رسول نظری روز یکشنبه در گفت و گو با ایرنا اظهارداشت: اجرای چنین طرح‌هایی در دراز مدت سبب پشتوانه سازی برای تیم‌های ملی در رده های سنی مختلف می‌شود و ارتقای کمی و کیفی ورزش را در پی خواهد داشت.
وی با بیان این که در ایران برنامه مشخصی برای استعدادها وجود ندارد اما باید به یک برنامه مشخص واحد بومی سازی شده و مبتنی بر شرایط کشور خودمان برسیم، اضافه کرد: شناخت استعدادهای برتر و فرآیند نخبه پروری باید در قالب یک راهبرد اساسی دستور کار قرار گیرد، البته باید بدانیم که دیگر کشورها الگو های متفاوتی را بر می‌گزینند برای مثال کشور چین الگوی انتخاب بهترین از بین بیشترین‌ها را در دستور کار قرار دارد، پس ما نیز لازم است بر اساس وضعیت کشور خودمان الگو و مدلی علمی طراحی کنیم.
این استاد دانشگاه با بیان اینکه هدف و راهبرد در کل برنامه‌ها باید مشخص باشد، تصریح کرد: با وجود این که این چنین مواردی مشخص نیست اما باید گفت که نهضت استعدادیابی در وزارت ورزش و جوانان آغاز شد که مهمترین ثمره آن می‌تواند افزایش نشاط و شور در بین ورزشکاران و مردم باشد.
نظری با بیان این که هر رویداد فرهنگی چه در ابعاد کوچک شده و چه در ابعاد گسترده به خودی خود مفید و اثربخش است، افزود: المپیادهایی از این دست پیش زمینه مناسبی برای تربیت و پرورش ورزشکاران در جهت درخشش در رقابت های بین المللی محسوب می شود.
وی تصریح کرد: در کشورهای غربی و آمریکایی استعدادیابی در قالب یک شبکه فرایند مدار در باشگاه ها فعال است و در بین آنها بهترین چهره ها برای پشتوانه سازی و همچنین حمایت بیشتر برگزیده می شوند.
عضو هیات علمی دانشگاه آزاد اصفهان ادامه داد: برای مثال در رشته کبدی باید در سیستان و بلوچستان، رشته هندبال در اصفهان و در رشته کشتی در استان مازندران و خوزستان سرمایه گذاری کرد و استعدادیابی ها را بر محور موقعیت جغرافیایی مد نظر قرار دارد.
وی ادامه داد: برخی دیگر از کشورها نیز برای استعدادیابی، شیوه گلخانه ای را مورد استفاده قرار می دهند به این معنا که با بررسی شرایط روحی و جسمی حرکتی افراد مختلف رشته خاصی برای آنها انتخاب می شود و شرایط برای آنها مهیا می شود.
نظری با تاکید بر اینکه نباید در استعداد یابی به سمت فشارهای بیش از حد به ورزشکار کم و سن و سال منجر شود، گفت: این امر نیازمند برنامه ریزی است زیرا در صورت فشار بیش از حد، ورزشکار از رشته زده می شود و سرمایه گذاری و وقتی صرف شده به هدر می رود.
این پژوهشگر ورزشی افزود : بحث نگهداری و نگهداشت ورزشکاران پس از استعدادیابی نیز از اهمیت بالایی برخوردار است و باید پس از آن برنامه‌ریزی کرد به دیگر سخن فرایند شناخت تا قهرمان پروری باید سلسه وار و برنامه ریزی شده پیش رود تا به حصول نتیجه منجر شود.
وی تصریح کرد: در کشورهای دیگر این طرح ها بر مبنای باشگاه های ورزشی، اما ایران بر محور هیات های ورزشی انجام می‌شود اگرچه این یک نقص است اما با این وجود می‌توان گفت که طرح یادشده طرح مناسبی است و تداوم آن در سال‌های آینده نیز باید به طور دستی جدی در دستور کار مسوولان قرار گیرد.
دومین دوره المپیاد استعدادهای برتر ورزش کشور طی سال‌جاری و در روزهای اخیر در ۹۶ رشته در حال برگزاری است و امسال بیش از ۳۴ هزار ورزشکار در این المپیاد حضور دارند.
بیش از ۳۰۰ هزار ورزشکار سازمان یافته در اصفهان و افزون بر یکهزار و ۳۵۰ باشگاه ورزشی در این استان فعالیت دارند.
۶۰۲۰/۶۰۲۶/
نظر شما