این رسانه شامل یک نشریه به نام «تٌکتٌک» (موتور سه چرخه های معروف هندی) است که راننده های موتور سه چرخه ها آن را بین تظاهرکنندگان توزیع می کنند تا تظاهرکنندگان از اخبار تظاهرات مطلع شوند.
همزمان گردانندگان ناشناس تظاهرات بغداد از آماده شدن برای راه اندازی یک ایستگاه رادیویی خاص در میدان تحریر خبر داده اند.
گفته می شود که ایجاد این رسانه های خاص توسط برخی از تظاهرکنندگان از بیم قطع اینترنت و عدم دسترسی به اخبار تظاهرات از طریق شبکه های اجتماعی صورت گرفته است.
دور اول تظاهرات در اول اکتبر به دلیل اقدام فوری دولت در قطع اینترنت، این تظاهرات بعد از چند روز آرام شد اما به محض بازگشت اینترنت، تظاهرات ها در ۲۵ اکتبر دوباره از سرگرفته شده است.
نشریه تکتک در اول شماره خود یک مانیفست از مطالبات تظاهرکنندگان در ۱۰ بند منتشر کرده که بخشی از این مطالبات اسقاط نظام، حذف کلیه احزاب کنونی از روند سیاسی، برگزاری انتخابات زیرنظر سازمان ملل و همچنین استعفای دولت، انحلال پارلمان، تغییر نظام سیاسی و جایگزین شدن نظام ریاست جمهوری به جای پارلمانی در عراق است.
اولین سرمقاله این نشریه را نیز یکی از راننده های موتورسه چرخه ها با عنوان «غیر ممکن در عراق وجود ندارد» به رشته تحریر درآورده است.
برخی از هنرمندان نیز در روزهای گذشته دست به دیوارنگاره ها و دیوارنوشته هایی در تونل میدان تحریر و دیوار ساختمان بلند مرتبه این میدان که به «رستوران ترکی» معروف زده اند.
برخی از این طرح ها دارای حس هنری بالایی است که تظاهرات و خشم عمومی تظاهرکنندگان را علیه طبقه سیاسی حاکم و همچنین برخی گزاره های میدان تحریر که به سمبلی برای تظاهرات ها تبدیل شده اند، به ترسیم کشیده اند.
عده ای از تظاهرکنندگان نیز از اینکه میدان تحریر در حال تبدیل شدن به صحنه جشن و پایکوبی جوانان است و مردم اصل مطالبات اجتماعی را به نفع این فضای کارنوالی فراموش می کنند، خرده گرفته اند.
در این راستا پاره ای تلاش ها برای کاستن از چهره شدید کارناوالی بودن تظاهرات و صحنه های رقص و شادمانی میدان تحریر با اشاره به جوانانی که در این میدان به قتل رسیده آغاز کرده اند تا جلوی این جشن ها و پایکوبی را بگیرند یا حداقل از شدت آن بکاهند.
میدان تحریر به ویژه عصرها تبدیل به مکانی برای گشت و گذار و بازدید خانواده های بغدادی شده و این خانواده ها از نزدیک مظاهر جشن و شادی که در این میدان وجود دارد را مشاهده می کنند و رفته رفته در ساعات های میانی شب تا چند ساعت بعد از نیمه شب، صحنه فشار عده ای از معترضان برای عضو از خط های امنیتی در پل های جمهوری و سنک حد فاصل دو سوی رودخانه دجله برای رساندن خود به منطقه سبز و چندین مرکز دولتی و سفارتخانه خارجی دیگر می شود و نیروهای امنیتی نیز گاه با شلیک گاز اشک آور، گلوله های صوتی و یا تیراندازی هوایی تلاش می کنند افراد را از اطراف دیوارهای بلند سیمانی که در عرض این پل ها تعبیه شده و آن را مسدود کرده است، دور کنند. /
نظر شما