در آن نشست، سران عرب اسکان دایم آوارگان فلسطینی را در کشورهای میزبان مانند لبنان، اردن و سوریه را رد و بر بازگشت آنان مطابق قطعنامه ۱۹۴ شورای امنیت سازمان ملل تاکید کردند.
آنان هم چنین در نشست بیروت، موضوع تاسیس دولت مستقل فلسطین در سرزمین ۱۹۶۷ میلادی به پایتختی قدس شرقی و آزادی مناطق اشغالی کرانه باختری در فلسطین، جولان در سوریه، غور در اردن و مزارع شبعا در لبنان را تصویب کردند.
به گزارش خبرگزاری ملی لبنان، وزیر خارجه این کشور در نشست سازمان همکاری اسلامی در جده عربستان، تاکید کرد: اجرای مصوبات نشست بیروت از آن رو راهگشا است که مستند به قراردادهای بین المللی و قطعنامه های شورای امنیت سازمان ملل است.
ناصیف حتی با اشاره به اهمیت نشست امروز جده در حل نزاع عربی – اسراییلی و توجه به قضیه فلسطین، اضافه کرد: طرح معامله قرن، چالش ها و بازتاب های فراوان در سطح فلسطین، کشورهای عربی، اسلامی و جهان ایجاد کرده است.
وی خاطرنشان کرد: این طرح، مفاد و محتوای پیمان های بین المللی و قطعنامه های سازمان ملل در مورد لزوم به رسمیت شناختن حق حاکمیت ملت فلسطین بر سرزمین خود و ضرورت بازگشت پناهندگان فلسطینی به میهنشان را از بین می برد.
طرح معامله قرن که هشتم بهمن ماه در واشنگتن رونمایی شد، منطق قطعنامه ها و قوانین جهانی، سازمان ملل متحد، طرح "دو دولت"، اعلام قدس شرقی به عنوان پایتخت فلسطین، عقب نشینی رژیم اسراییل تا مرزهای ۱۹۶۷ میلادی و الزام این رژیم به از بین بردن شهرک های صهیونیست نشین در کرانه باختری رود اردن را زیر پا گذاشت.
کشورهایی که به طور مستقیم از طرح معامله قرن زیان می بینند فلسطین، سوریه، اردن و لبنان هستند. این طرح، قدس و بخشی از منطقه کرانه باختری در فلسطین، منطقه جولان در سوریه، منطقه غور در اردن و منطقه مزارع شبعا درجنوب لبنان را در اختیار رژیم اسراییل قرار داده است.
هم چنین آوارگان فلسطینی حق بازگشت به سرزمین خود را ندارند و باید در کشورهای میزبان، اسکان دایم بگیرند. معامله قرن می خواهد که این آوارگان را به شهروندان سوری، اردنی و لبنانی تبدیل کند.
حجم پیشنهادهای مالی و عمرانی در معامله قرن بالا است، مثل احداث زیربناهای مختلف از جمله فرودگاه، بندر و شهرک های مسکونی و ایجاد اشتغال. این پیشنهاد ممکن است بعضی کشورهای عربی ، حتی لبنان و فلسطین را برای موافقت با معامله قرن تحریک کند.
نظر شما