مواسات در سیره بزرگان 

۲۷ فروردین ۱۳۹۹، ۱۰:۵۰
کد خبر: 83748756
علی‌رضا شاه فضل قمصری I استاد معارف دانشگاه علوم پزشکی کاشان
مواسات در سیره بزرگان 

تهران- ایرنا- رهبر معظم انقلاب اسلامی در نیمه شعبان طی سخنانی بر مواسات که به معنای غمخواری، همیاری و طبق برخی از لغت‌نامه‌ها «مساوات» می‌باشد، تاکید داشتند.

این عبارت برگرفته از دعای شریف صلوات شعبانیه است که در آنجا از خداوند می خواهیم و ارزقنی مواسات من قترت علیه من رزقک، یعنی خدایا به من توفیق بده که نسبت به افراد کم بضاعت غمخواری و یاریگری داشته باشم. مواسات مفهومی است که قابل بسط و گسترش می‌باشد و مصادیق بسیار زیادی را شامل می گردد، چرا که افراد کم بضاعت نیازمندی‌های مختلفی دارند که باید به آنها رسیدگی شود؛ هم نیازمندی های فکری و فرهنگی دارند و هم نیازمندی‌های اقتصادی، اگرچه ابتدایی‌ترین مفهومی که به ذهن می‌رسد نیازمندی‌های اقتصادی است.
در آیات قرآن کریم خداوند توصیه می کند که از اموال خودمان به نیازمندان کمک کنیم و برای اینکه مردم تشویق به انفاق شوند، ثواب های بسیار زیادی برای انفاق در نظر گرفته شده است، به علاوه خداوند به انسان گوشزد می‌کند که بداند آنچه در اختیار اوست به عنوان امتحان به او داده شده تا خداوند ببیند انسان چگونه از اموال و دارایی‌های خود استفاده می‌کند.
در سیره ائمه معصومین مصداق های زیادی از مواسات به چشم می خورد و سفارش های زیبایی از طرف این بزرگواران به ما شده است؛ از قبیل اینکه گفته شده است امام حسن مجتبی (ع) دو مرتبه در طول عمر خود اموال و دارایی‌های خود را با مردم تقسیم کردند و شاید بتوان گفت بزرگترین مفهوم مواسات این رفتار امام حسن (ع) می باشد. نمونه دیگر آن است که وقتی فقیری به امام مجتبی (ع) مراجعه کرد و امام به اهل منزل دستور دادند هر مقدار پول در منزل موجود است، به فقیر کمک شود و در پاسخ به اینکه چرا اینقدر پول به فقیر داده شد، حضرت فرمود او در مقابل پولی که از ما دریافت کرد، شخصیت خودش را در برابر ما کوچک کرد و هزینه دریافت شده، در برابر این کار او هزینه زیادی نیست.

در مورد دیگری که از این امام بزرگوار نقل شده آمده است که وقتی فقیری به ایشان مراجعه کرد و مبلغی درخواست نمود، حضرت چندین برابر درخواستش به او کمک کرد و در پاسخ به اینکه چرا بیش از نیاز او کمک شده، امام فرمود با بخشی از این پول طلبش را می‌دهد و با بقیه آن کسب و کاری راه می‌اندازد تا دیگر محتاج نشود. یعنی حضرت به گونه‌ای به افراد کمک می‌کردند که نیاز آنها به صورت دائمی برطرف گردد؛ به قول معروف اگر میخواهی یک نفر را یک بار سیر کنی به او ماهی بده و اگر می خواهی برای همیشه او را سیر کنی، به او ماهیگیری یاد بده.
در این ایامی که به واسطه بیماری کرونا علاوه بر فقرای ایام عادی عده دیگری نیز به جمع نیازمندان پیوسته‌اند و خوب است افراد نیکوکار و کسانی که در امر کمک به نیازمندان تلاش می‌کنند، به این نکته ها توجه داشته باشند و سعی نمایند ضمن کمک به دیگران اولاً احترام آنها حفظ شود و ثانیا تلاش شود نیاز آنها به صورت بلندمدت برطرف گردد. ممکن است افرادی باشند که توان کمک مادی نداشته باشند اما می‌توانند اشتغالزایی کنند یا راه های کسب درآمد را برای دیگران تسهیل و به آنها آموزش‌های لازم در زمینه فعالی تهای اقتصادی را ارائه نمایند.

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
captcha