حجت الاسلام محمدصادق کفیل در گفت وگو با خبرنگار معارف ایرنا پیشنهاد کرد: ما نوروز امسال میتوانیم زکات نوروزی داشته باشیم. یعنی اگر به سفر نمیرویم و غصه داریم که در خانه نشستهایم و به دید و بازدید هم نمیتوانیم برویم، فقط نگران خودمان نباشیم و به فکر کسانی باشیم که سالها بر آنها گذشته ولی مسافرتی نرفتند و از دید و بازدیدشان هم خبری نیست.
وی افزود: امام زمان(عج) میآید تا همین مشکلات را حل کند. یعنی یکسان سازی و عدالت را ایجاد کند تا همه مردم بهره مند شوند و خوب است که هزینه سفر برای مهمانی هایمان را به چند نیازمند اختصاص دهیم.
کفیل اضافه کرد: اگر ما به عنوان منتظران امام زمان هستیم باید زمینه ساز ظهور باشیم. امام زمانی بودن یعنی این که وقتی مشکلی برای همه ما پیش آمد، دیگران را هم ببینیم و سهمی را به آنان اختصاص دهیم و پویشهایی نیز در فضای مجازی به راه افتاده تا از این طریق نان شبی برای نیازمندان تهیه کنند.
خداگرایی همان احسن الحال است
معاون بنیاد حضرت مهدی موعود (عج) گفت: نگاه منتظرانه یعنی نجات از خودگرایی و گرایش به خداگرایی و انسان به هر مقداری که به خود سرگرم است در واقع به تعبیر تمدن اومانیسم دچار خودگرایی و انسان محوری است و همه اندیشمندان بر این اساس مواضع خود را تعریف میکنند و انسان به همین اندازه از امام و فضای مهدوی دور است.
وی افزود: اگر بخواهیم زندگی خود را مهدوی کنیم باید بر همین اساس حرکت کنیم و از خودگرایی دور شویم. اگر در دعای تحویل سال میگوییم یا مقلب القلوب یعنی تغییر قلب به دست اوست یا زمانی که میگوییم یا مدبر اللیل و النهار یعنی اگر با نگاه تغییری با خدا صحبت میکنیم و درخواست تغییر میکنیم، تغییری را از خدا میخواهیم که به ما احسن الحال را عطا کند و خداگرایی احسن الحال است و این که از خود بیرون بیاییم.
لحظه تحویل سال هنگام تجلی اوصاف ظهور در زندگی است
کفیل اضافه کرد: اگر در روایات آمده که قلب مومن عرش رحمان است و ظرف وجودی انسان خداست یا این که تاکید شده ارزش وجودی شما بهشت و خداست، بر همین اساس است و احسن الحال یعنی از خود نجات یافتن و مفهوم ظهور نیز همین است.
وی افزود: اگر در دعای تحویل سال برای امام زمان و تعجیل در فرج آن حضرت دعا میکنیم باید این دعا را در زندگی نیز تجلی دهیم. بنابراین لحظه تحویل سال لحظه تجلی دادن اوصاف ظهور در زندگی است.
این کارشناس حوزه مهدویت افزود: این که فقط بگوییم اللهم عجل لولیک الفرج کافی نیست و زمانی که دعا می کنیم، باید حرکتی نیز داشته باشیم و برای ظهور نیز گامی برداریم و به سوی ظهور حرکت کنیم و این حرکت یعنی اینکه از خودم نجات پیدا کنم.
وی ادامه داد: به همین مقدار انسان منتظر، جامعه و مشکلات آن را می بیند. در ماه مبارک رمضان یک ماه روزه می گیریم ولی در عید فطر باید ابتدا زکات فطره بدهیم و این موضوع یعنی در اوج توحید قرار می گیریم و نباید مردم را فراموش کنیم یا در دهه ذیحجه حاجیان اعمال به جا می آورند و در روز عید قربان باید قربانی کنند، یعنی باید دگربین باشند.
زمینههای ظهور در وجود مردم است
کفیل اظهار داشت: در دعای تحویل سال از خدا میخواهیم که ما را به بهترین حال تغییر دهد. بنابر این وقتی دعا میکنیم باید حرکتی نیز داشته باشیم و دعا را از لفظ به قلب و وجود ببریم و به همین دلیل گفتهاند «افضل الاعمال انتظار الفرج» بهترین کارها انتظار فرج است.
وی با اشاره به ایثارگری پزشکان، پرستاران و مردم در یاری رساندن به بیماران کرونایی گفت: پرستاری که در بیمارستان به بیماران کمک می کند و افرادی که با تمام وجود در هر زمینه ای خدمت کردند، یک حرکت منتظرانه انجام دادند. چون جامعه را از درد نجات می دهند و امام زمان درمان جهانیان است.
این پژوهشگر دینی افزود: باید میان انسان منتظر و منتظر سنخیت وجود داشته باشد. امام زمان (عج) آرامش بخش جهانیان است و با جلوه محبت و گسترش با هم بودن میآید. امام یعنی رفع کینه و اختلاف و مفهوم ظهور همین است.
وی تاکید کرد: ملت ایران نشان داده است که در این جریان (شیوع ویروس کرونا) زمینه های ظهور در وجودشان است. اگر می خواهیم ببینیم منتظر هستیم یا نه باید ببینیم آیا در هنگام مشکلات و سختی ها دست به دست هم دادیم یا نه.
کفیل افزود: همدلی و همیاری از نشانه های مهدوی بودن است و مردم ما نشان دادند که در بحران ها همراه هستند و گامی که در این یک از سوی مسئولان و کارکنان وزارت بهداشت و سایر گروه های جهادی و مردمی برداشته شد، همه گام هایی ولایتی و اهل بیتی است.
خودگرایی معنوی توسعه پیدا کرده است
معاون بنیاد حضرت مهدی موعود (عج) اظهار داشت: برخی افراد ولایت را توقف در حرم و رضوی بودن را فقط به حرم رفتن می دانند و کسی را اهل بیتی می شناسند که به کربلا می رود و زمانی که درهای حرم بسته می شود، موضع می گیرد ولی دغدغه عاشقان امام رضا (ع) این است که جامعه به سوی امام حرکت کند.
وی افزود: منتظر امام زمان با همه وجود دغدغه اجتماعی دارد و بیش از این که میلش رفتن به مشهد باشد، به دنبال آن است که دیگران چگونه می توانند به مشهد بروند و در مجموع بیش از این که به دنبال خیری برای خودش باشد، آن را برای دیگران میخواهد.
کفیل اضافه کرد: بنابراین اگر توفیق زیارت از نزدیک ندارم باید به دنبال راه جبران باشم و اگر هنگام تحویل سال در کنار حرم امام رضا (ع) نیستم، باید به دنبال راه جبران باشم و ببینم چه خدمتی می توانم انجام دهم.
وی از ایثار و گذشت به عنوان آموزه های دینی یاد کرد و گفت: متاسفانه خودگرایی معنوی مقداری توسعه پیدا کرده است درحالی که درخواست رشد ما باید مقدمه رشد دیگران باشد. یعنی اگر میخواهیم پیشرفت کنیم، باید اثر وضعی پیشرفت ما این باشد که به دنبال رشد دیگران باشیم.
این کارشناس حوزه مهدویت تاکید کرد: به همین دلیل در روایات گفته شده که انسان عالم به عابد فضیلت دارد. چون عابد فقط به فکر رشد خود می باشد ولی عالم رشد جامعه را میبیند و علمی که به درد پیشرفت جامعه نخورد، علم نیست و عالم کسی است که دیگران از علمش بهره ببرند.
نظر شما