از دستفروشی تا روزنامه‌نگاری

گوران همزمان با تحصیل به دستفروشی پرداخت و سپس در سال ۱۳۳۶، کارگر چاپخانه مهر ایران شد. او طی مصاحبه‌ای درباره دستفروشی‌ و کار در چاپخانه گفته بود «مامورانِ طرح مبارزه با سد معبر اسباب و وسایل دست‌فروش‌ها را جمع کردند که نوبت به وسایل من رسید و به‌خاطر توهین و فحاشی یکی از پاسبان‌ها با او درگیر شدم، همین منجر به حمله آن‌ها به من شد. در همان موقع یکی از همکلاسی‌هایم که در دوره دبیرستان به همراه دایی‌اش شاهد صحنه ضرب و شتم من بودند، آن‌ها از دستفروشی من خبر نداشتند این بود که همکلاسی‌ام خیلی متعجب شد و دایی‌اش از سر دلسوزی من را به برادر خود محسن موقر که صاحب چاپخانه مهر ایران در باب همایون بود، معرفی کرد.»

چاپخانه‌ای که گوران در آن مشغول به کار شد صاحب امتیاز یکی از روزنامه‌های نام آشنا یعنی «مهر ایران» بود. گوران در چاپخانه به‌عنوان مصحح وظیفه کنترل شماره صفحات بود اما اتفاقی کار او را جدی می‌کند. به‌گفته او در یکی از شب‌هایی که شیفت بوده قتلی رخ می‌دهد و او که خبر را متوجه می‌شود، بدون هماهنگی سردبیر و مسئول صفحه خبر را تیتر می‌زند و منتشر می‌کند. صبح روز بعد مهر ایران تنها روزنامه منتشر کننده این خبر بود و همین امر سبب توجه بیشتر موقر، صاحب‌امتیاز روزنامه، به گوران شد.

گوران به‌واسطه حرفه‌اش در آن زمان با روزنامه‌های کیهان و اطلاعات ارتباط داشت و در سال ۱۳۴۴ به روزنامه کیهان رفت و تا دهه پنجاه علاوه بر روزنامه‌نگاری مدتی نیز به فعالیت سیاسی پرداخت که سبب بازداشت او شد. پس از آزادی از زندان و در اوایل دهه پنجاه به روزنامه آیندگان رفت؛ روزنامه‌ای که نام حرفه‌ای گوران با آن گره خورده است و تا سردبیری آن پیش رفت. پس از انقلاب نیز مدتی در مجلات صنعت حمل‌ونقل و جامعه سالم فعالیت کرد اما این فعالیت‌ها چندان دوام نیاورد و از عرصه مطبوعات به دور ماند. گوران در نهایت امسال و پس از تحمل دوره طولانی بیماری در ۷۸ سالگی درگذشت اما بگذارید متن را با مرور یک ویژگی‌ رفتاری او به پایان ببریم، یکی از نویسندگان ستون طنز ورزشی «آیندگان» در شماره‌ای از این روزنامه چنین نقل می‌کند «فیروز گوران دبیر سرویس شهرستان‌های روزنامه آیندگان است، اگر در هر جلسه و کنفرانسی دیدید دست یک نفر به‌عنوان مخالف بالاست شک نکنید فیروزخان گوران هم در آن جلسه شرکت دارد... مخالف‌خوانی ریشه در خونش دارد. اما خارج از این خصیصه دوست و دشمن اعتقاد دارند که جناب گوران مرد درویشی است و دلی پاک و نیتی بسیار بی‌آلایش دارد.»