یکی از گروه‌هایی که در روزهای بحران کرونا ناچار به خانه‌نشینی اجباری و قرارگرفتن در شرایط قرطینه شدند، گروه سنی کودک و نوجوان بود؛ گروهی که شاید خانه‌نشینی نه تنها فرصت مطلوبی برای انجام کارهای عقب افتاده و استراحت برای آنها نبود بلکه آنان را از جمع‌های دوستانه در مدرسه و بازی با همسالان در مهدکودک باز داشت. این رده سنی اگرچه اعلام شد خطر ابتلایی کمتر از رده‌های سنی دیگر در مقابل کرونا دارند اما به نیاز دیگرشان یعنی سلامت روحی و روانی کمتر توجه شد.
کودکان در این روزها نیاز دارند به لحاظ روانی آرامش خاطر یابند که بیماری به شرط رعایت نکات ایمنی والدینشان را از آنان نمی‌گیرد و سرگرمی، بازی و لحظات شادی را در کنار خانواده داشته باشند. موضوعی که علاوه‌بر خانواده‌ها، مسئولان آموزشی و روسای رسانه ملی باید آن را ملحوظ نظر داشته باشند.
محمد مسلمی بازیگر و کارگردان مجموعه‌های کودک و نوجوان صداوسیما که عمدۀ نوجوانان و والدین او را به عنوان یکی از عموفیتیله‌ای‌ها می‌شناسند در اشاره به پویش سهم من در مبارزه با کرونا بیان داشت: در این روزها بسیاری هنرمندان و ورزشکاران چالشی را راه انداختند تا از دید خود سهمی در این شرایط داشته باشند؛ اما اصولاً این‌گونه است که جامعه در این شرایط از همه‌کسانی که می‌توانند اثرگذاری داشته باشند، بهره می‌گیرد؛ اما متأسفانه و به رغم این که ما در ایران هنرمند، شخصیت‌های برجسته و آدم‌های تأثیرگذار کم نداریم (که می‌شد در این ایام از ظرفیت‌های شان بهره گرفت) این موضوع به صورت ستادی و سازماندهی‌شده اجرایی نشد.
وی افزود: باید ستادی تشکیل می‌شد و به صورت هماهنگ، اهداف را مشخص می‌کردند تا شخصیت‌ها بتوانند با پیام‌هایی که می‌دهند، از بار سفرها بکاهند و بر دقت رعایت اصول بهداشتی بیافزایند.
سلامت روان بسیار مهم است
این بازیگر در تشریح نقش خود در مبارزه با بحران کرونا، گفت: من چالشی با عنوان #سفر_بی_سفر را در صفحه اینستاگرام خودم راه انداختم که آدم‌های زیادی در آن شرکت کردند. در این راستا داستان‌واره (استوری) می‌گذاشتم و حتی تا امروز، هرروز ساعت ۱۰:۳۰ صبح برای بچه‌ها برنامه فتیله‌ها یا آیتمی که دوست دارند را پخش می‌کنم، گاهی کتابی معرفی می‌کنم و برنامه‌هایی دارم برای این که بچه‌ها در این ایام سرگرم شوند. به بچه‌ها گفته‌ام با پدرومادرها صحبت کنند و به آنها بگویند سفر نروند؛ پیش از این تجربه این آموزش را داشتیم؛ چنانچه در بحث کمربند ایمنی و همیار پلیس ثابت شد بچه‌هامی‌توانند بسیار برخانواده ها اثر بگذارند. تا جایی که توانسته‌ام تلاش کرده‌ام اثرگذار باشم و هر کمکی هم از دستم بربیاید تلاش می‌کنم در این ایام انجام دهم؛ اما شکل درست آن این نیست و این است که به صورت ستادی، همه هنرمندان را در یک‌جهت هماهنگ و همۀ داشته‌های آنان را یکسو کرده تا جهادی عمل کنند.
البته به سازمان (صداوسیما) گفتم که برنامه‌های جذاب و دوست‌داشتنی برای مردم بگذارند. چون برای این شرایط برنامه‌ریزی نداریم، هرکسی می‌آید و در فضای مجازی و رسانه‌ایِ خودش، حرف‌هایی را می‌زند که بعضاً باعث استرس‌هایی برای مردم می‌شود؛ موضوعی که این روزها می‌بینیم بیشتر درگیر بچه‌ها شده است و کسی توجه نمی‌کند جدای از سلامت جسمی، سلامت روحی مردم هم بسیار مهم است.
مسلمی تصریح کرد: شخصا به وزارت بهداشت رفته‌ام و پیشنهاد دادم کلیپ‌هایی را با شخصیت‌های دوست‌داشتنی بسازیم و پخش‌کنیم که مردم و بچه‌ها استفاده کنند. البته الآن در روال اداری افتاده است و من از این وقفه متعجبم زیرا این مسائل روال اداری برنمی دارد.
صرف آمار دادن در مورد کرونا کافی نیست
این بازیگر در واکنش به این موضوع که «شبکه‌هایی مانند اینستاگرام علاوه بر محدود بودن مخاطب، دسترسی کودکان را به چنین آموزش‌هایی بسیار ضعیف می‌سازد» گفت: بله درست است اما این چیزی است که از دست ما برآمد وگرنه به شخصه به مدیر گروه کودک شبکه دو و مدیر شبکه دو پیغام دادم که این کارها را انجام بدهیم؛ اما مشکل ما این است که بیشتر هزینه، به جای پیشگیری، صرف آسیب‌ها می‌شود و واکنش‌هایمان بعد از واقعه است؛ چرا الآن نباید همه شخصیت‌هایی را که بچه‌ها دوست دارند وارد عرصه کرده و از این طریق پیغام‌ها و راهکارهایمان را ارائه دهیم؟
صداوسیما برنامه کودک قابل‌توجهی در این ایام نداشته است و اگر رصد کنید می‌بینید برنامه خاصی برای این رده سنی نداریم؛ وقتی ستادی مانند ستاد ملی مبارزه با کرونا در وزارت بهداشت شکل می‌گیرد باید بداند فقط با پیام دادن و آمار کاری از پیش نمی‌رود.
مسلمی در اشاره به این که در این روزها چه کارهایی انجام می‌دهد، یادآور شد: این روزها می‌نویسم یا کتاب می‌خوانم و تلویزیون نگاه می‌کنم. درحال حاضر مجموعه دوقلوها از تلویزیون پخش می‌شود که قدیمی است و صبح‌ها در اینستاگرام خودم فتیله می‌گذارم. به فکر تولید کاری جدید با محتوای بهداشت هستم اما باید ببینیم حمایت می‌شویم یا نه. به جای این‌که وزارت بهداشت و سازمان صداوسیما به ما پیشنهاد بدهند ما پیشنهاد می‌دهیم و با موانعی از جمله موانع مالی مواجه هستیم.
ریشۀ مشکلات را دریابیم
این کارگردان در واکنش به این موضوع که چه توصیه‌ای برای پشت سرگذران سریع‌تر این بحران می‌توان ارائه کرد، بیان داشت: این موضوع مقداری ریشه‌ای است و صداوسیما و بسیاری دیگر از نهادهای ما باید روی فرهنگ جامعه در طرح‌های درازمدت کار کنند. وقتی مصرف آب و برق بحرانی می‌شود، می‌گوییم باید فرهنگ استفاده برجسته شود. در بحث سیل و کرونا و امثال آن‌هم، باز این بحث فرهنگ و رعایت‌های آن برجسته می‌شود. درنتیجه اگر روی مبحث فرهنگ کار شود، نیازی به شعار و پیام دادن نیست و مردم رعایت می‌کنند.
از همه مهمتر باید روی بچه‌ها و ذهن آنان کار کرد. امروز رسماً برنامه کودک نداریم شبکه کودک هم با چند پویانمایی می‌چرخد؛ اما برنامه‌ای که روی آن فکر شده و برای مخاطب هدفمند باشد، نداریم. تا اتفاقی می‌افتد تقلا می‌کنیم آموزش بدهیم اما مردم در انتها کاری که دوست دارند را انجام می‌دهند؛ مثلاً شبی نیست که در تلویزیون اعلام نشود به مسافرت نروید اما بازمی‌بینیم جاده‌های ما شلوغ هستند.
خلاهای مدیریتی؛ ریشۀ گره‌های باز نشده
مسلمی در پاسخ به این که چرا وقتی می دانیم مشکل از کجاست، حل نمی‌شود، گفت: این موضوع در کلیت آن در خلأهای مدیریتی نهفته است؛ مثلا این‌که گروهی بیاید و روی بچه‌های آینده از نظر تغذیه، این‌که به سمت اعتیاد نروند، اخلاق مدار باشند و غیره کار کند. این موضوع به بحث مدیریتی و نگاه به این مسائل بازمی‌گردد که باید مقداری دقیق‌تر و دستوری‌تر باشد.
نگاهی به داستان‌هایی که شب‌ها از تلویزیون پخش می‌شود، بیاندازید؛ همگی تلخ هستند یا موضوعاتی چون خیانت و کشتن دارند. چه ایرادی دارد برنامه‌هایی ساخته شود که شاد باشند و هدفی را دنبال کنند که خوبی و گذشت را نشان دهند و همیشه دنبال سیاه نمایی در رده بزرگ‌سال نباشیم؟ در رده کودک هم توجه جدی نداریم؛ چنانچه در سایر کشورها، رده‌های بالای تحصیلاتی را برای تربیت و آموزش کلاس‌های اول و پایه می‌گذارند، درحالی‌که در کشور ما برعکس است و کسانی که سواد کمتری دارند را برای این کارها در نظر می‌گیرند و این نشان از بی‌توجهی و کوچک شمردن کودکان دارد
مسلمی خاطرنشان کرد: درنتیجه یک حرکت اساسی و نگاه مدیریتی لازم داریم که با برنامه‌ای طولانی‌مدت و چند ساله، مسیر حرکت مشخص شود؛ نه این‌که شعار داده شود. در بحث بهداشت، سلامتی، ادب، دین نیاز است آموزش‌های پایه‌ای داده شود که شعاری نباشد.
نظر شما