این روزنامه آمریکایی در گزارش خود افزود: یک مشکل لاینحل رام نشدنی در جنگ سوریه باقی مانده که دیپلمات های آمریکایی تا به امروز فکر می کردند راه حل آن را یافته اند.
در شمال سوریه نیروهای کرد فعالیت دارند که آمریکا سخت به آنها احتیاج دارد. این نیروها با بقایای داعش می جنگند. اما ترکیه، متحد آمریکا در ناتو، کردها را تروریست می شناسد و می گوید که این کردها با کردهای جدایی طلب داخل ترکیه اتحاد دارند.
با همین دیدگاه، ترکیه مصمم بود به شمال سوریه حمله کند. برای آنکه جلوی تعرض ترکیه به شمال سوریه گرفته شود، سه طرف مخاصمه شامل آمریکا، ترکیه و کردها با هم توافق کرده بودند که یک منطقه امن به وسعت پنج مایل (۸.۰۴ کیلومتر) در طول مرزهای ترکیه در داخل سوریه ایجاد شود.
طبق توافق، قرار بر این شده بود که نیروهای آمریکایی و ترکیه ای در طول این مرزها گشت بدهند و کردها هم تمام استحکامات موجود در ناحیه را منهدم کنند.
این استحکامات برای آن چیده شده بود تا در برابر تهاجم احتمالی ترکیه یک سنگر دفاعی باشد.
طبق توافق، قرار بود ترکیه در عملیات نظامی به رهبری آمریکا علیه جنگجویان داعش شرکت کند.
طبیعی بود که توافق، فشاری مضاعف بر روی یکهزار سرباز آمریکایی که در منطقه حضور دارند وارد می آورد اما در مقابل از کردهای شمال سوریه محافظت می کرد و فشار بر روی داعش کماکان حفظ می شد.
اما آن توافق یک دفعه یکجا فرو ریخت.
«دونالد ترامپ» رئیس جمهوری آمریکا سرانجام زیر فشار «رجب طیب اردوغان» رئیس جمهوری ترکیه تاب نیاورد و کاخ سفید روز یکشنبه اعلام کرد که آمریکا جلوی تهاجم نظامی ترکیه به شمال سوریه برای بیرون راندن نیروهای کرد از این منطقه مرزی را نمی گیرد.
لحن بیانیه کاخ سفید به گونه ای بود که گویا ترامپ تعرض ترکیه به شمال سوریه را امضا و پشت نویسی می کند.
امکان دارد ترکیه به خاک سوریه تعرّض نکند. رئیس جمهوری هم در توئیت هایش در روز گذشته(دوشنبه) تاکید کرد که امکان دارد در مورد تصمیم خود برای چراغ سبز نشان دادن به ترکها تجدید نظر کند.
اما گزارش های رسیده حاکیست که حملات از مدتها قبل شروع شده است.
حالا با این تصمیمی که ترامپ گرفت، امکان دارد حسن اعتماد کردها به آمریکا به هم بریزد. کردها شریک مهم آمریکا در سوریه هستند. تصمیم ترامپ ضمنا" جنگ با داعش را هم تهدید می کند.
ترامپ ظاهرا" این بار هم از سر هوی و هوس تصمیم می گیرد، این بار بعد از تماس تلفنی با اردوغان.
او پنتاگون، وزارت خارجه، کنگره را و متحدان آمریکا را در این تصمیم گیری دور زد.
تیم امنیت ملی ترامپ می گفت که لازم است شمار محدودی نیروی آمریکایی در شمال شرق سوریه بماند تا هم داعش را تعقیب کند، هم یک وزنه تعادل در برابر ترکیه، روسیه و جمهوری اسلامی باشد که بازیگران دیگر میدان جنگ سوریه هستند.
ترامپ دسامبر گذشته تصمیم گرفت نیروهای باقیمانده آمریکایی را از سوریه بیرون ببرد.
این تصمیم گیری آنقدر نسنجیده و خطرناک بود که "جیمز متیس" وزیر دفاع سابق و "برت مک گورک" فرستاده ویژه آمریکا به سوریه سخت به آن اعتراض کردند و دست آخر هم استعفا دادند.
اینک تصمیم گیری ترامپ در مورد عقب نشینی این نیروهای باقیمانده از شمالشرق سوریه، صدای اعتراض حتی محافظه کاران را هم درآورده است.
«میچ مک کانل» رئیس اکثریت سنا و سناتور «لیندسی گراهام» از جمله این محافظه کارانند.
«نیکی هیلی» اولین سفیر ترامپ در سازمان ملل متحد توئیت کرده است: "کردها ابزار سودمند ما در مبارزه با داعش در سوریه بودند. اینکه ما آنها را رها کنیم و بگذاریم تا کشته بشوند؛ یک اشتباه بزرگ است".
ترامپ این تصمیم را گرفت اما پنتاگون روز دوشنبه تلاش کرد به نوعی اجازه ندهد کار از این هم خراب تر بشود و طی بیانیه ای اعلام کرد: ما و رئیس جمهور این نکته را به ترکیه گوشزد کرده ایم که عملیات ترکیه در شمال سوریه را امضا و پشت نویسی نمی کنیم".
در بیانیه اشاره می شود که نیروی نظامی آمریکا هرگز از یک چنین عملیاتی نه حمایت می کند و نه درگیر آن می شود.
رئیس جمهور وقتی واکنش ها به تصمیم گیری خود را دید سعی کرد آن را اصلاح کند و صحبتی کرد که تکان دهنده تر از تصمیم خود بود.
ترامپ توئیت کرد: من قبلا هم این مطلب را قویا" گفته ام و اکنون هم دوباره بر آن تاکید می کنم که اگر ترکیه طبق خرد سلیم و بی بدیل من پایش را از گلیمش درازتر کند؛ من اقتصاد ترکیه را بطور کامل محو و نابود می کنم (من قبلا هم این کار را کرده ام).
در ذهن بی بدیل رئیس جمهور، منظور از «پا را از گلیم درازتر کردن» و یا نابودی اقتصادی و یا بقیه موارد برشمرده شده در توئیت او چیست؟
این اولین بار نیست که دولت ترامپ پیام هایی متناقض در مورد اهداف آمریکا در سوریه می فرستد.
دسامبر گذشته ترامپ اهمیتی به نظر مشاوران عالیرتبه اش نداد و دستور خروج دو هزار سرباز پیاده نظام آمریکایی از سوریه را ظرف مدت ۳۰ روز صادر کرد.
ترامپ خیلی زود تصمیم خود را تغییر داد اما جیمز متیس کارد به استخوانش رسیده بود و ماندن در کابینه را تحمل نکرد.
اردوغان خیلی وقت است که می گوید می خواهد سرباز به سوریه بفرستد.
ترامپ سرانجام خود را در مقابل اردوغان باخت و مرتکب یک خطای استراتژیک شد.
اردوغان انتخابات ماه مارس شهرداری های استانبول را باخت و به همین خاطر در داخل تحت فشار است تا بتواند پایگاه سیاسی خود را اعاده کند.
هدف دیگر اردوغان این است که دست کم یک میلیون پناهجوی سوری که اکنون ساکن ترکیه هستند را به خانه بازگرداند و در منطقه امن مرز سوریه با ترکیه اسکان دهد.
این آوارگان سوری فی نفسه یک نوع توانایی سیاسی برای اردوغان به حساب می آیند.
حالا در شرایط جدید اگر کردها بخواهند از خود در مقابل ترکها دفاع کنند دیگر نمی توانند همزمان با داعش هم بجنگند و از حدود ۱۰ هزار اسیر داعشی که در بازداشتگاههای کردها زندانی هستند، نگهبانی کنند.
این خوب است که آوارگان سوری به خانه برگردند.
اما بازگرداندن اجباری خیلی هم موفق نخواهد بود. افزون بر اینکه، بسیاری از آوارگان حاضر در ترکیه از اهالی شمال سوریه نیستند و بعید به نظر می رسد به راحتی با جمعیت بومی محل سازگاری پیدا کنند.
مشکل دیگر این است که اصلا معلوم نیست آیا ترکیه می تواند یک تهاجم نظامی کامل انجام بدهد و آن را تا آخر به پیش ببرد یا نه.
به دستور ترامپ، ۲۰۰ سرباز آمریکایی دو پاسگاه نظامی مرزی را ترک کرده اند.
کردها انهدام استحکامات نظامی را متوقف کرده اند. گشت های مشترک آمریکا و ترکیه هم به پایان رسیده است. کنگره هم تهدید کرده ترکیه را تحریم می کند.
این وسط یک تناقض بوجود آمده است.
ترامپ این بار در مقابل یکی از مردان زورگوی صاحب قدرتی که خود او را می ستاید، کوتاه آمد.
ترامپ شاید با این کار، آمریکا را در مسیر برخورد با ترکیه قرار داد.
ترامپ خود را نیز با پنتاگون و حتی متحدان جمهوریخواهش درگیر کرد.
شاید او روزی از تصمیمش برگردد یا آن را تعدیل و یا بطور کل آن را باطل کند.
اما دیگر کدام متحد واشنگتن است که حالا به آمریکا نگاه کند و او را یک شریک محکم و نیرومند بیابد.کدام دشمن است که به آمریکا نگاه کند و او را یک حریف مصمم و نیرومند ببیند.
۱۰۷۱
نظر شما