روان‌پریشی قبل از ۲۵ سالگی آغاز می‌شود

مینا سلامت بخش روز پنجشنبه در گفت و گو با خبرنگار ایرنا افزود: مبتلایان به اختلالات سایکوتیک یا روانپریش، هذیان گفتن را که به افکار و ادراک غلط همراه است با وجود شواهد مسلم و واقعیت های موجود برای خود حفظ می‌کنند. اختلالات سایکوتیک از انواع اختلالات روانی شدید به شمار می‌رود، این دسته از بیماران با واقعیت قطع رابطه کرده و اغلب توهم و هذیان را تجربه می‌کنند.

وی ادامه داد: توهم در حقیقت، ادراک غلطی است که هیچ پایه واقعی ندارد. می‌تواند به صورت دیداری، شنیداری، بویایی و لمسی باشد. بیمار چنین افکاری را حتی با بودن شواهد مسلم علیه آن، در ذهن خود حفظ می‌کند و دیگران آن را قبول ندارند.

این روان درمانگر گفت: اختلال سایکوتیک در افراد دارای اسکیزوفرنی یا همان روان گسیختگی از مهمترین اختلالات روانی است و اسکیزوفرنی فرم، اسکیزوافکتیو، هذیانی، سایکوتیک گذرا، سایکوتیک مشترک و سایکوزهای پس از زایمان نیز دیگر انواع این نوع اختلالات هستند.

سلامت بخش نسبت به خصوصیات مبتلایان به روان‌پریشی اظهار داشت: اگر فردی دچار روان‌پریشی شد در وضعیتی قرار خواهد گرفت که توان تشخیص یا شناخت تفاوت میان افکار درونی، فانتزی‌ها و واقعیت‌های اطراف خود را نخواهد داشت. برخی از افراد ممکن است دچار یک روان پریشی گذرا و روان پریشی موسوم به روان پریشی واکنشی یا دچار بیماری روانی مانند اسکیزوفرنی شوند.

وی تصریح کرد: اکثر بیماران که دچار روان پریشی می‌شوند با گذشت زمان به طور کامل یا تا حدودی بهبود می‌یابند. به دنبال آن بر اثر مداوا خطر روان پریشی‌های تازه کمتر می‌شود.

روان پریشی یا خیال پردازی

این روانپزشک گفت: آنچه که یک فرد روانپریش در یک حالت درک می‌کند برای دیگران واقعیت ندارد. این واقعیت یا خیال پردازی به عبارت دیگر رویا یا توهم زدگی است برای نمونه می‌تواند به معنای این باشد که فرد مبتلا به این اختلال صداهایی می‌شنود یا پدیده‌هایی را احساس می‌کنید که دیگران قادر به دیدن یا شنیدن آن نیستند.

این رواندرمانگر اظهارداشت: در یک حالت روان پریشی افکار تبدیل به حقیقت محضی می‌شود که نمی توان با آن استدلال کرد. افراد گوناگون در یک حالت روان پریشی واکنش‌های گوناگونی بسته به موقعیت، شخصیت و شرایط پیرامونی از خود نشان می‌دهند.

وی افزود: فردی که دچار روان پریشی است برای نمونه می‌تواند، فکر کند که یک شخصیت تاریخی است که پلیدی یا دیگر خصوصیت‌ها را نمایندگی می‌کند. یک روان پریش در صورت عصبانی شدن ممکن است حتی با اطرافیان خود برخورد کند، فرد دیگری خود را به مثابه یک نجات بخش مطرح کند که می‌خواهد همه کسانی را که در پیرامون خود می‌بیند در آغوش گیرد در حالی که فرد سوم درون گرا شده و خود را منزوی می‌سازد. برای اطرافیان همه اینها پوچ یا ناخوشایند جلوه می‌کند.

شناخت مبتلایان به اختلال سایکوتیک

سلامت بخش اظهار داشت: شناسایی کسی که دچار اختلال سایکوتیک یا همان روان پریشی است همچنان مشخص نیست. اما این بیماری می‌تواند یک آسیب پذیری فردی باشد که یا ارثی یا به دوران رشد فرد مربوط باشد یا اینکه به ویژه به یک ضربه روانی یا حادثه بهت آور فرد به این اختلال مبتلا شده است.

وی با بیان اینکه افرادی که مواد مخدر مانند حشیش، ماری جوانا مصرف می‌کنند مستعد روان پریشی هستند. افزود: آسیب‌های احتمالی در این نوع اختلال بیخوابی، اضطراب، نیمه شیدایی یا افسردگی اساسی می‌توان نام برد که در بین این بیماران چشمگیر است.

این روانپزشک تصریح کرد: چنانچه فردی دچار روان پریشی طولانی و منظم است مبتلا به اختلال سایکوتیک شده که نیاز به مداوا دارد.

روان گسیختگی یا اسکیزوفرنی

سلامت بخش با بیان اینکه از عمده اختلال سایکوتیک می‌توان به افراد دارای اسکیزوفرنی یا همان روان گسیختگی اشاره که حدود یک درصد انسان‌ها به آن مبتلا هستند، گفت: روان گسیختگی در واقع اختلالی است که حداقل شش ماه طول می‌کشد. در این دوره به مدت حداقل یک ماه، بیش از دو مورد از علائم مرحله فعال از جمله هذیان، توهم، تکلم نابسامان، رفتارهای به وضوح نابسامان و علائم منفی در فرد مبتلا مشاهده می‌شود.

وی افزود: روان گسیختگی پیش از ۲۵ سالگی شروع و به طور نامحدود ادامه خواهد داشت. از این رو کم توجهی و انزوای اجتماعی که به دلیل ناآگاهی عمومی نسبت به این اختلال گریبانگیر مبتلایان اسکیزوفرنی می‌شود، بیماران و خانواده‌های آنان را آزار می‌دهد.

وی با بیان اینکه اگرچه اسکیزوفرنی بنیادی زیستی دارد اما عوامل محیطی و روانی نیز در پیدایش آن مؤثر است، اظهار کرد: خودکشی از علل شایع مرگ این دسته افراد است، به نحوی که بالغ بر ۵۰ درصد مبتلایان به روان گسیختگی در طول عمر خود حداقل یک بار اقدام به خودکشی می‌کنند.

درمان فرد روان پریش یا روان گسیخته

سلامت بخش مصرف داروهای آنتی سایکوتیک را بخشی از راهکار درمان بیماران روان گسیخته و روان پریش برشمرد و افزود: بخش دیگر و اصلی درمان این نوع بیماران تقویت مداخله‌های روانی- اجتماعی و از جمله روان درمانی بهبود بالینی است.

وی افزود: کاربرد ترکیبی داروهای ضد روان پریشی و درمان‌های روانی- اجتماعی، برای درمان اکثر بیماران اسکیزوفرن سودمندتر از کاربرد هریک از درمان‌ها به تنهایی است.