به گزارش روابط عمومی پژوهشگاه ارتباطات و فناوری اطلاعات، مهندس بابک معصوم پور مجری کارگاه «زیرساخت های کلی برای شهر هوشمند» ضمن ارائه تعریفی از زیرساخت های استاندارد شهری، گفت: زیرساخت های شهری عبارتند از زیرساخت هایی که مردم برای به دست آوردن منابع از آن استفاده میکنند که این زیرساختها به دو دسته کلی فیزیکی و اجتماعی تقسیم میشوند.
وی ادامه داد: زیرساختهای فیزیکی شامل موارد زیست محیطی، آب رسانی و زهکشی، حمل و نقل و ... و زیرساختهای اجتماعی شامل سرویسهای اجتماعی مانند مدیریت، آموزش، فرهنگ سازی، رفاه و ورزش و سرگرمی است که هر دو زیرساخت، قابلیت دیجیتالی شدن دارند.
معصوم پور در توضیح بیشتر پیرامون زیرساخت های مورد نیاز شهری گفت: در زیرمجموعه زیرساختهایی که به آنها اشاره شد، زیرساخت های اساسی از جمله انرژی، آب رسانی و زه کشی، حمل و نقل، پست و مخابرات و زیست محیطی وجود دارد که جزئیات را به تفصیل مطرح کرده است. به عنوان مثال آیتمهای جادهای، ریلی، آبی و هوایی در زیرساخت حمل و نقل مورد بررسی قرار گرفته و پیشنهاداتی برای هر زیرساخت ارائه شده است که توسط آن میتوان به شهر هوشمند رسید.
وی تاکید کرد: در تمام مواردی که بررسی شد، بهبود زیرساخت شهری از طریق ICT قابل انجام و طرح است و با گسترش فناوری اطلاعات میتوان زیرساختها را با شهر هوشمند تطبیق داد.
این پژوهشگر در ادامه به شاخصهای زیرساخت شهر هوشمند اشاره و اظهار کرد: شبکههای هوشمند، کنترل از راه دور، استفاده از GIS که اغلب مربوط به شهرهای حاضر در موقعیت ساحلی است، استفاده از SCADA و مدلها و ابزارهای بهینهسازی، از شاخصهای اصلی مورد بررسی در نمونههای اجرا شده بودند.
نامگذاری شهرهای پایدار و هوشمند تحت عنوان «مگاسیتی»
همچنین مهندس فهیمه سلیمی کوچی مجری کارگاه «شاخص سنجش عملکردی KPI شهرهای پایدار و هوشمند» نیز در ادامه کارگاههای روز دوم گروه مطالعاتی ۲۰، گفت: افزایش آگاهی و نگرانی درباره مسائل زیست محیطی و پیشرفت فناوری باعث شد تا بشر به مرور زمان به هوشمندسازی شهرها بیاندیشد.
وی با اشاره به مفهوم شهرنشینی، شهرها را خانههای هر فرد عنوان کرد و افزود: در سال ۲۰۰۸ جمعیت شهری بیشتر از مناطق غیرشهری بود و پیشبینی شده که ۸۰ درصد از جمعیت کره زمین در شهرها باشند و این در حالی است که ۲ درصد مساحت کره زمین در شهرها هستند.
سلیمی کوچی با بیان اینکه در حال حاضر جمعیت کره زمین رو به افزایش است، خاطرنشان کرد: افزایش جمعیت شهرها باعث رشد شهرها میشود و این مساله به ویژه در شهرهایی که بین ۵ تا ۱۰ میلیون جمعیت دارند، نمود بیشتری دارد؛ به گونهای که به آنها «مگاسیتی» گفته میشود.
این پژوهشگر در ادامه با طرح سوالی مبنی بر چگونگی حفظ پایداری شهرها، گفت: با ایجاد ثبات در مواردی که استاندارد شهری محسوب میشوند، میتوان به پایداری رسید؛ به عنوان مثال استفاده حداقل از منابع و تولید پایین زباله، میتواند شهر را به سطحی از پایداری برساند و لقب شهر هوشمند را به خود بگیرد.
وی تصریح کرد: همچنین همانگونه که در کارگاه قبلی به آن اشاره شد، شهری هوشمند است که از زیرساختهای ارتباطات و فناوری اطلاعات استفاده کند و ICT نقش مهمی در آنها ایفا میکند.
هوشمندسازی شهرها در فهرست اولویتهای سازمان ملل
سلیمی به توجه سازمان ملل به شهرهای هوشمند اشاره کرد و یادآور شد: این سازمان یکی از مباحث اهداف توسعه پایدار را به شهرهای هوشمند اختصاص داده و در فهرست ۱۷ گانه اهداف خود، شهرهای هوشمند را در ردیف یازدهم تعریف کرده است.
وی به تعریف شهر پایدار و هوشمند از دیدگاه اتحادیه بینالمللی مخابرات (ITU) اشاره کرد و افزود: این اتحادیه، شهری را هوشمند نامیده است که از فناوری اطلاعات استفاده می کند تا کارایی سرویسهای شهری را افزایش داده و به دنبال آن، سرویسها و امکانات شهری را ارتقا دهد.
سلیمی به کاربرد استفاده از KPI اشاره و عنوان کرد: نحوه جمعآوری دادهها، استانداردها، اشکالهای موجود در آن و راهکار برای بهبود آن را میتوان از کاربردهای KPI برشمرد که با ساختارهای مختلف اقتصادی، محیط زیستی و اجتماعی و فرهنگی مورد بررسی قرار گرفت.
به گفته سلیمی، بیش از ۵۰ شهر این شاخصها را اندازهگیری کردند که از کشور ما، مشهد برای دوره آزمایشی انتخاب شد.
وی در پایان اظهارات خود مسکو را نمونه موفق از شهر هوشمند نامید و گفت: این شهر با ۱۲ میلیون نفر جمعیت، به عنوان بزرگترین شهر اتحادیه اروپا، در بازه زمانی ۲۰۱۱ تا ۲۰۱۸، فرآیند هوشمندسازی را انجام داد و گزارش آن را به منظور سنجش کیفیت هوشمندسازی، به اتحادیه بینالمللی مخابرات ارائه کرد؛ نکات انگیزشی برای گرایش به شهر هوشمند توسط مردم مانند پارکینگ رایگان، دسترسی آسان به سرویسهای حمل و نقل مانند uber یا پرداخت الکترونیکی با امکاناتی مانند مچ بند همراه، توسط شهرداری این شهر انتخاب شد.
نظر شما