين: شهادت رفتني براي تكامل انسانيت است

به گزارش ايرنا، محمد مهدي محب شاهدين، فرزند كربلايي ميرزا و ايران مرادي، در يكم اسفند ماه سال 1336 در سمنان به دنيا آمد.
وي در 11 سالگي پدر خود را از دست داد و از همان كودكي با سختي ها و محروميت ها دست و پنجه نرم كرد و سختي هاي زياد زندگي از وي آدمي پخته، راسخ و استوار ساخت.
شهيد محب شاهدين تا مقطع ديپلم درس خواند و در دوره دبيرستان به خاطر نوشتن انشايي عليه رژيم طاغوت از مدرسه اخراج شد.
وي با پيروزي انقلاب اسلامي وارد سپاه و در سال 1358 به غرب كشور اعزام شد و در سركوبي گروهك ها و منافقين روانسر، كامياران، تكاب و گيلان غرب نقش داشت.
اين شهيد والا مقام شانزدهم آبان سال1361، با سمت فرمانده گردان موسي ‏بن ‏جعفر (ع) در عين ‌خوش استان ايلام به وسيله نيروهاي عراقي بر اثر اصابت گلوله به پهلو و پا، به مقام والاي شهادت نايل شد.
مزار وي در گلزار شهداي امامزاده يحيي(ع) در محل زادگاهش واقع است.
محمد مهدي محب شاهدين در وصيت نامه اش به آيه شريفه « و لاتحسبن الذين قتلوا في سبيل الله امواتاً بل احياء عندربهم يرزقون» اشاره كرده و گفته است تا به حال در خيلي از عمليات ‌ها شركت كرده ‌ام اما سعادت شهادت را نداشتم و از خدا مي ‌خواهم لطفش را شامل حال اين بنده حقير كرده و من را در زمره‌ شهدا قرار دهد.
شهيد محب شاهدين در ادامه اين وصيت نامه، عشق به شهادت و خون شهيد را درسي بزرگ براي انسان هاي ديگر مي داند و آورده است: از يكايك برادران پاسدارم مي‌ خواهم كه در راه خود استوارتر و كوشاتر باشند و اسلام عزيز را حفظ كنند.
7342/7408