جنگ لفظی هند و پاکستان در شورای حقوق بشر سازمان ملل بر سر کشمیر

نشریه " تایمز او ایندیا" روز سه شنبه در گزارشی نوشت: هیات پاکستانی حاضر در چهل و نهمین اجلاس شورای حقوق بشر سازمان ملل با رهبری شاه محمود قریشی وزیر امور خارجه این کشور از این شورا درخواست کرد تا در مورد مساله کشمیر و تصمیم دولت هند برای لغو امتیازات خاص این منطقه بی تفاوت نباشد و در مورد نقض حقوق بشر در این منطقه تحقیق کند.

ویجی تاکور سینگ مشاور وزیر امور خارجه هند که امروز در جلسه شورای حقوق بشر سازمان ملل در ژنو حضور داشت در اشاره ای غیر مستقیم به پاکستان گفت: کشورهایی که در مورد حقوق اقلیت ها در سایر کشور ها سخن می گویند، خود این حقوق را در کشورشان نقض می کنند.

وی افزود: کشورها نباید از اجلاس های بین المللی سازمان ملل برای رسیدن به اهداف سیاسی خود استفاده کنند. تصمیم های اخیر هند درباره جامو و کشمیر بر اساس قانون اساسی این کشور گرفته شده اند. ما تاکید می کنیم که این تصمیم ها مستقل به همراه سایر موضوع ها مسائل  داخلی هند هستند. هیچ کشوری دخالت در امور داخلی خود را نمی پذیرد و هند نیز از این امر مستثنی نیست.

مشاور وزیر امور خارجه هند با اشاره غیر مستقیم به پاکستان ادعا کرد  که اینگونه اظهارات از مرکز تروریسم منتشر می شود. این کشور از تروریسم فرا مرزی حمایت می کند و آن را به عنوان یک ابزار سیاسی در نظر می گیرد.

تنش ها میان هند و پاکستان پس از تصمیم دهلی نو برای لغو امتیازات خاص ایالت جامو و کشمیر افزایش یافت.

هند پاکستان را حامی تروریسم و گروه های شبه نظامی ضد هند می داند، اما پاکستان همواره نقش خود را در حملات تروریستی علیه هند رد کرده است.

از سوی دیگر پاکستان هند را به ایجاد ناآرامی در استان بلوچستان این کشور متهم کرده است.

نخست وزیر هند 5 اوت(14 مرداد) از تصمیم خود برای لغو خودمختاری نسبی و اختیارات ویژه منطقه جامو و کشمیر خبر داد.

طبق اصل ۳۷۰ قانون اساسی هند، این منطقه به جز در مسائل دفاعی و امور خارجی، در سایر موارد از اختیارات خاص برخوردار بود.

طبق بند ۳۵ قانون هند فروش هرگونه اموال غیر منقول به افرادی که بومی ایالت جامو و کشمیر نیستند، ممنوع است و ساکن دائمی جامو و کشمیر فردی است که پیش از سال ۱۹۵۴ مقیم این ایالت بوده باشد یا ۱۰ سال دائم و مستمر در آن زندگی کرده باشد.

پاکستان برخلاف هند با ورود سایر کشورها برای حل مساله کشمیر مخالفت نمی‌کند و تاکنون چندین بار در مجامع بین المللی مساله کشمیر را مطرح کرده و خواستار میانجی گری کشورها شده است.

براساس توافق شیملا که در سال ۱۹۷۲ میلادی میان هند و پاکستان امضا شد، دهلی نو خواهان حل مساله کشمیر به صورت دوجانبه شده و با دخالت کشور سوم نیز مخالفت کرده است.

اکنون بخشی از کشمیر در خاک هند و قسمتی دیگر در پاکستان قرار دارد. هر دو کشور ادعای مالکیت بر تمام کشمیر را دارند و همین موضوع یکی از علل اصلی مناقشه دیرینه میان دهلی نو و اسلام آباد از زمان استقلال پاکستان(از هند) در سال ۱۹۴۷ میلادی است.