تولید كپسول‌های نانویی حمل دارو به بافت سرطانی

به گزارش روز چهارشنبه گروه علمی ایرنا از ستاد توسعه فناوری نانو، امروزه با توجه به شیوع بیماری سرطان در بین مردم جهان و تلاش‌های گسترده جهت مقابله با این بیماری، تلاش محققان در راستای كاهش اثرات جانبی داروهای ضدسرطان و همچنین افزایش اثربخشی این داروهاست. یكی از مهمترین راهكارهای بیان شده در این زمینه، طراحی نانو حامل‌های هوشمند انتقال دارو به منظور رهاسازی كنترل شده‌ی داروها در بافت هدف است.
ندا حسین پور مقدم، دانش‌آموخته‌ دكترای دانشگاه بوعلی سینای همدان با بیان اینكه سرطان رحم نیز جزء یكی از كشنده‌ترین سرطان‌هاست، گفت: با توجه به عوارض جانبی بالای داروهای طراحی شده جهت درمان این نوع از سرطان، در این تحقیقات آزمایشگاهی، نانوحامل حاوی داروی نویراپین سنتز و بررسی شده كه هدف اصلی آن مهار رشد سلول‌های سرطانی رحم است.
حسین پور عنوان كرد: در این پژوهش، از نانو ذرات مغناطیسی عامل دار شده با تركیب كیتوسان جهت سنتز نانوحامل و انتقال داروی نویراپین به سلول‌های سرطانی رحم (Hela) و همچنین رهاسازی آهسته‌ این دارو، جهت افزایش مرگ سلول‌های سرطانی استفاده شده ‌است.
وی بیان كرد: اگرچه این ذرات به عنوان یكی از مهم‌ترین و پركاربردترین انواع نانومواد در شاخه‌های مختلف قابلیت استفاده دارند؛ اما نقش آن‌ها در زیست پزشكی و به ویژه در زمینه‌ی دارورسانی قابل توجه است. در واقع مغناطیس ذاتی این تركیبات ویژگی هدف یابی را آسان كرده و دارورسانی را از طریق تمركز میدان‌هایی با قدرت بالا و امكان تجمع بالای نانوذرات در محل مورد نظر فراهم می‌كند.
وی ادامه داد: همچنین استفاده از روش‌های اصلاح سطحی، خواص زیست پزشكی مطلوب و پایداری را برای نانوذرات فلزی مغناطیسی ایجاد كرده و از اثرات سمیت این نانوذرات روی سلول‌ها یا پروتئین‌های بیولوژیكی ممانعت بعمل می‌آورد. این امر افزایش زیست سازگاری چنین نانوذراتی را در پی خواهد داشت.
به گفته‌ حسین پور، نتایج این تحقیق نشان داده كه رهاسازی پیوسته بالای 80 درصد داروی نویراپین از حفرات نانوذرات مغناطیسی طی یك دوره 26 ساعته، باعث تأثیر بیشتر نانوذرات حامل داروی نویراپین بر روی سلول‌های سرطانی Hela نسبت به خود داروی نویراپین می‌شود.
وی افزود: علاوه بر این، نتایج حاصل از آزمون‌ MTT تأثیر مشابه نانوذرات حامل داروی نویراپین و داروی ضد سرطان شناخته شده داروی جفتینیب (Gefitinib) روی سلول‌های سرطان رحم را نشان می‌دهد.
این محقق ادامه داد: همچنین عوارض جانبی كمتر نانوذرات حامل داروی نویراپین نسبت به داروی جفتینیب روی سلول‌های نرمال Vero از مهم‌ترین دستاوردهای مربوط به كاربرد این نانوذرات در انتقال دارو به صورت هدفمند است.
در این تحقیق برای شناسایی ساختار نانوحامل از آزمون‌های FT-IR، XRD، SEM-EDX و VSM استفاده شده است.
این تحقیقات حاصل تلاش‌های پروفسور صادق صالح زاده- عضو هیأت علمی دانشگاه بوعلی سینا همدان، دكتر ندا حسین پور مقدم، دكتر جمشید رختشه – دانش‌آموختگان دكترای این دانشگاه و سایر همكارانشان بوده است. نتایج این كار در مجله ‌ International Journal of Biological Macromolecules با ضریب تأثیر 3/909 (جلد 118، سال 2018، صفحات 1220 تا 1228) منتشر شده است.
علمی ** 1836 **2017