روزگاری نه چندان دور هنرمندان زنگ هشدار تبدیل هنر نمایش به کالا را به صدا درآوردند هشداری که در کنار بی‌توجهی اهالی هنر و مسئولان و نیز قوت گرفتن سهم اقتصاد در اجرا و گیشه‌پروری امروز زنگ هشدار جدی‌تری را به‌صدا در آورده است؛ تبدیل هنر نمایش به کالای مصرفی. عبارتی کاملا خالی از وجوه فرهنگی و هنری با تمایل به نگاه اقتصادی صرف و در پی آن مصرف‌گرایی.
اردشیر صالح پور روز چهارشنبه در گفت و گو با خبرنگار ایرنا، با بیان اینکه تئاتر ذات فرهنگی دارد و مبتنی بر فکر و اندیشه است اظهار داشت: زندگی در اجرای نمایش جاری است و نباید این هنر به جایگاهی برای کاسبی تبدیل شود.
وی با بیان اینکه جامعه به سمت سوداگری و مصرف گرایی رفته است تاکید کرد: این روند به آرمان های انقلاب آسیب می زند و ارزش های جامعه را مخدوش می کند و در نتیجه روح جامعه از بین می رود که این، حاصلی جز نابودی هنر و فرهنگ در پی ندارد.
این استاد دانشگاه با بیان اینکه مصرف گرایی با تئاتر که ذاتی اندیشه ورز دارد در تقابل قرار گرفته است، عنوان کرد: نباید با روش های مختلف از گیشه تئاتر برای کاسبی و کلاهبرداری مالی استفاده کرد.
تئاتر عرصه ای نیست که با سر هم بندی کردن موضوعی را به مخاطب عرضه کند بلکه عوامل یک نمایش باید با تئاتر زندگی کنند تا بتوانند حس را آنطور که باید به تماشاگر منتقل کند.
صالح پور تصریح کرد: این روزها بازیگران چند نقش را بر عهده می گیرند و برای به نمایش گذاشتن بازی خود هر شب از سالنی به سالن دیگر می روند به همین دلیل تئاتر جایگاه اصلی خود را از دست داده است و نمایش ها سرهم بندی شده و به تماشاگر عرضه می شود.
صالح‌پور که با بیان مخالفت خود با بازی کارگردان یک نمایش در تئاتر خودش، معتقد است: در این وضعیت وظایف کارگردانی فراموش شده و اجرای خوبی به مخاطب ارائه نمی‌شوداین پژوهشگر تئاتر در پاسخ به این سوال که یک کارگردان می تواند دو نمایش را همزمان به مخاطب ارائه دهد؟ خاطرنشان کرد: کارگردان یک شب قبل از اجرای نمایش تمام کنترل های لازم را انجام داده و اجرا را به مدیر صحنه واگذار می کند پس می تواند نمایش دیگری را نیز همزمان به صحنه ببرد؛ این روند همان کاری است که کارگردان سینما انجام می دهد و پس از ساخت فیلم کوتاه و بلند خود آن را به تهیه کننده واگذار می کند و به سراغ ساخت فیلم جدید خود می رود.
وی با اشاره به اینکه کارگردان وظیفه اجرایی ندارد اظهار داشت: البته در تئاتر حضور کارگردان در بعضی اجراها مهم است زیرا نمایش یک هنر زنده است که در لحظه جریان دارد و گاهی نیاز به تعدیل یا جابه جایی دارد اما این حضور الزامی نیست و اگر کارگردان صاحب نام و توانمندی باشد می تواند همزمان نه دو نمایش که چند اجرا را در یک برهه زمانی به روی صحنه ببرد.
صالح‌پور تاکید کرد: کارگردانان توانمند برای یک سال خود برنامه ریزی دارند و این می تواند چند نمایش در یک زمان را شامل شود و البته نباید سبب کاهش کیفیت اجراها شود زیرا تئاتر کالای کم ارزش و مصرفی نیست.
نظر شما