به گزارش پایگاه خبری ساینس دیلی، این تحقیقات که توسط یکی از استارتاپ‌های وابسته به دانشگاه کالیفرنیا سن دیه‌گو موسوم به Ventrix انجام شده است، دربرگیرنده اولین آزمایشات بالینی هیدوژل ساخته شده با هدف ترمیم بافت قلب در بیماران دارای سابقه سکته قلبی محسوب می‌شود. همچنین اولین تحقیقاتی است که تولید هیدروژل را با استفاده از یک چهارچوب طبیعی متشکل از بافت عضلات قلب مورد آزمایش قرار می‌دهد.
هیدروژل شبکه‌ای از زنجیره‌های پلیمری آب دوست است. بدین معنی که زنجیره‌های پلیمری مذکور قادرند مقادیر زیادی آب را درون شبکه سه‌بعدی خود حفظ کنند. گاهی نیز به صورت ژل‌های کلوئیدی هستند که درون آب پراکنده شده‌اند.
از فناوری‌های هیدروژل برای تولید محصولات بهداشتی، کشاورزی، سیستم‌های دارورسانی، ساخت سقف و کاربردهای زیست‌پزشکی مانند مهندسی پوست، داروهای احیا کننده و حسگرهای زیستی استفاده می‌شود.
یکی از کاربردهای هیدروژل‌ها مراقبت از زخم است. مزیت استفاده از بانداژهای هیدروژلی این است که رطوبت لازم برای بهبود زخم را فراهم می‌کند. بدین معنی که هیدروژل به سرعت زخم را سرد می‌کند و درد ناشی از آن را التیام می‌بخشد.
پیشرفت‌های اخیر در حوزه زیست پزشکی موجب بهبود خواص مکانیکی هیدروژل‌ها شده و امکان تولید هیدروژل‌های بسیار متخلخل را فراهم کرده است. همچنین زمان واکنش آن‌ها را افزایش داده و امکان تولید هیدروژل های خودسامان را فراهم کرده است.
این آزمایشات بالینی که فاز اول آزمایشات هستند، با کمک تعداد محدودی از بیماران انجام می‌پذیرد و به‌طور کلی هدف آن تشخیص میزان مناسب دارو، شناسایی عوارض جانبی و نحوه خروج دارو یا تجهیزات پزشکی از بدن بیمار است.
این اولین بار است که یک هیدروژل ساخته شده از چارچوب‌های طبیعی بافت عضلات قلب خوک با هدف ترمیم بافت قلب انسان مورد آزمایش قرار می‌گیرد. در آزمایشات پیش کلینیکی مشخص شده است که هیدروژل‌ها برای درمان سایر عوارض از جمله گردش خون ضعیف و بیماری‌های مربوط به رگ‌ها نیز کاربرد دارند.
در این تحقیقات از هیدروژلی موسوم به VentriGel استفاده شده است که می‌توان آن را با استفاده از یک کاتر به طور امن به بیمارانی که در طول ۲ تا ۳۶ ماه گذشته دچار حمله قلبی شده‌اند، تزریق کرد.
هنگامی که این هیدروژل به بافت آسیب دیده قلب تزریق می‌شود، یک چارچوب را شکل می‌دهد که در واقع یک محیط مناسب برای ترمیم بافت بوده و امکان انتقال سلول‌های سالم را به بافت آسیب دیده فراهم می‌کند. این امر موجب افزایش حجم عضلات قلب شده و آثار زخم را به میزان قابل توجهی از بین می‌برد. همچنین عملکرد قلب را بهبود می‌بخشد.
به گفته کارن کریستمن، سرپرست این تحقیقات با وجود این که تحقیقات مذکور با هدف ارزیابی امنیت و قابلیت‌سنجی این تکنیک جدید انجام گرفته و هدف آن بررسی اثرگذاری VentriGel بر بهبود عملکرد قلب نبوده است، مواردی از بهبود بافت قلب در بیماران نیز دیده شد.
به گفته دکتر کریستمن منظور از بهبود این است که برای مثال بیماران توانستند مسافت بیشتری را راهپیمایی کنند. همچنین علائمی از بهبود کارکرد قلب در بیمارانی که در طول یک سال قبل از درمان، بیش از یک بار حمله قلبی را تجربه کردند، مشاهده شده است.
گزارش کامل این تحقیقات در نشریه JACC: Basic to Translational Science منتشر شده است.
نظر شما