پایان دو ماه عزاداری محرم و صفر به شهادت جانسوز و انده بار امام هشتم رسیده است، مردم متدین و قدرشناس قم یکپارچه در عزای عالم آل محمد(ع) به ماتم نشسته‌اند.
از دقایق ابتدایی صبح امروز خیابانها و معابر منتهی به حرم مطهر کریمه اهل بیت(س) خواهر گرامی امام هشتم مملو از جمعیتی است که با شور و اشتیاق وصف ناپذیر برای عرض تسلیت به ساحت نورانی و ملکوتی حضرت فاطمه معصومه(س)، خود را به حرم مطهر می‌رسانند.
بیرق و پرچم‌های مشکی درتمام فضای شهر به چشم می‌خورد، از بسیاری از مساجد ، حسینیه‌ها و حتی برخی منازل صدای روضه خوانی ومدیحه سرایی به گوش می‌رسد، شهر مقدس قم امروز سراسر اندوه و ماتم است.
کودکان در حالی که یک دست در دست پدر و مادر خود دارند و در دست دیگر خود پرچم مشکی کوچکی حمل می‌کنند، با گام‌هایی های مشتاقانه به سوی حرم مطهر حرکت می‌کنند، در گوشه کنار و کنار شهر صدایی نوحه و عزاداری به گوش می‌رسد.
در تمام صحن‌ها، شبستان‌ها و فضاهای این حرم ملکوتی صدای عرشی نوحه در رسای مظلومیت و شهادت انیس النفوس، گوش انسان را مینوازد و ناخواسته جان‌ها را روانه شهر مقدس مشهد می کند.
دسته‌های عزاداری از گوشه و کنار شهر، با شیفتگان و عاشقانی که اغلب چشمی گریان و قلبی حزن آلود دارند، خود را به حرم مطهر می‌رسانند، ازدحام دستجات در صحن آستانه حرم مطهر برای ورود به ایوان آیینه چشم نواز است.
در گوشه‌ای از این حرم کبریایی، جمعی از زائران پاکستانی با اشتیاق و سوز عجیب مشغول عزاداری هستند، از سر و وضع آنها مشخص است که از پیاده‌روی حماسی اربعین بازمی گردند، خستگی از جانشان بیرون نرفته و اما در غم و ابراز ارادات به خاندان مطهر عصمت و طهارت خستگی نمی‌شناسند، همخوانی و سوزی که در نوحه‌های این دلسوختگان موج می زند، وصف ناپذیر است.
در گوشه و کنار حرم مطهر زائران خارجی دیگری مشاهده می‌شوند که با زبان حال و فرهنگ و سبک دلشنین بومی خود مشغول عزاداری و نوحه سرایی در سوگ غریب الغربا هستند، شاید آنها در این شهر غریب باشند اما غم غربت امام غریب خود را از یاد نبرده اند.
هوای شهر قم امروز ابری و بارانیست، طروات باران حال و هوایی جان نوازی به آسمان این شهر بلند آستان داده است و باران اشک شیفتگان امام رئوف نیز با گفتن هر السلام علیکم به باریدن می گیرد.
همچنین مراسم سوگواری شب شهادت حضرت امام زضا(ع) در مسجد مقدس جمکران و برخی بقاع متبرکه امامزادگان و بیوت مراجع تقلید نیز با حضور گسترده زائران و مردم قم از شب گذشته برپا شده و سخنرانان گوشه‌هایی از زندگانی گهربار آن امام همام را بیان می‌کنند.
احیای امر امامان(ع) از جمله وظایفی است که امام هشتم تمام شیعیان را به آن دعوت کرده‌است، این همام همام در حدیثی می فرماید: رحم الله عبداً احیا امرنا ... یتعلم علومنا و یعلمها الناس، فان الناس لو علموا محاسن کلامنا لاتبعونا؛ رحمت خدا بر بنده ای که امر ما را زنده کند... دانش های ما را فرا گیرد و به مردم بیاموزد. اگر مردم زیبایی های سخنان ما را می دانستند، از ما پیروی می کردند. (معانی الاخبار، ص ۱۸۰، ح ۱)
امام علی بن موسی‌الرضا (ع) هشتمین امام شیعیان در یازدهم ذیقعده سال ۱۴۸ هجری قمری در مدینه منوره دیده به جهان گشود.
نام مبارک ایشان علی و کنیه آن حضرت ابوالحسن و مشهورترین لقب ایشان «رضا» به معنای «خشنود» می‌باشد. یکی از القاب مشهور حضرت، «عالم آل محمد» است. این لقب نشانگر ظهور علم و دانش ایشان می‌باشد.
پدر بزرگوار امام رضا، امام موسی کاظم (ع) پیشوای هفتم شیعیان بود که در سال ۱۸۳ ه. ق، به دست هارون عباسی به شهادت رسید و مادر گرامیشان نجمه نام داشت.
امام رضا (ع) در مدینه، پس از شهادت پدر، امامت بر مردم را بر عهده گرفت و به رسیدگی امور پرداخت، شاگردان پدر را به دور خویش جمع کرد و به تدریس و تکمیل حوزه علمیه جدش امام صادق (ع) مشغول شد و در این راستا گام‌های بزرگ و استواری برداشت.
مدت امامت حضرت رضا (ع)، حدود ۲۰ سال طول کشید که ۱۷ سال آن در مدینه و سه سال آخر آن در خراسان گذشت.
امام رضا (ع) پس از هفده سال سکونت در مدینه و تبلیغ دین و ارشاد مردم، با نقشه و حیله مامون عباسی، راه خراسان را در پیش گرفت. آن حضرت پس از قبول اجباری ولایت عهدی مامون و گذشت سه سال، در ۵۵ سالگی به دست این خلیفۀ عباسی به شهادت رسیدند.
نظر شما