به گزارش خبرنگار ایرنا، رادمرد وارسته، مرحوم سید حسین فلاح نوشیروانی فرزند سید احمد در سال 1281 هجری خورشیدی در روستای 'ˈنوشیروان كلا'ˈ از توابع شهرستان بابل دیده به جهان گشود.
وی پس از فرا گرفتن مقدماتی قرآن به توصیه جد مادریش مرحوم سید آقا نوشیروانی، برای ادامه تحصیلات به مدارس ˈ'شرافت'ˈ و'ˈ احمدی'ˈ در «بارفروش» (بابل كنونی) رفت و به مدت هشت سال در این مدارس به تحصیل اشتغال داشت و همواره از شاگردان بسیار خوب و ممتاز بود.
زنده یاد نوشیروانی پس از پایان تحصیلات برای یافتن كاری مناسب عازم مشهد مقدس شد و سپس به تهران عزیمت كرد و در آنجا پس از بروز شایستگی، لیاقت و كاردانی و بالا بودن سطح سواد و معلومات از یك طرف و نجابت و دیانت و امانت داری از سوی دیگر، به مدیریت داخلی یك شركت ارتقا یافت.
این خیر بزرگ، پس از مدتی به صورت مستقل به فعالیت اقتصادی و كار تجاری پرداخت و در بازار تجارت آهن ایران موفقیت هایی كسب كرد، تا آنجا كه پرداختن به امور تجاری و مظاهر مادی هرگز مانع آن نشد كه فكر مرحوم نوشیروانی از مردمی كه از میان آنها برخاسته بود، منحرف شود و از مسایل و مشكلات آنان غافل شود و در فكر چاره جویی نباشد.
تربیت اصولی از یك طرف و دیدن مصایب و رنج هایی كه از ابتدای جوانی با آنها مواجه بود و دوش به دوش مردم و در متن جامعه آنها را آزموده و تجربه كرده بود چنان روحی بلند و اراده ای نیرومند در او پدید آورد كه همه وجود خود و خانواده را در طول حیات وقف خدمت به مردم كرد.
آن مرحوم بر اساس نوشته هایش بیشتر دارایی عظیم خود را صرف عمران و آبادی، به ویژه شهرستان بابل كرد و شمار آثار ماندگار نوشیروانی در این شهرستان به 50 مورد برجستـه می رسد كه از آن جمله می توان به ساخت و احداث مدرسه، هنرستان، انستیتو، دانشـكده، درمانـگاه، زایشـگاه، بانك خون، پرورشگاه ایتـام، بیمارستان، مسجد، پل و غیره اشاره كرد.
23 اسفندماه مصادف است با چهل و هفتمین سالگرد درگذشت مرحوم سید حسین فلاح نوشیروانی كه همه ساله جمع زیادی از دوستدارانش بر سر مزارش حضور می یابند و یاد این خیر بزرگ مازندران كه همواره خیراتش آوازه خاص و عام است گرامی می دارند.
به همین مناسبت امروز چهارشنبه به همراه جمعی از استادان دانشگاه صنعتی نوشیروانی بابل به سمت مزارش در روستای نوشیروانكلا از توابع بخش مركزی بابل می رویم و در راه پای صحبت با یكی از اساتید بازنشسته این دانشگاه باز می شود و او از نوشیروانی می گوید.
این استاد بازنشسته دانشگاه در مسیر به چندین طرح اعم از دانشگاه صنعتی نوشیروانی، مركز خیریه نوشیروانی، پارك بزرگ متی كلا ، پل دوم محمد حسین خان قاجار، پل نوشیروانكلا و مسجد قریه نوشیروانكلا، حمام، درمانگاه و مدرسه محل اشاره می كند كه همه از محل درآمدهای وقف این بزرگ مرد احداث شده تا مردم راحت تر به امورات زندگی خود بپردازند و این تنها بخش بسیار كوچكی از خیراتش بود.
این استاد دانشگاه بیان كرد كه مرحوم نوشیروانی قبل از فوتش وصیت نامه ای نوشت كه ثلث اموالش را برای بنیاد نیكوكاری نوشیروانی، هزینه شود.
بعد از طی مسافت به محل نوشیروانكلا رسیدیم ابتدا برای فاتحه خوانی برسر مزارش حضور یافتیم ولی قبرش آن گونه كه امروز سنگ فرش های مجلل و با پول های هنگفت ساخته شده نبود شاید تصور نشود كه این قبر متعلق به مرحوم نوشیروانی همان خیر بزرگی است كه در ایران آثار ارزشمندی برای خود بیادگار گذاشته و شاید همین سادگی با اندیشه نیك او را بزرگ كرد.
***نوشیروانكلا موزه ای برای جذب گردشگر
بعد از این وارد منزل مرحوم نوشیروانی شدیم، شكوفه های آلوچه زیبایی خاصی به این خانه باغ داده است و خانه ای بسیار قدیمی كه می شود به موزه ای برای شناخت كارهای خیرخواهانه نوشیروانی تبدیل شود.
علی جهانیان كارشناس میراث فرهنگی و موزه بابل به خبرنگار ایرنا گفت: خانه مرحوم نوشیروانی باید به موزه تبدیل شود.
وی بیان داشت: با توجه به اینكه در حال حاضر زنده یاد نوشیروانی به عنوان یك خیر بزرگ در جهان معروف است، ضرورت دارد كه منزل این خیر در نوشیروانكلا به موزه تبدیل شود تا در معرض دید همه قرار گیرد تا انگیزه ای شود برای جوانان تا در این مسیر قرار گیرند.
وی ادامه داد: با توجه به شخصیت برجسته و ممتاز نوشیروانی بخش خصوصی استقبال می كند تا در این زمینه سرمایه گذاری كند و تمامی اقدامات خیرخواهانه این خیر بزرگ می تواند در موزه نوشیروانی كه در منزل وی است در معرض دید علاقمندان و گردشگران قرار گیرد
وی بیان داشت: این خانه می تواند به مركز اسنادی از تصاویر و كارهای خیرخواهانه این مرد بزرگ باشد و كانونی برای تجمع خیرین و پرورش خیرین جوان باشد.
اما در آن سوی خیابان و در نزدیكی مدرسه نوشیروانی، پیرمردی بر روی صندلی و با عصا جلوی خانه قدیمی خود نشسته تا كمی آفتاب بربدنش بتابد شاید از دست روزگار كمی خسته بود وقتی جلو رفتم پرسید از كجا آمدی گفتم خبرنگارم ، آنگاه سفره دل را بازكرد و گفت تا نوشیروانی بود فقیر و بیچاره در نوشیروانكلا نداشتیم.
***رجبعلی؛ 45 سال همسایه سید فلاح نوشیروانی
رجبعلی میرزازاده كه متولد1303 و حدود94 سال سن دارد، بخشندگی و سخاوت نوشیروانی را در طول عمرش بی نظیر خواند و گفته كه تا چند سال گذشته نیز در محل بخاطر خیراتی كه نوشیروانی كرد هرگز فقیر نداشتیم ولی امروز 2 نفر به نام زینب و قربان در محل بسیار زندگی سختی دارند كه باید مورد توجه قرار گیرند و می دانم كه مرحوم نوشیروانی از این بدبختی آنها در قبر آرامش نخواهد داشت.
او افزود:از همه اینها گذشته محلی ها می گفتند كه یك ماه مانده بود به عید سال نو مرحوم نوشیروانی به اتفاق همسرش خیاط به خانه می بردند و برای همه یتیمان لباس نو می دوخت تا آنها هم خوشحال سال نو را جشن بگیرند.
و اما امروز به مناسبت چهل و هفتمین سالگرد این خیر بزرگ،بابلی ها و دانشگاهیان دانشگاه صنعتی نوشیروانی بر سر مزارش حضور یافتند و یاد و نام این خیر بزرگ را گرامی داشتند.
حجت الاسلام ناصری استاد حوزه و دانشگاه برسر مزارش گفت: این خیر بزرگ دارای روح چند بعدی بود و كارهای خیرخواهانه او در ابعاد مختلف آموزشی درمانی رفاهی و عمرانی در سراسر كشور صورت گرفت.
وی ادامه داد: زنده یاد نوشیروانی در بهترین نقطه شهر بابل ۱۷ هكتار زمین را وقف كرد و خود در این زمین دانشگاه صنعتی نوشیروانی بابل را احداث كرد كه در عرصه های بین المللی خوش می‌درخشد و مایه افتخار علمی در شمال كشور است.
وی افزود: برگزاری این بزرگداشت ها بسیار مهم است و باید ادامه داشته باشد تا ضمن قدرشناسی از این خیر الگویی برای نسل جوان باشد.
محمد موسوی فعال فرهنگی بابل نیز در این مراسم گفت: كارهای خیر خواهانه زنده یاد نوشیروانی برای درمان سه درد فقر ، جهل و بیكاری بوده و تمامی كارهای خیرخواهانه او بر همین مدار حركت كرد.
وی افزود: نوشیروانی یك كارآفرینی بود كه هم برای رفع فقر تلاش كرد و هم برای گسترش دانش حركت های بزرگی از خود نشان داد، هر چند مزار این مرد بزرگ ساده است اما این چهره در قلب ها جا دارد.
7343/1899
ساری - ایرنا - تاجر آهن بود ولی قلب مهربان و رئوف او دل مردم را چنان به تسخیر خود درآورد كه اكنون بعد از 47 سال از مرگش همچنان در دل ها زنده است، آن چنان كه هیچگاه نمرده است.
