پیشنهاد نیویورک تایمز برای ایجاد خط ارتباطی میان تهران و واشنگتن

درگزارش روز گذشته (جمعه) این روزنامه آمریکایی آمده است: خبر خوشحال کننده ای بود. رئیس جمهور "ترامپ" توئیت کرد که فرمان حمله به ایران را در دقایق پایانی پس گرفت چون واهمه داشت که هزینه انسانی آن بالا خواهد بود.
ترامپ در توضیح تصمیم خود مبنی بر حمله نکردن گفته است؛ "هیچ عجله ای برای انتقام نمی بینم".
این یک صبوری است. شاید او به وقت بیشتری نیاز دارد تا خوب بنشیند و تفکر کند و ببیند سر به هوا تصمیم گرفتن چه عواقبی در پی دارد.
اما همین روند تصمیم گیری در مورد ایران و اینکه فقط در ۱۰ دقیقه پایانی صدور فرمان حمله، تصمیم گرفته با ملاحظه تلفات انسانی احتمالی آن، حمله انجام نشود، خود فی نفسه هشدار دهنده است.
قدری عجیب و غریب است و البته آزار دهنده. همیشه تخمین تلفات انسانی یک اقدام نظامی، در مراحل آغازین تفکرات برای حمله انجام می گیرد نه در پایان کار.
این برآوردها را همواره فرماندهان جنگ و روسای غیرنظامی شان در شروع بررسی های لازم برای اقدام نظامی انجام می دهند.
این ماجرا یک حاشیه نگران کننده دیگر هم داشته است.
به نوشته نیویورک تایمز، دستگاه نظامی آمریکا نمی تواند با اطمینان کامل بگوید که پهپاد آنطور که تهران می گوید، حریم هوایی ایران را نقض کرده است.
دولت ترامپ می گوید که پهپاد در حریم هوایی بین المللی پرواز می کرده است.
لازم است از این به بعد در اقداماتی از این دست، حتماً قبل از تصمیم گیری، یک چنین مسلمات محکم کار به روشنی مشخص و تبیین شود.
تا آستانه جنگ پیش رفتن و بعد هم منصرف شدن، فی نفسه حامل یک درس مهم است.
هیچ تصمیم مهمی نباید صرفاً" با یک مشورت نیم بند و محدود آن هم در دقایق پایانی کار اتخاذ بشود.
" نانسی پلوسی" رئیس مجلس نمایندگان هم در توئیت خود به این موضوع اشاره کرده و گفته است: "دشمنی ها نباید بدون تصویب کنگره آغاز بشود".
برای هر اقدام تلافی جویانه ای علیه ایران، دولت ترامپ نه تنها به کسب مجوز کنگره احتیاج دارد، بلکه باید کار کند و رضایت همه کشورهایی که قائل به ارزش های آمریکا هستند را هم بدست آورد و بلکه آنها را هم در صورت لزوم در هر تنبیه اقتصادی و اقدام نظامی سهیم سازد.
یک سوم نفت جهان از "تنگه هرمز" جابجا می شود که در سواحل جنوبی ایران واقع است. نه تنها آمریکا و ایران، بلکه بسیاری از دیگر کشورهای جهان در این قضیه ذی نفع هستند و هرگز دلشان نمی خواهد جنگی در این ناحیه رخ بدهد و انسانهای بیشماری کشته شوند و کل اقتصاد جهانی بی ثبات شود.
فقط یک اقدام بین المللی است که می تواند جلوی جنگ را بگیرد؛ به کناری نشستن هرگز هیچ هدفی را برآورده نمی سازد.
قرار است در ۲۸ ژوئن (۷ تیر) یک نشستی برای تعیین سرنوشت توافق هسته ای در وین با حضور رهبران کشورهای فرانسه، آلمان، انگلیس، چین و روسیه برگزار شود.
‌این نشست می تواند آن فرصت طلایی باشد برای بررسی نحوه پاسخ دادن به ایران.
شورای عالی امنیت ملی ایران دو هفته قبل در سالروز خروج آمریکا از برجام (۱۷ اردیبهشت ۹۷) در بیانیه ای خطاب به کشورهای عضو برجام از کاهش تعهدات ایران در برجام خبر داد و اعلام کرد: جمهوری اسلامی ایران در راستای صیانت از امنیت و منافع مردم ایران و در اعمال حقوق خود مندرج دربندهای ۲۶ و ۳۶ برجام، از امروز ۱۸ اردیبهشت ۹۸ برخی اقدامات خود در توافق برجام را متوقف می کند.
در بیانیه شورای عالی امنیت ملی کشورمان که طی نامه های جداگانه از سوی حجت الاسلام والمسلمین حسن روحانی رئیس جمهوری و رئیس شورای عالی امنیت ملی به سران کشورهای عضو برجام اعلام شده؛ به کشورهای باقیمانده در برجام ۶۰ روز برای اجرای تعهدات خود به ویژه در حوزه های بانکی و نفتی فرصت داده، وتاکید شده است: هر زمان که خواسته های ما تامین شود؛ ما نیز به همان میزان اجرای مجدد تعهدات متوقف شده را از سر خواهیم گرفت، اما در غیر این صورت، جمهوری اسلامی ایران مرحله به مرحله تعهدات دیگری را متوقف خواهد کرد.
آمریکا روز ۱۸ اردیبهشت ماه سال گذشته از توافق هسته ۱+۵ با ایران خارج شده و تمامی تحریم ها علیه ایران را بازگرداند. سایر کشورهای عضو این توافق با محکوم کردن اقدام واشنگتن اعلام کردند که به این توافق وفادار می مانند.
به نوشته این نشریه آمریکایی، " مایک پمپئو" وزیر خارجه آمریکا گفته است که دولت آمریکا حاضر است بدون پیش شرط با ایران گفت وگو کند. اگر یک خط ارتباط شفاف میان تهران و واشنگتن برقرار می شد، آن روند آسانتر به مقصد می رسید.
ایران در سال ۲۰۱۱ ایجاد این خط ارتباط مستقیم را رد کرد. همان شد که از آن موقع به این سو، حوادث متعددی میان طرفین رخ داد و امروز التهاب درگیری میان دو کشور بشدت بالا است.
حتی اگر هم هیچکدام از طرفین حاضر به دیپلماسی نباشند، باز هم اگر یک چنین خط ارتباط مستقیمی میان طرفین وجود داشته باشد می تواند پیام بدهد که این آرایش نظامی گسترده ای که اطراف یکی از حیاتی ترین خطوط کشتیرانی جهان شکل گرفته، منادی جنگ نیست.