به گزارش روز سه شنبه دانشگاه شهید بهشتی، به گفته جلیل فتح آبادی از اساتید این دانشگاه ورود ویروس کرونا به کشور، ابتلای شهروندان و تلفات ناشی از آن به همراه وحشتی که از این ویروس در طول یکی دو ماه گذشته از طریق رسانه ها ایجاد و منتشر شده است، دلایل کافی برای تجربه ترس و نگرانی ایجاد کرده است.
در ادامه این مطلب آمده است: عوامل دیگری مانند احتیاط در اعلام واقعیت های مرتبط با این بیماری، پیشی گرفتن شبکه های اجتماعی و اخبار غیر رسمی از اطلاع رسانی رسمی، شایعات، دامن زدنهای سیاسی و ماهیت نوشناخته و ناشناخته این بیماری باعث شده است که نگرانی مربوط به این بیماری برای جامعه، دولت، خانواده ها و هر کدام از ما به دغدغهای پیوسته تبدیل شود.
تجربه ای که مردم تحت عناوین ترس، نگرانی و حال بد میشناسند را از دیدگاه روانشناسی میتوانیم در زمره "استرس" و "اضطراب بدانیم". تحمل این شرایط به ویژه برای افرادی که اختلالات زمینهای خلقی و اضطرابی دارند، بسیار دشوار است. پیشنهادهای زیر میتواند برای مقابله با این شرایط کم و بیش مفید باشد. برنامه ریزی برای انجام فعالیتهای ریز و درشت جاری و عقب افتاده در شرایط قرنطینه خود خواسته خانوادگی. اگر این فعالیتها مشارکتی باشد، نتیجه بهتری در آرام سازی خانواده دارد.
لازم به ذکر است که پرداختن به هر فعالیت منتج به نتایج ملموس، احساس موقعیتی خوشایندی ایجاد میکند که در تقابل با استرس مفید خواهد بود؛
برنامه ریزی برای انجام برخی امور به صورت آنلاین، احساس مثبت ناشی از انجام کارها میتواند در کاهش استرس و نگرانی مفید باشد. مهم است بدانیم که در این شرایط هم توقف هیجانهای منفی مانند ترس و نگرانی و هم ایجاد هیجانهای اتفاق میافتد که هر دو می تواند مفید باشد.
جلوگیری از انتشار نگرانی هم به اندازه جلوگیری از انتشار ویروس کرونا موثر است. با صدای بلند و در پشت تلفن نگرانیها و خشم خود را برای دیگران و اعضای خانواده تکرار نکنیم و از دوستان بخواهیم که در باره موضوعات دلخواه دیگر به ما تلفن بزنند. نگذاریم که اخبار تلویزیون هم خبرهای مربوط را به اشکال مختلف و بارها برای ما تکرار کند.
انجام فعالیت های ورزشی در محیط خانه. بسته به فضا و امکانات موجود، هر خانواده باید برای خود برنامه لازم الاجرای ورزشی تهیه و پیاده کند. این فعالیتها هم در انحراف فکر از موضوع نگرانی مفید است و هم میتواند باعث ترشح آندورفینها و بهبود روحیه شود.
همچنین خود تنظیمی در مواجهه با اخبار مرتبط با ویروس کرونا، اعضای خانواده قرار بگذارند که هر روز مثلا دوبار به بررسی کردن خبرها بپردازند و الزاما دیگر اعضای خانواده به خصوص کودکان را در نگرانیهای خود سهیم نکنند. یادمان باشد ما در حال ایفای سهم خود برای پیش گیری از گسترش ویروس هستیم و نگرانی فرزندانمان هم هیچ سهمی در بهبود شرایط نخواهد داشت. یادمان باشد ما و فرزندانمان تا آنجا که مربوط به دانستنیهای لازم در باره ویروس است، در این چند مدت آموخته ایم و تکرار آنها توسط افراد و مراجع مختلف به معنای آب تنی کردن دوباره در حوضچه نگرانی های بیهوده است.
پرداختن به سرگرمی‌ها و تفریحات دلخواه، مطالعه، کتابخوانی گروهی، تماشای تلویزیون و دیدن فیلمهای معوقه و بازیهای سرگرم کننده میتواند باعث ایجاد هیجانهای مثبت شده یا ذهن شما را متوجه یک موضوع خنثی کند.
استفاده از روش های تنظیم فکر، در این شرایط افکار منفی ما و به خصوص کسانی که اختلالات خلقی و اضطرابی دارند به صورت خودکار فعال شده و حالمان را بدتر میکند. برای مواجهه با این افکار از خود بپرسیم: چه کارهایی را باید در این شرایط انجام بدهم؟ نگرانی من برای کارهایی که از کنترل من خارج هستند، چه فایده ای دارد؟ آیا نگرانیهای من مسیر اتفاقات را تغییر میدهد؟ تا چه اندازه برای خودم سودمند هستند؟ آیا همیشه اتفاقات بدی که نگران وقوعشان بودم، اتفاق افتاده اند؟
آرام سازی هیجانی، هر کدام از ما در طول زندگی خود برخی روشهایی برای آرام کردن خود اندوخته ایم: نیایش و استفاده از راهبردهای معنوی، توکل، ریلکسیشن، تصویرسازی مثبت ذهنی و فنون اختصاصی. طبیعی است که امروز زمان استفاده از اندوخته ها است.
نظر شما