سفیر ایران در کویت: در مقابل ظریف مقامات آمریکا کم آورده اند

وی روز سه شنبه با انتشار یادداشتی با عنوان "آیا حقیقت تا این حد دردناک است؟ در روزنامه های کویت " افزود ، در تهران کسی باور ندارد که آمریکا به دنبال کاهش تنش با ایران است. دلیل آن هم روشن است. مردم ایران سؤال می کنند اگر واقعاً رئیس جمهوری آمریکا به دنبال کاهش تنش بوده است چرا اصولاً از توافق هسته ای یکطرفه خارج شد و قطعنامه ۲۲۳۱ شورای امنیت را نقض کرد ؟ اما امروز برای جامعه جهانی مشخص شد ایالات متحده نه به دنبال کاهش تنش است و نه در پی مذاکره با ایران.

چهارشنبه گذشته ۳۱ جولای ایالات متحده با وارد کردن نام دکتر محمد جواد ظریف وزیر خارجه جمهوری اسلامی ایران در فهرست تحریم های خود عملاً دست دست به اقدامی عجیب و نامتعارف زد و بار دیگر با عدم توجه به قواعد بین المللی و کنوانسیون های حقوق دیپلماتیک و حقوق و معاهدات، فضای تنش بین دو کشور را افزایش داد.

عملکرد آمریکا بازگشت به قواعد قرون وسطایی به معنای برخورد حذفی در مقابل منطق و خاموش کردن صدای مخالف است که حکایت از عصبانیتی مفرط دارد.

چرا رئیس جمهوری آمریکا دست به چنین اقدامی زد؟ از نگاه آمریکائی ها منطق ظریف و رسوا کردن اقدامات غیرقانونی آقای ترامپ و اداره کاخ سفید با حضورش در مراکز دانشگاهی و مناظره با مؤسسات تینگ تنگ (Think -Tank) و انجام مصاحبه های متعدّد با بزرگ ترین رسانه های تصویری و مکتوب، حتماً یک تهدید محسوب می شود.

اگر بپذیریم که رسانه ها در آمریکا و در سایر نقاط دنیا نقش بسیار تعیین کننده ای در تنویر یا تحریف افکار عمومی دارند دکتر ظریف با بهره گیری از دیپلماسی عمومی و نفوذ در لایه های نخبگان دانشگاهی کاملاً هوشمندانه در پی دگرگونی فضا و تبرئه جمهوری اسلامی ایران و محکومیت آمریکا بوده و ادامه خواهد داد.

اگر باور ندارید که رئیس جمهوری آمریکا صرفاً برای جلوگیری از تحرک دکتر ظریف و حضورش در محافل بین المللی و جلسات تأثیرگذار دست به تحریم وی زده است ، خوب است به اظهارات جان بولتون مشاور امنیت ملی امریکا مراجعه کنید که صراحتاً گفته است« فعالیت های ظریف ایالات متحده را بر آن می دارد تا اینگونه تحریم ها علیه او اعمال کند ».

 روشن است که آمریکا برخلاف ادعای خود مبنی بر دفاع از آزادی و دمکراسی، از تحرک وزیر خارجه ایران نه فقط در آمریکا بلکه در سایر نقاط جهان وحشت دارد. لذا هدف از اقدام ایالات متحده مبنی بر تحریم دکتر ظریف را باید به منظور جلوگیری از مانورهای دیپلماتیک و رسانه ای ایشان و انعکاس آن در فضاهای مجازی به شمار آورد.

برکسی پوشیده نیست دکتر ظریف با حضور در قلب نیویورک و سخنرانی در دانشگاه های این شهر و انجام مصاحبه های بی پروا و زنده با شبکه های جهانیCNN  وnbc رزم رسانه ای را وارد خاک آمریکا کرد. سؤال وی از جامعه جهانی این بوده و هست چرا آمریکا از یک توافق بین المللی که دارای پشتوانه قطعنامه ی ۲۲۳۱ شورای امنیت است و صلح و امنیت بین المللی را تضمین می کند به طور یک جانبه و غیرمسئولانه خارج می شود؟ با کدام منطق قانونی مبتنی بر حقوق بین المللی، قواعد بین المللی به آسانی توسط رئیس یک کشور زیر پا گذاشته می شود و بقیّه یا سکوت اختیار کرده و یا تهدید می شوند؟ چرا پاسخ صداقت ایران در پایبندی به تعهدات خود به این توافقنامه، تحریم های متعدّد و محاصره ی ملت ایران است؟

لابد رئیس جمهوری و دستگاه سیاست خارجی آمریکا از خلال مصاحبه ها و سخنرانی های یکسال گذشته وزیر خارجه ایران راهی جز تحریم وی نداشته اند.

اظهارات جان بولتون و پمپئو  صراحتاً به همین نکته اشاره دارد. در عین حال اظهارات بسیاری از شخصیت های سیاسی حال و گذشته ایالات متحده از جمله ریچارد نفیو معمار تحریم های آمریکا علیه ایران در دوره آقای اوباما، این اقدام آقای ترامپ را یک غرور کور و  دور از شأن دمکراتیک برشمرده اند.

امّا تحریم ظریف مرد اوّل مذاکره کننده ی ایران، دروغ بزرگ کاخ سفید و شخص رئیس جمهوری را که سخن از مذاکره با ایران سر می دهد آشکار کرد  و تناقض رفتاری ایشان را به نمایش گذاشت.

نکته آخر این که این اقدام آمریکا به معنای حفظ اقتدار بین المللی نیست، این اقدام نشانه ضعف است و بی تردید بر حقانیت جمهوری اسلامی ایران و حقانیت منطق ظریف در تقابل با منطق زورگوئی خواهد افزود.