فراخوان از سرگیری اعتراض های خیابانی در عراق

عوامل مرتبط با اعتراضات و تحصن های خیابانی در شبکه های اجتماعی همانند اعتراضات خیابانی که از اول اکتبر ۲۰۱۹ (نهم مهرماه ۹۸) از طریق شبکه های اجتماعی آغاز شد و به مدت بیش از پنج ماه تا ۱۷ مارس (۲۷ اسفند ۹۸) ادامه یافت، این بار نیز از طریق همین شبکه ها، فراخوان از سرگیری اعتراضات به محض پایان تدابیر امنیتی پیشگیری از شیوع کرونا را اعلام کرده اند. 
این عده با هشتگ های «#میلیونیه_بعد_الحظر» (تظاهرات میلیونی بعد از پایان مقررات منع تردد)، «#وعد_ترجع_الثوره» (وعده بازگشت انقلاب)، «#دماء_قادتنا_لن_ننساها»(خون رهبرانمان را فراموش نمی کنیم) و «#میلیونیه_الخلاص» (تظاهرات میلیونی نجات و رهایی) این فراخوان ها را در شبکه های اجتماعی در روزهای گذشته آغاز کرده اند.
بخشی از این فراخوان ها، انتخاب «مصطفی الکاظمی» به عنوان نخست وزیر جدید را هدف قرار داده و وعده داده اند که از طریق اعتراض های خیابانی او را برکنار کنند.
دور نخست اعتراضات خیابانی پنج ماهه که از اول اکتبر (نهم مهرماه ۹۸) آغاز شد منجر به استعفای داوطلبانه «عادل عبدالمهدی» نخست وزیر منتخب عراق شد.
اعتراضات و تحصن های خیابانی در عراق در نتیجه مقررات منع ترددی که اتاق بحران مبارزه با کرونا در عراق در ۱۷ مارس گذشته (۲۷ اسفند ۹۸) اعلام کرد، در سراسر شهرهای جنوب و مرکز عراق از جمله بغداد برچیده شدند.
این مقررات منع تردد قرار است تا ۱۸ آوریل آینده (۳۰ فروردین ماه ۹۹) ادامه یابد و بعد از آن دولت عراق اعلام کرده است که به صورت جزیی از شدت این مقررات و تدابیر امنیتی می کاهد.
عوامل مرتبط با اعتراضات خیابانی هنوز تاریخ مشخصی را برای از سرگیری اعتراضات اعلام نکرده اند و  انتظار می رود با برچیده شدن کامل یا کاهش تدابیر امنیتی، به تدریج تاریخ مشخصی برای این اعتراضات اعلام شود.
پیش از این برخی شبکه های اجتماعی تاریخ ۱۱ آوریل (۲۳ فروردین ماه) را به عنوان شروع اعتراضات و تحصن ها اعلام کرده بودند اما به دلیل تمدید مقررات منع تردد تا ۱۸ آوریل (۳۰ فروردین ماه) این اعتراضات و تحصن ها برگزار نشد.
تجربه اعتراضات خیابانی پنج ماه گذشته که منجر به هرج و مرج عمومی در استان های جنوب و مرکز عراق شد، سبب شده است که در عراق به فراخوان های شبکه های اجتماعی به از سرگیری اعتراضات به دیده شک و تردید نگاه شود.
پاره ای پژوهش ها در دور نخست اعتراضات خیابانی نشان داد که بسیاری از فراخوان های شبکه های اجتماعی از خارج عراق خصوصا کشورهای عربی حوزه خلیج فارس، رژیم صهیونیستی و آمریکا مدیریت می شود.
اغلب فعالان عراقی نیز که به عنوان سردمداران جریان شناخته شده اعتراضات گزارش شده اند بیشتر در کشورهای اروپایی، کانادا و آمریکا زندگی می کنند و از خارج عراق به این اعتراضات خط می دهند.    
تمرکز اعتراضات خیابانی در استان های جنوب و مرکز عراق که استان های شیعه نشین هستند و تمرکز این اعتراضات بر نخست وزیر به عنوان مهمترین پست سیاسی سهمیه شیعیان در عراق، بیش از پیش بر تردیدها در خصوص نیات و اهداف سوء این اعتراضات افزوده است.
با وجود همه این تردیدها، همچنان بخش قابل توجهی از افکار عمومی شیعه در عراق با این اعتراضات همراهی کرده و معتقد است که جناح های سیاسی شیعه در قدرت نتوانسته اند در طول ۱۷ سال گذشته خدمات قابل دفاعی به استان های جنوب و مرکز عراق از جمله بغداد ارائه کنند.