پنس در ابتدای ورود به عراق در پایگاه «عین الاسد» در استان «الانبار» در غرب عراق با نظامیان آمریکایی دیدار کرد. او سپس به اربیل رفت تا با «نچیروان بارزانی» رئیس اقلیم کردستان عراق و «مسرور بارزانی» نخست وزیر این منطقه دیدار کند.
دفتر «برهم صالح » رئیس جمهوری عراقاعلام کرد که در جریان سفر معاون ترامپ نبوده و برنامه ای برای دیدار با او ندارد.
به گفته منابع عراقی پنس هنگام حضور در عراق تلفنی با «عادل عبدالمهدی» نخست وزیر این کشور گفت و گو کرد و به گفته مقام های آمریکایی، پنس به خاطر ملاحظات امنیتی به بغداد سفر نکرد اما این ادعایی بیش نیست زیرا رهبران آمریکا با تمامی دولت هایی که پس از سرنگونی صدام روی کار آمدند، همین رویه توهین آمیز را در پیش گرفت و برخلاف عرف دیپلماتیک با سران عراق برخورد کردند.
پیشینه سفرهای سر زده رهبران آمریکا به عراق و پیام های آن
دونالد ترامپ رییس جمهوری آمریکا هم سال گذشته در سفری از قبل اعلام نشده در جریان مراسم جشن سال نوی مسیحی به پایگاه عین الاسد سفر کرد و بدون ملاقات با مقام های عراقی، با نظامیان آمریکایی دیدار کرد.
«جورج بوش» رییس جمهوری اسبق آمریکا، سُنّت بازدید از نیروهای آمریکایی خارج از این کشور را اولین بار پایه گذاری کرد و در اولین روزهای تهاجم به عراق جشن شکرگزاری سال ۲۰۰۳ به بغداد آمد. پس از آن «باراک اوباما» در آوریل ۲۰۰۹ یعنی چهار ماه پس از تکیه بر صندلی کاخ سفید به عراق رفت تا با نظامیان آمریکایی دیدار کند. اما ترامپ علی رغم گذشت دو سال از ریاست جمهوری اش در کاخ سفید هیچ دیداری از نیروهای کشورش در خارج از آمریکا نداشت و همین امر باعث شد تا در آمریکا به شدت مورد انتقاد قرار گیرد.
در واقع آمریکا از بدو یورش نظامی خود به عراق در سال ۲۰۰۳ با این کشور همچون مستعمره خود برخورده کرده و همچنان در حال ادامه دادن به این رویه خویش است. رییسان جمهوری آمریکا از جورج بوش پسر گرفته و به دنبال وی باراک اوباما و سپس دونالد ترامپ و سایر رهبران آمریکا طی این مدت بارها سر زده و بدون اعلام قبلی از پایگاه عین الاسد دیدن کرده اند بدون آنکه دولت و سران عراق را در جریان این امر قرار دهند.
در واقع آنها با این اقدام خود نه تنها عرف دیپلماتیک رایج میان کشورها را نادیده گرفته اند بلکه به نظام حاکم بر عراق دهن کجی و توهین کرده اند و با نادیده گرفتن بغداد، حاکمیت ملی و تمامیت ارضی عراق را نقض کرده اند و با این کشور همچون مستعمره خود عمل می کنند که فاقد نظام و دولت و حاکمیت ملی و مستقل است و با آن همچون یکی از ایالت های آمریکا برخورد می کنند که هر گاه بخواهند، می توانند به آن سفر کنند.
نگاهی به رویکرد آمریکا در مورد عراق
آمریکا به دنبال ناکام ماندن در تمامی اقدامات استعمارگرایانه و توطئه آمیزش علیه عراق پس از سرنگون شدن رژیم صدام تاکنون با همکاری عربستان و امارات و رژیم صهیونیستی طرح مشترکی را برای از بین بردن عراق و محور مقاومت در آن در پیش گرفت و در همین راستا مایک پنس معاون ترامپ دیروز (شنبه) در یک اقدام از پیش اعلام نشده و غیرمنتظره به عراق سفر کرد.
رویکرد و سیاست خارجه آمریکا در مورد عراق بر تحقق بخشیدن به رهنمود و سفارش و توصیه ارائه شده از سوی «برنارد لویس» اندیشمند صهیونیست مبتنی است. برنارد لویس معتقد است که عراق را باید به اشغال خود درآورد و ثروتش را به یغما برد و این کشور را پاره پاره و تضعیف کرد و نقش عراق در منطقه به عنوان یک قدرت منطقه ای بزرگ را از بین برد.
کاخ سفید پس از اشغال عراق در سال ۲۰۰۳ چنین رویکردی را در پیش گرفت زیرا آمریکایی ها با تحریک صهیونیسم جهانی همواره سعی کرده اند تا مانع از آن شوند که عراق به یک کشور قدرتمند تبدیل شود و عراقی ها همواره باید خوار و ذلیل و گرسنه و فاسد و فاقد هویت ملی یکپارچه نگه داشته شوند. در واقع واشنگتن هم اکنون برای دستیابی به اهداف یاد شده تمام تلاش خود را بکار بسته است.
آمریکا پس از اشغال عراق در سال ۲۰۰۳ همچون دوران کشورهای استعمارگر در قرن نوزدهم میلادی یک دولت ائتلاف موقت چند ملیتی به رهبری «پل برمر» تشکیل داد اما این دولت در اثر فشار مراجع تقلید و افکار عمومی و جریان های سیاسی و جهادی و انقلابی عراق نتوانست به کار خود ادامه دهد و در نتیجه آمریکا مجبور شد تا به تشکیل یک نظام دموکراتیک در عراق تن بدهد اما تمام تلاش خود را بکار برد تا نظام جدید شکل یافته دنباله رو سیاست خارجه آمریکا باشد اما واشنگتن در این خصوص نیز ناکام ماند زیرا دولت های عراق به ویژه در دوران نخست وزیری نوری مالکی و عادل عبدالمهدی به محور مقاومت پیوست.
بغداد به دنبال آن بر خروج نیروهای اشغالگر آمریکایی از عراق اصرار و پافشاری کرد و در همین رابطه مجلس نمایندگان به کمک قوه مجریه آمد اما آمریکا به بهانه های مختلف از جمله بهانه دروغین نبرد با گروه تروریستی داعش توانست موافقت بغداد را با باقی ماندن ۵ هزار و ۲۰۰ تن از نیروهای خود در خاک عراق کسب کند.
برخی از کارشناسان از این موافقت بغداد به عنوان یک «اشتباه راهبردی فاحش» نام می برند زیرا آمریکا به عنوان عامل تفرقه و اختلاف در میان اقشار مختلف عراق توانست به حضور نظامی خود در خاک این کشور ادامه دهد. نیروهای آمریکایی در پایگاه هایی مستقر شدند که از استقلال ذاتی برخوردارند و همچون یک کشور در درون کشور دیگر عمل می کنند.
آمریکا به منظور از بین بردن عراق و در صورت امکان تجزیه این کشور و به یغما بردن منابع ثروت در آن با کمک های مالی، نظامی و آموزشی خود گروه تروریستی داعش را تشکیل داد و آن را به جان عراق و عراقی ها انداخت اما نتوانست به این هدف شوم خود نیز تحقق ببخشد زیرا نیروهای بسیج مردمی ( الحشد الشعبی ) به فرمان آیت الله سیستانی مرجعیت اعلای دینی در عراق تشکیل شد و پرونده این گروه تروریستی در عراق بسته شد.
سیاست آمریکا در دوران نخست وزیری عادل عبدالمهدی
«عادل عبدالمهدی» پس از تصدی پست نخست وزیری در اکتبر ۲۰۱۸ رویکرد مستقل از سیاست خارجی آمریکا در پیش گرفت و همین امر باعث شد تا سفر در نظر گرفته شده برای وی به واشنگتن در اواخر بهار گذشته پس از سه بار تاخیر به وقت نامعلومی به تعویق بیافتد.
در واقع عدم همراهی عادل عبدالمهدی با سیاست های مداخله جویانه آمریکا در منطقه ، سفر پنج روزه وی به چین در ۲۸ شهریور ، تمایل به شرق و خرید سامانه های نظامی از روسیه ، رابطه با ایران و مخالفت با تحریم های غیرقانونی آمریکا ، مبارزه با فساد ، دور کردن عراق از بحران های منطقه ای و تلاش برای میانجیگری، حمایت از حشد شعبی و موضع گیری علیه رژیم صهیونیستی ، مخالفت با طرح آمریکایی صهیونیستی معامله قرن و نپیوستن به ائتلاف آمریکا در خلیج فارس باعث برانگیخته شدن نارضایتی شدید آمریکا و عربستان و امارات و رژیم صهیونیستی از بغداد شد.
آمریکا بر همین اساس به همراه همپیمانان منطقه ای خود طرح مشترک براندازی نظام حاکم بر عراق و برهم زدن امنیت و ثبات در این کشور را پی ریزی کرد و آن را در دستور کار خود قرار داد.
البته عدم شکل گیری اصلاحات واقعی و وخامت اوضاع اقتصادی و اجتماعی و بالا بودن نرخ بیکاری در این کشور به آمریکا و همدست هایش کمک کرد تا در آستانه اربعین حسینی عراق را به آشوب بکشد که با هوشیاری دولت و ملت عراق این بحران پایان یافت.۱۴۸۷
در واقع مرحله نخست اعتراضات در عراق روز اول اکتبر مصادف با سه شنبه ۹ مهرماه ابتدا با درخواست مبارزه با فساد و انجام اصلاحات اقتصادی و گسترش خدمات عمومی آغاز شد اما رفته رفته مطالبات سیاسی به آن اضافه شد به طوری که گروهی از معترضان خواستار اصلاح قانون انتخابات و قانون اساسی این کشور شدند و برخی دیگر شعار براندازی دولت را سر دادند.
اعتراضات در عراق بار دیگر از ۲۵ اکتبر مصادف با جمعه سوم آبان ماه آغاز شد و دولت تا کنون با وجود پذیرش اغلب پیشنهادات برای اصلاحات ساختاری و قانونی، ارائه بسته‌های اقتصادی و صدور دستورالعمل‌های مختلف نتوانسته آرامش را به طور کامل به این کشور بازگرداند. البته دولت عراق با کمک مرجعیت و نیروهای دلسوز این کشور سعی دارد تا با تحقق بخشیدن به حقوق حقه مردم طی سه دوره زمانی کوتاه مدت ، میان مدت و درازمدت به بحران کنونی پایان دهند.
نظر شما