هند به دنبال کاهش واردات از مالزی

شبکه خبری  "ان دی تی وی" روز شنبه نوشت: یک مقام هندی که نخواست نامش فاش شود، گفت: هند به دنبال محدود کردن واردات روغن پالم از مالزی و همچنین سایر محصولات از این کشور است.

ماهاتیر محمد نخست وزیر مالزی ماه گذشته در جریان سخنرانی خود در سازمان ملل اعلام کرده بود که هند به کشمیر "حمله کرده و آن را اشغال" نموده است. وی همچنین از دهلی نو درخواست کرد تا با پاکستان همکاری کرده و مساله کشمیر را حل کند.

این سخنان نخست وزیر اعتراض دهلی نو را به همراه داشت.

یک مقام هندی دیگر گفت: با این اقدام، دهلی نو قصد دارد نارضایتی خود را به گوش مقامات مالزی برساند. هند که بزرگ ترین وارد کننده روغن های خوراکی است قصد دارد اندونزی، آرژانتین و اوکراین را جایگزین روغن پالم مالزی کند.

حدود دو سوم از کل واردات روغن خوراکی هند مربوط به روغن پالم می شود. این کشور سالانه حدود ۹ میلیون تن روغن پالم خریداری می کند. کشور های عمده صادر کننده این نوع روغن به هند شامل  اندونزی و مالزی هستند.

در ۹ ماه اول سال ۲۰۱۹، هند بزرگ ترین مشتری روغن پالم مالزی بود. در این دوره، هند ۳.۹ میلیون تن روغن پالم از مالزی خریداری کرد.

روز گذشته نخست وزیر مالزی اعلام کرد که دولت این کشور هنوز هیچگونه تغییری در واردات روغن هند مشاهده نکرده اند.

گزارش های منتشر شده در خصوص تصمیم دهلی نو برای محدود کردن واردات روغن از مالزی سبب شده است تا سهام شرکت های تولید روغن این کشور سقوط کند.

یک تحلیل گر اقتصادی هند گفت: توقف واردات روغن پالم از مالزی سبب کمبود این محصول در بازارهای هند نخواهد شد. هند می تواند روغن سویا از آرژانتین یا روغن آفتاب گردان از اوکراین وارد کند تا  نبود روغن پالم مالزی جبران شود.

یک مقام دولتی هند گفت: دهلی نو همچنین به دنبال کاهش واردات خود از کشور ترکیه است زیرا این کشور به صورت مکرر بیانیه هایی علیه هند در خصوص کشمیر منتشر ساخته است.

ارزش تجارت دو جانبه دو کشور به ۶.۵ میلیارد دلار می رسد اما سهم ترکیه در صادرات به هند ۶۵۰ میلیون دلار است.

نخست وزیر هند ۵ اوت(۱۴ مرداد) از تصمیم خود برای لغو خودمختاری نسبی و اختیارات ویژه منطقه جامو و کشمیر خبر داد.

طبق اصل ۳۷۰ قانون اساسی هند، این منطقه به جز در مسایل دفاعی و امور خارجی، در سایر موارد از اختیارات خاص برخوردار بود.

طبق بند ۳۵ قانون هند فروش هرگونه اموال غیر منقول به افرادی که بومی ایالت جامو و کشمیر نیستند، ممنوع است و ساکن دائمی جامو و کشمیر فردی است که پیش از سال ۱۹۵۴ مقیم این ایالت بوده باشد یا ۱۰ سال دائم و مستمر در آن زندگی کرده باشد.