سر باز کردن زخم کهنه آپارتاید در سرزمین های اشغالی

معترضین در سراسر سرزمین اشغالی از دوشنبه گذشته در این اعتراضات، تبعیض نژادی سازمان یافته علیه جامعه یهودیان فلاشا را به شدت محکوم کردند. برگزار کنندگان این اعتراضات اعلام کردند که این تظاهرات امروز / ‏‬ شنبه / ‏‬ نیز ادامه خواهد داشت.

روز چهارشنبه گذشته احتمال پیشروی تظاهرات کنندگان تا محل اقامت "بنیامین نتانیاهو" نخست وزیر رژیم صهیونیستی نیز وجود داشت.

روزنامه آنلاین تایمز آو اسرائیل به نقل از پلیس رژیم صهیونیستی گزارش داد که در پی اعتراضات بیش از ۱۱۰ نیروی پلیس زخمی و ۱۳۶ معترض نیز دستگیر شده اند.

ماجرا از آنجا آغاز شد که، یکشنبه گذشته یک افسر پلیس رژیم صهیونیستی "سلیمان تکا" جوان ۱۹ ساله اتیوپیایی را در حیفا به قتل رساند و همین موضوع باعث شکل گیری اعتراضات گسترده‌ای علیه نژاد پرستی و وحشی گری پلیس رژیم صهیونیستی در سرزمین‌های اشغالی شد.

تکا اولین یهودی فلاشا نیست که قربانی جنایت‌های پلیس رژیم صهیونیستی می‌شود، بلکه سیاهپوستان دیگری از این جامعه نیز پیشتر مورد تبعیض، نژاد پرستی یا سو رفتار در سرزمین اشغالی قرار گرفتند.

عنوان یهودیان فلاشا به جامعه‌ای اطلاق می‌شود که در دهه‌های ۸۰ و ۹۰ میلادی از اتیوپی به سرزمین‌های اشغالی مهاجرت کرده اند. براساس آمارهای غیر رسمی، شمار یهودیان اتیوپی تبار در سرزمین‌های اشغالی فلسطین بین ۱۲۵ هزار نفر تا ۱۳۵ هزار نفر است.

این جامعه از جمله گروه‌های فقیری هستند که بنا بر وعده‌های صهیونیست‌ها به سرزمین‌های اشغالی مهاجرت کردند اما در آنجا مورد تبعیض شدید قرار گرفته و به آنها به چشم شهروندان درجه سه نگاه می‌شود. این جامعه متحمل فقر گسترده است و بسیاری از افراد این جامعه از نژاد پرستی، عدم برخورداری حقوق مساوی با یهودیان غربی و خشونت متداول پلیس این رژیم به ستوه آمده اند.

نتایج یک مؤسسه آماری در سرزمین‌های اشغالی نشان می‌دهد که از سال ۲۰۱۶ میانگین درآمد ماهیانه یهودیان فلاشا ۵۰ درصد پایین‌تر از دیگر ساکنان سرزمین‌های اشغالی است.

رفتارهای تبعیض آمیز و این قبیل اقدامات صهیونیست‌ها از مصادیق بارز آپارتاید در رژیم اسرائیل به شمار می‌رود.

به بیان تاریخ هر چند در ابتدای شکل گیری رژیم صهیونیستی در سال ۱۹۴۸ میلادی عده زیادی از یهودیان سراسر جهان به فلسطین اشغالی مهاجرت کردند، اما بسیاری از یهودیان قبل از آن به خصوص در دهه دوم سده بیست و امضای قرارداد بالفور وارد این سرزمین شدند.

از زمان صدور اعلامیه بالفور در ۱۹۱۷, تعداد زیادی از یهودیان وارد سرزمین فلسطین شدند. در دوره قیمومت بریتانیا بر فلسطین نیز تعداد زیادی از یهودیان به سرزمین فلسطین مهاجرت کردند. رهبران جنبش صهیونیستی نیز مجدانه کوشیدند تعداد مهاجران یهودی را افزایش دهند. آنها بر این باور بودند که ادامه برنامه مهاجرت یهودیان از وظایف اصلی آنان بوده و آنها با داشتن یک جمعیت می تواند موجودیت دولت اسرائیل را توجیه کند.
روند مهاجرت یهودیان به فلسطین, بر حسب تحولات سیاسی, نظامی, اجتماعی و اقتصادی دوره مهاجرت, دستخوش نوسان بوده است. اما به جرأت می توان گفت که نخستین گروه های یهودی مهاجر از روسیه و اروپای شرقی وارد سرزمین فلسطین شدند.

مقامات صهیونیستی در ادامه مهاجرت یهودیان به فلسطین اشغالی و برای پر کردن لایه های کارگری اقدام به تشویق یهودیان آفریقایی برای مهاجرت به فلسطین اشغالی کردند که رفته رفته یک خط کشی ملموس میان لایه های اجتماعی یهودیان حاضر در فلسطین اشغالی و به طور عمده بین طبقات پست متشکل از آفریقاییان و فقرا با طبقات متشکل از مهاجران روس و اروپایی شکل گرفت و بسیاری از یهودیان که فریب تبلیغات صهیونیست‌ها را برای مهاجرت به سرزمین اشغالی خورده بودند، پی به تبعیض آشکار در جامعه یهودیان ساکن در این سرزمین بردند. این تبعیض نژادی و تشدید آن در رژیمی که خود را یک دولت مدرن معرفی می‌کند، رفته رفته منجر به ایجاد شکاف‌های عمیق طبقاتی در آن جامعه شد به طوری که هم اکنون بسیاری از ناظران و تحلیل گران بی طرف اعتراضات گسترده امروز مهاجران اتیوپیایی به رفتار نژاد پرستانه مقامات رژیم صهونیستی به نوعی اعتراض به تمامی وجوه اجتماعی و سیاسی از جمله آپارتاید وحشتناک حاکم در آن جامعه است.