در قسمتی از گفت‌وگوی روزنامه اعتماد با امیر موسوی، دیپلمات پیشین، آورده است: در شرایطی که اعتراضات مردم عراق در دو ماه گذشته به صورت عمده به مسائل اقتصادی و فساد سیاسی معطوف بود، اما همزمان رسانه‌ها، به‌ویژه رسانه‌های وابسته به دولت امریکا و پادشاهی عربستان‌سعودی، از افزایش شعارها و احساسات ضدایرانی در میان معترضان خبر می‌دادند. امیر موسوی، رایزن پیشین سفارت ایران در الجزایر و مشاور پیشین وزیر دفاع، معتقد است که منحرف کردن اعتراضات به سمت ایران بدون شک محصول یک توطئه خارجی است، چراکه میزان فساد و آسیبی که دولت‌های دیگر همچون ترکیه و امریکا در عراق ایجاد کرده‌اند، آنچنان آشکارتر و وسیع‌تر از اتهامات به تهران است که نمی‌توان تصور کرد در شرایط عادی همه اتهامات علیه جمهوری اسلامی ایران مطرح شود. او در عین حال از ناتوانی تهران در قانع کردن افکار عمومی همسایه غربی در مورد خدمات ایران به ملت عراق در سال‌های اخیر نیز انتقاد می‌کند. در ادامه متن کامل گفت‌وگوی «اعتماد» را با امیر موسوی، دیپلمات پیشین، مطالعه می‌کنید.
چهارشنبه شب کنسولگری جمهوری اسلامی ایران در نجف توسط عده‌ای از معترضان عراقی به آتش کشیده شد. تصور می‌کنید دلیل این اقدام چه بود؟
در دو سال گذشته این سومین‌بار است که حمله به اماکن ایران در عراق تکرار می‌شود، ابتدا بصره و کربلا و حالا در ابعادی بزرگ‌تر در نجف. امروز حتی در بغداد هم شاهد هستیم که گروهی از معترضان در واقع با تلاش برای تسخیر پل جمهوریت، نهایتا قصد دارند به ساختمان سفارت جمهوری اسلامی ایران در منطقه سبز بغداد برسند که آن سوی این پل قرار گرفته است. درنتیجه می‌توان گفت که جهت‌گیری بخشی از معترضان در عراق، به سمت حمله و تخریب نمادهای جمهوری اسلامی ایران در عراق تغییر کرده است. به نظر من نباید این واقعیت را که بخشی از افکار عمومی عراق نسبت به جمهوری اسلامی ایران حساس شده‌اند را انکار کرد، بلکه باید ریشه‌یابی کرد که چرا چنین تفکری شکل گرفته است. می‌توان گفت کم‌کم اتهام‌زنی به جمهوری اسلامی در حال تبدیل شدن به یک تصور غالب در میان بخشی از مردم عراق است. اعتراضات در عراق به چیست؟ به فساد دولتی، دزدی‌ها و اختلاس‌ها و دروغگویی مدیران حکومتی است. فساد حکومتی در عراق، مساله واضحی است، کسی نمی‌تواند آن را انکار کند. شاید حتی این هم درست باشد که بگوییم بسیاری از سیاستمداران حاکم در عراق تحت حمایت آشکار ایران هستند. این هم ارزیابی غلطی نیست.
یعنی می‌گویید ایران عامل فساد در عراق است؟
نه! دقیقا به همین‌جا می‌خواستم برسم که اینکه حکومت فاسد است و ایران هم از بسیاری از سیاستمداران عراقی حمایت می‌کند، الزاما به معنای نقش ایران در مساله فساد نیست. نظام حکومتی که در عراق توسط ایالات‌متحده امریکا تاسیس شده مبتنی بر فساد و رشوه است.
پل برمر، حاکم موقت امریکایی عراق بعد از اشغال عراق، نظام سیاسی مبتنی بر فساد را در این کشور ایجاد کرد. نظامی که توسط امریکایی‌ها به شکلی تشکیل شده که فسادزاست، حتی بهترین آدم‌های عراقی هم در این ساختار دچار فساد می‌شوند. ساختار نظام حکومتی در عراق شبیه به یک شرکت خصوصی سهامی خاص تعریف شده است؛ شرکتی که نخست‌وزیر مدیراجرایی آن است و احزاب متعدد سهامداران عمده آن. هیچ پروژه‌ای، هیچ اقدام اصلاحی، هیچ قانون جدیدی بدون جلب‌نظر همه احزاب پیش نمی‌رود، یعنی باید امتیازات لازم به همه احزاب داده شود. در نظام سیاسی طراحی شده توسط امریکا همه مقام‌های حاکمیتی در عراق براساس خط و ربط و امتیازات ویژه تقسیم شده است، نه تنها وزیر و وکیل مجلس، بلکه روسای دفتر وزرا، استانداران و معاونان وزرا، همگی برمبنای تقسیم قدرت واگذار می‌شود. نظام سیاسی حاکم یک شرکت سهامی است که سهامداران آن احزاب و گروه‌های قومی و مذهبی هستند. در نتیجه این ساختار، مردم به دو دسته تقسیم می‌شوند؛ یا بخش کوچکی از صاحبان امتیاز که سهمی از قدرت و ثروت کشور دارند، یا بخشی بزرگ که سهمی از قدرت به آنها نرسیده و خود را در مقام مظلوم می‌بینند.
اینکه بگوییم ایران عامل این فساد است، حرف اشتباه و بی‌اساسی است و این تحریک احساسات عمومی در عراق علیه ایران از سوی منابع خاص و با اهداف ویژه انجام می‌شود. مگر کسی می‌تواند از مظالمی که توسط امریکا و دیگر کشورهای پیرامون علیه مردم عراق می‌رود چشم‌پوشی کند؟ کسی نمی‌تواند بگوید که در عراق سیاستمداران کرد پاکدامن هستند، سیاستمداران اهل سنت پاکدامن هستند، سیاستمداران شیعه‌ای که متحد ایران نیستند، پاکدامن هستند و فقط و فقط سیاستمداران نزدیک به ایران دچار فساد شده‌اند؟ شما فقط یک مورد از فساد واضح در عراق را می‌توانید در نحوه اداره اقلیم کردستان ببینید. عملکرد غیرشفاف دولت اقلیم کردستان عراق یکی از اصلی‌ترین گلوگاه‌های فساد در عراق است. ۱۸ درصد از کل بودجه عراق به اقلیم تخصیص داده می‌شود، اما دینار از مالیات به دولت مرکزی نمی‌رسد. نمایندگان کرد در فرآیند قانون‌گذاری در پارلمان برای همه نقاط دیگر عراق مشارکت دارند، اما اقلیم کردستان خود را محق می‌داند که هیچ‌یک از قوانین مصوب پارلمان را اجرا نکند. سرحدات عراق در مرز شمالی مستقیما توسط اقلیم کردستان اداره می‌شود و دولت اصولا نظارت مستقیمی بر فعالیت‌های مرزی و فساد و دزدی‌هایی که در مرزها با ترکیه رخ می‌دهد، ندارد. امریکا روزانه یک‌سوم از کل نفت تولیدی عراق را سهم خود می‌داند، یعنی مستقیما منابع طبیعی عراق توسط واشنگتن غارت می‌شود. علاوه بر این برای حضور نیروهایش در عراق پول می‌گیرد. عملا نصف درآمد نفتی عراق مستقیما به حساب امریکایی‌ها واریز می‌شود. اقدامات امریکایی‌ها در عراق دزدی در روز روشن با قلدری است. کویت در جنوب عراق، هنوز به صورت روزانه بخشی از درآمد نفتی عراق را به‌ازای غرامت جنگی که صدام علیه این کشور راه انداخت با نظارت مستقیم سازمان ملل دریافت می‌کنند. آثار فاجعه‌بار عملکرد دولت‌های خارجی به امریکا و ترکیه و کویت خلاصه نمی‌شود و خیلی کشورهای دیگر هم هستند که با دخالت‌ها و سهم‌خواهی‌های خود در حال آسیب رساندن به زندگی مردم عراق هستند. اما به دلایل جغرافیایی و تبلیغاتی که از سوی منابع بانفوذ خارجی انجام شده باعث شده است که همه اینها به پای ایران نوشته شود.
نظر شما