اشرف بروجردی صبح امروز (دوشنبه ۷ بهمن ماه) در نشست هم اندیشی حفاظت از اموال فرهنگی ملتها و میراث جهانی که با حضور محمد جواد ظریف - وزیر امورخارجه در کتابخانه ملی برگزار شد به اهمیت جایگاه فرهنگ و تمدن ایرانی در عرصه جهانی پرداخت و گفت: ایران از دوران پیش از تاریخ تا عهد هخامنشیان و کوروش و تا آمدن اسلام و دوران درهم تنیدگی و هم افزائی خدمات متقابل اسلام و ایران بر قله های تمدن بشری درخشیده است. ایران خانه وجود ما است و تعرض به فرهنگ و میراث بشری موجود در آن، تعرض به کل بشر است که سهمی از این میراث دارند.
بروجردی اضافه کرد: فرهنگ یعنی، عشق به انسانها در لوای خدمت به یکدیگر، یعنی هم‌آوا شدن از پَسِ آوای تارهای چنگ و نی و تار، یعنی چگونه بهزیستن را آموختن از پس فیلم و تئاتر، یعنی باورها را به نظم در آوردن و زبان مشترک را به کار گرفتن در نماد شعر؛ یعنی ظرفیت‌های وجودی را به کارگرفتن در تجلی هنرهای دستی و دهها نماد هنری دیگری که توصیف کننده لطافت روح و عشق به انسان و انسانیت هستند.
رئیس سازمان اسناد و کتابخانه ملی ایران ادامه داد: جهان نو، جهان قدرت فرهنگ است و دیپلماسی فرهنگی آرام آرام در تعاملات سیاسی جای خود را بازکرده است چرا که فرهنگ، زبان مشترک ملتهاست، امروزه فرهنگ مرزها را در نوردیده و داده های خود را برای رشد و توسعه انسان به اشتراک گذاشته؛ دین، دانش، زبان، موسیقی و فیلم و ... دهها نماد فرهنگی است که به جای دیپلماسی سیاسی و دیپلماسی اقتصادی کار آمد شده است.
بروجردی گفت: اگر روزگاری معابد، موزه ها، مجسمه ها و نمادهای فرهنگی از آسیب های بشری در امان نبودند امروز منافع بشری و هویت بخشی ملتها اقتضا می‌کند که ملل، در رواداری و صلح باشند تا فرصتها دراختیار همگان قرار گیرد و هویت سازی بر مبنای فکر و اندیشه و فرهنگ جان بگیرد و در آن صورت است که خلاقیتها بروز و ظهور یافته و انسانها تکامل را تجربه خواهند کرد.
وی ادامه داد: ظهور و بروزِ داشته های ملت ها می‌تواند حلقه وصل فرهنگ ها باشد و مجامع بین المللی چاره‌ای ندارند جز اینکه برای حفظ میراث بشری همراهی کنند. آنچه در همین ایام از زبان شورای جهانی آرشیو (ICA) و بیانیه بین المللی سپر آبی شنیدیم نمونه خوبی از حمایت های مجامع بین المللی است که انتظار می رود همه نهاد های بین المللی با همین نگاه به حفظ میراث بشری بپردازند.
بروجردی افزود: همچنین بر نهادهای علمی – پژوهشی و فرهنگی است که حافظه ملی خود را پاس داشته و از آن محافظت کنند که خوشبختانه قوانین وضع شده در سازمان ملل و کنوانسیون‌های مرتبط تسهیل‌گر این مسئله شده است. از جمله کنوانسیون ژنو، کنوانسیون لاهه در (۱۹۴۹) و اساسنامه دادگاه کیفری بین المللی در ۱۹۸۸ و قطعنامه ۲۳۴۷ شورای امنیت سازمان ملل متحد.
همایش «پاسداری از مراکز فرهنگی؛ میراث مشترک بشری» به همت یونسکو و با همکاری سازمان اسناد و کتابخانه ملی ایران و با حضور وزیر امور خارجه و مسئولان و کارشناسان فرهنگی برای بررسی نقش و جایگاه آثار تاریخی و فرهنگی در ایجاد هویت مشترک، صلح پایدار است.
این نشست مقدمه‌ای است برای هم‌فکری و هم‌اندیشی با نمایندگان کشورهای دارنده تمدن‌های کهن و یافتن راه‌های مطمئن برای پاسداری از میراث مشترک جهانی که یکی از ماموریت‌های مهم یونسکو است.
شناسایی و ثبت میراث ملموس و ناملموس یکی از راه‌های نزدیک‌ترشدن ملتها به یکدیگر است. زمانی که اعلام می‌شود، در ایران ۱۵ آیین و ۲۴ اثر ثبت جهانی شده است، معنایش این است که همه جهان خود را به‌گونه‌ای متعلق به این سرزمین می‌دانند.
سهم ایران در میراث جهانی مشترک بی‌مانند و مورد احترام همه جهان است. ایران نهمین کشور از نظر تعداد ثبت‌های جهانی است. هر دو سال یک‌بار، دو شخصیت فرهنگی و علمی ایرانی در فهرست بزرگداشت‌های یونسکو قرار می‌گیرد. بنابراین پاسداری از میراث فرهنگی ملموس و ناملموس ایران یک مطالبه جهانی است.
همایش «پاسداری از مراکز فرهنگی؛ میراث مشترک بشری» به همت یونسکو و با همکاری سازمان اسناد و کتابخانه ملی ایران و با حضور وزیر امور خارجه و مسئولان و کارشناسان فرهنگی برای بررسی نقش و جایگاه آثار تاریخی و فرهنگی در ایجاد هویت مشترک، صلح پایدار است.
این نشست مقدمه‌ای است برای هم‌فکری و هم‌اندیشی با نمایندگان کشورهای دارنده تمدن‌های کهن و یافتن راه‌های مطمئن برای پاسداری از میراث مشترک جهانی که یکی از ماموریت‌های مهم یونسکو است.
شناسایی و ثبت میراث ملموس و ناملموس یکی از راه‌های نزدیک‌ترشدن ملتها به یکدیگر است. زمانی که اعلام می‌شود، در ایران ۱۵ آیین و ۲۴ اثر ثبت جهانی شده است، معنایش این است که همه جهان خود را به‌گونه‌ای متعلق به این سرزمین می‌دانند.
سهم ایران در میراث جهانی مشترک بی‌مانند و مورد احترام همه جهان است. ایران نهمین کشور از نظر تعداد ثبت‌های جهانی است. هر دو سال یک‌بار، دو شخصیت فرهنگی و علمی ایرانی در فهرست بزرگداشت‌های یونسکو قرار می‌گیرد. بنابراین پاسداری از میراث فرهنگی ملموس و ناملموس ایران یک مطالبه جهانی است.
نظر شما