روزنامه رسالت در گزیده ای از یادداشتی به قلم محمدکاظم انبارلویی، آورده است: دهه چهارم انقلاب اسلامی است. انقلاب اسلامی در حال پوست‌اندازی است. در آستانه شکل‌گیری مجلس یازدهم هستیم. بیش از ۵۸۰۰ نفر جوان بین سنین ۳۶ تا ۴۵ سال برای نامزدی مجلس ثبت‌نام کرده‌اند. اگر جوانان انقلابی، جهادی و کسانی که مثل کوه در برابر دشمن ایستاده‌اند و خون حججی‌ها در رگ‌های آنها جاری است، بخواهند در شکل‌گیری ارکان قدرت در کشور نقش‌آفرینی کنند، نیاز به «نواندیشی» دارند. نواندیشی یعنی «حاشیه» زدن بر «متن» مباحث انقلاب. کارکردهای «انقلابی»، «جهادی» و دادن یک تصویر درست از آینده انقلاب. نواندیشی یعنی «نوخوانی»، «نوآوری»، و «نوفهمی» از آنچه بر انقلاب گذشته و آنچه که در آن به سر می‌بریم و بالاخره آنجا که می‌خواهیم برویم. این فهم جدید نیاز به «نوگویی» و «نونویسی» دارد. جوانان باید در سپهر سیاست ایران این نوگویی و نونویسی را نشان دهند.
دهه چهارم انقلاب، دهه «پیشرفت و عدالت» است. این دورنمایی است که رهبر معظم انقلاب بارها به آن تفوه فرمودند. گفتمان پیشرفت و عدالت هنوز یک گفتمان مطرح در جامعه ماست. طبیعی است قلندران این گفتمان نمی‌توانند «پیر» و «غیرانقلابی» باشند. نسل گذشته یک رکوردی از پیشرفت و عدالت در کارنامه خود دارد. انقلاب اسلامی طی چهل سال گذشته همواره رو به رشد و توسعه و بسط اقتدار خود در داخل مرزهای جغرافیایی ایران و فراتر از آن در منطقه و جهان داشته است. اسلام انقلابی متکی بر فرهنگ اهل بیت(ع)، نسخه اصلی اسلام ناب محمدی(ص) است که امام(ره) و رهبری پرچمدار آن در جهان هستند. این پرچم تنها با همت و کار جهادی جوانان، مقاومت سلحشورانه در برابر توطئه دشمنان اسلام و ایران و روحیه انقلابی‌گری قابل ترویج و تبلیغ است. جوانان انقلابی در سراسر جهان وقتی خبر از عفونت گفت‌وگو و سازش با آمریکا و غرب می‌شنوند، شامه آنها را آزار می‌دهد. این «مردم‌آزاری» باید توسط جوانان دهه ۶۰، ۷۰ و ۸۰ خاتمه یابد.
انتخابات مجلس بهانه‌ای است برای بسط گفتمان «عدالت و پیشرفت». محصول این گفتمان باید انقلابی‌گری و کارآمدی باشد و دامن خود را از هر گونه نرمش در برابر اغیار پاک کند. باید به نسل جدید اعتماد کرد و کار را در «اجرا» و «تقنین» به آنها سپرد. لذا شکل‌گیری یک مجلس جوان و دولت جوان در آینده برای صیانت از دستاوردهای انقلاب و استمرار آن یک ضرورت است. عقلانیت سیاسی حکم می‌کند از عناصر پیر و غیرانقلابی قدری فاصله بگیریم تا به این هدف بزرگ برسیم. این رویکرد به معنای «پیرزدایی» افراطی از چهره انقلاب نیست.
اکنون پیرانی هستند که فکر و ذهن آنها از بسیاری از جوانان بیشتر کار می‌کند و با کوله‌باری از تجربیات در صحنه حضور دارند و آثار وجودی‌شان در گویش‌های جوانانه آنان کاملا مشهود است.
نظر شما