سیاوش طهمورث در گفت‌وگو با خبرنگار فرهنگی ایرنا اظهار داشت: از لحاظ ساختار و تکنیک در قالب تولید و اجرا دو گونه نمایش دینی و سنتی با یکدیگر متفاوت است؛ اما ریشه و سرچشمه آنها در عرصه هنرهای دراماتیک نهفته، همین ریشه و خاستگاه مشترک آیین ها سبب شده تا رفتارهای آیینی-نمایشی در زمینه تطبیق و انطباق برای تولید آثار تئاتری ازظرفیت بسیار بالایی برخوردار باشند.
همین آشنایی، قرابت و همراهی عموم مردم با اشکال مختلف آیینی و نمایشی از یک سو و از سوی دیگر بهره بردن از ظرفیت های موجود در نمایش‌های آیینی و سنتی برای تولید آثار تئاتری؛ نه تنها توانایی افزودن به گسترش دامنه مخاطبان تئاتر در کشور را داشته باشد که بتواند زمینه و پلی برای آشنایی هر چه بیشتر جتامعه با هنر تئاتر را فراهم کند.
به گفته کارگردان نمایش سوگ سیاوش هنر تعزیه ایرانی به سبب بهره بردن از گنجینه مفاهیم و آموزه های دینی از یکسو و مختصات منحصر به فرد در قالب اجرا در حوزه موسیقی، لباس، شیوه و تکنیک اجرا از سو دیگر؛ هنری جهانی است. همین مسئله نشان می دهد که بهره بردن از داشته ها و ظرفیت های این هنر در مسیر تولید آثار تئاتر دینی نه تنها می‌تواند به ارائه آثار فاخر با کیفیت بالا به مخاطب منتج شود که موجبات جهانی شدن هنر تئاتر دینی ایران را نیز می تواند فراهم سازد.
وی با اشاره به نقش مهم محیط های آکادمیک در تربیت هنرمندان حرفه‌ای تئاتر یاد آور شد: ترغیب و تشویق دانش آموختگان عرصه هنرهای نمایشی به ویژه جوانان که در دانشکده ها به آموزش مفاهیم تئاتری مشغول هستند، از مهمترین سیاست های نظام آموزش عالی به شمار می رود. همچنین استادان دانشگاه نیز نقشی حیاتی در آشنایی و ارتباط هر چه بیشتر دانشجویان تئاتر با داشته ها و گنجینه های ملی آیینی و نمایشی کشورمان بر دوش دارند.
طهمورث با ابراز تاسف از آنکه در محیط‌های دانشگاهی آشنایی دانشجویان تئاتر با آیین‌های نمایشی و سنتی ایران تنها به چند واحد محدود می‌شود: اینجاست که رسالت اساتید و سیاستگذاران عرصه آموزش عالی باید بر این نکته متمرکز شود که هدف آنها تربیت نسل حرفه‌ای برای ارتقای تئاتر حرفه‌ای در کشور است. یکی از اصلی‌ترین بسترها برای رشد و فراگیری هنر تئاتر در جامعه به ارتباط عمیق تر، گسترده تر و مستمر هنرمندان تئاتر با ریشه های آیینی و نمایش های سنتی کشورمان گره خورده است.
بازیگر آثار سینمایی رستگاری در هشت و بیست دقیقه و مسافر ری با تاکید بر آنکه کشور صاحب تئاتر در زمینه ارتقا و توسعه فرهنگی، کشوری ممتاز و متعالی شناخته می شود یادآور شد: درست بر همین اساس تقویت بنیان های تئاتری در کشور در تمام گونه ها باید در دستور کار سیاستگذاران از یک سو و از سوی دیگر خواست و همت ملی هنرمندان قرار گیرد تا بتوانند تئاتر ملی را به جزیی جدایی ناپذیر از سبد فرهنگی خانواده ها بدل کنند. برای تحقق این مهم استفاده از ظرفیت های نمایش های آیینی در تولید گونه های مختلف تئاتر از جمله تئاتر دینی نقش انکارنشدنی دارد.
نظر شما