روایت كیومرث پوراحمد از خانواده آشفته

پوراحمد، فیلمسازی كه در «كفش‌هایم كو» با روایت قصه‌ای ساده و جمع و جور، تلاش كرد تا بر فضای ایجاد شده در فیلم قبلی‌اش «پنجاه قدم آخر» غلبه كند و دوباره به سینما بازگردد، حالا در تیغ و ترمه تلاش دارد تا فیلمی بسازد كه علاوه بر جنبه‌های هنری و جشنواره‌ای، در اكران هم حرفی برای گفتن داشته باشد. به همین دلیل است كه دختری جوان را به عنوان قهرمان برای فیلم انتخاب می‌كند، به خیانت و بی‌وفایی به عنوان سكه رایج این روزگار می‌پردازد و در نهایت تلاش می‌كند تا با روایت قصه‌ای ملتهب، زمینه بازگشت سازنده‌اش به سینمای گیشه را هم فراهم كند.
فیلم قصه دختری جوان به نام ترمه است كه روابطش با همخانه‌اش دچار مشكل است. در این زمان بازگشت مادرش به ایران، ماجرایی قدیمی را برای او زنده می‌كند و باعث می‌شود ترمه به گذشته خود برود و اتفاق‌هایی از زندگی سابق خود را كشف كند.
تیغ و ترمه فیلم خوش ریتم و پُر اتفاقی است. مانند اغلب فیلم‌های این سال‌های جشنواره، با انتخاب یك داستان و روایتی كش‌دار و شروعی دیر هنگام حوصله مخاطب را سر نمی‌برد. دیبا زاهدی به عنوان بازیگر نقش اول توانایی خوبی از خود بروز داده و این نقش را قابل باور كرده است.
لاله اسكندری در نقش زنی فاسد، با گریم خوبی كه چهره او را چند سالی پیر كرده و از معصومیت همیشگی‌اش خارج كرده، جزو نقاط مثبت فیلم است. همچنین انتخاب لوكیشن‌های متعدد نیز حكایت از آن دارد كه سازندگان این اثر سینمایی انرژی زیادی برای فیلم گذاشته‌اند.
اما همه عناصر جذاب نیاز دارند تا در تدوینی مجدد كه قطعا دستاورد ارزشمند نمایش فیلم در جشنواره است؛ دوباره كنار هم قرار بگیرند و برخی حشو و زوائد آن برطرف شود. یكی از ابهام‌های فیلم، دوپاره بودن اثر است. در جایی از قصه فیلم به سه ماه قبل برمی‌گردد تا ماجرای درگیری ترمه با مادرش را به تصویر بكشد اما داستان دوباره به زمان حال بازنمی‌گردد و در گذشته متوقف می‌شود.
برخی رفتارهای ترمه نیز تناسبی با شخصیت او ندارد. او یك هنرمند و نقاش جوان است اما واكنش‌های او نسبت به مادرش و تلاش برای یافتن او، در برخی از قسمت‌های فیلم تداعی‌كننده یك گانگستر خیابانی است!
فیلم از نظر اجتماعی پیام و محتوای قابل تاملی ارائه می‌دهد: دختری كه از خانواده‌ای گسسته بیرون آمده و نزد یك عموی فاسد رشد كرده، در نهایت در همان چرخه گرفتار می‌شود و مشكلی مشابه با همخانه‌ای‌اش پیدا می‌كند. این پیام اخلاقی ظریف حكایت از آن دارد كه پوراحمد همچنان دغدغه خانواده و پرداختن به مسائل جامعه را حفظ كرده و به آن در آثارش توجه می‌كند.
نورالدین آقاكوچك - منتقد و روزنامه‌نگار
فراهنگ**9246** 1055