امروزه در جوامع مترقی و پیشرفته داشتن یک فعالیت داوطلبانه به عنوان یک وظیفه شهروندی متعالی در نظر گرفته شده و برنامه‌های تشویقی برای ورود جوانان و تسهیل کار داوطلبانه با مشارکت خود مردم و بصورت خودجوش در راس برنامه‌های اجتماعی آنان لحاظ شده است. داشتن یک فعالیت مداوم داوطلبانه در رزومه کاری افراد یک ارزش اجتماعی مثبت تلقی شده و مورد تکریم عموم قرار می‌گیرد.
انجام این‌گونه فعالیت‌ها در فرهنگ غنی ایرانی - اسلامی ما نیز در دیدگاه فردی با یک نوع ایثار و از خود گذشتگی و وقف توانمندی‌ها و زندگی و برنامه‌های فردی همراه بوده و روحیه تعاون و مسؤولیت پذیری را ترویج و از خودخواهی، خودمحوری و مسؤولیت گریزی پیشگیری کرده و با ترغیب جامعه و گروه های اجتماعی برای پذیرفتن مسؤولیت‌های مدنی بیشتر همراه است.
بدون شک این مقوله در حِرَف متناظر با سلامت اهمیت بیشتری پیدا می کند، هم برای ارایه دهندگان خدمات و هم برای دریافت کنندگان آن، فلذا مکاتب فلسفی پزشکی معاصر با یک نگاه انسان مدار و یک پارادیم اجتماعی به مولفه‌های اجتماعی حوزه سلامت ورود نموده و سلامت را یک فرایند اجتماعی پیچیده تلقی کرده که با مشارکت فراگیر و موثر همه این عناصر اجتماعی قابل حصول است و این مشارکت اجتماعی با خدمات داوطلبانه شکل متعالی‌تری به خود می‌گیرد. اینکه ما در کجای این فرایند قرار گرفته‌ایم و آموزش و پرورش و آموزش عالی ما چقدر جوانان را آماده پذیرش و ارایه این نقش تاثیرگذار کرده‌اند، جایی است محل تامل و مداقه.
اگر نقش نیروهای داوطلب در پیشبرد اهداف نظام سلامت مهم بوده که هست؛ و اگر اهمیت برنامه داوطلبان سلامت در بالا رفتن سطح آگاهی‌های بهداشتی، انجام خودمراقبتی، رفتارهای پیشگیرانه و بهبود وضعیت سلامت عمومی مهم است که هست، پس باید عموم مردم و خصوصا جوانان را برای انجام این مهم آموزش مناسب داد و آنان را برای پذیرش و ایفای این نقش آماده کرد.
اگر بپذیریم از جمله حقوق فردی، سیاسی و اجتماعی افراد جامعه، مشارکت و همکاری ایشان در توسعه کشور است، باید شرایط و زمینه مشارکت مردم در همه سطوح ارائه خدمات مراقبتی و سلامت را نیز فراهم کرد.
بدون شک نقش محوری داوطلبین سلامت در کلیه برنامه‌های حوزه سلامت انکار ناپذیر و بی بدیل است و به عنوان بخشی از بدنه فعال جامعه در ارتقای نظام سلامت باید نقش آفرینی نمایند. آنان حلقه ارتباط مسئولین بهداشتی را با سطوح محیطی جامعه برقرار می‌کنند و می‌توانند سبب بهبود شاخص های بهداشتی شوند.
حضور آنان زمینه های لازم را برای مشارکت فعالانه تر افراد در توسعه اقتصادی، اجتماعی کشور فراهم می‌نماید. این پدیده نوین نگاهی نو به اجتماعی کردن سلامت و مردمی شدن آن که در واقع نگاه جامعه نگر با محوریت انسان سالم و فعال محور توسعه اجتماعی است را دنبال می‌نماید.
نظر شما