دولت در دو ماه گذشته هفتگی و روزانه از همه جناح ها، شخصیت ها، نهادها و مسئولان دعوت کرده است تا کنار قوه مجریه به مهار بحران کرونا کمک کنند. با تمام این درخواست ها اما گروهی هر روز پروژه تازه ای از حاشیه ها و شایعه ها تا انتقادات و هجمه ها برای دولت می گشایند و کاسبی جدیدی در بحران کرونا برای خود به وجود می آورند. بر همین اساس رئیس جمهوری روز چهارشنبه بار دیگر بخشی از وقت خود را به پاسخ گویی به شائبه ها اختصاص داد و خدا را شاهد گرفت که همکارانش در دولت و وزارت بهداشت شبانه روز در بحران ناشناخته برای حفظ جان مردم در تلاش بی وقفه هستند و دولت از آبان ماه تاکنون یک روز هم استراحت نداشته است.
حجت الاسلام حسن روحانی در بخش دیگری از سخنان خود بار دیگر یادآور شد که «رقابت انتخاباتی سال ۹۶ تمام شده است و الان سال ۹۹ است، سال آینده مجددا انتخابات است باید آن رقابت‌های انتخاباتی را فراموش کنیم. انتخابات مجلس شورای اسلامی نیز تمام شده است و اکنون دیگر رقابتی وجود ندارد، همه باید برای کشور و ملت کار کنیم.» با این همه دعوت اما منتقدان راه خود می روند و از هر روزنی برای طعنه به دولت وسرزنش رئیس جمهوری بهره می برند.
زلف کرونا را هم به برجام گره زدند
ستاد مقابله با کرونا، جلسات هیات دولت، تماس های تلفنی و پیام ها و نامه های ارسالی رئیس جمهوری که این روزها به واسطه تلاش برای مهار بحران کرونا افزایش یافته، راه هایی است که حجت الاسلام «حسن روحانی» برای گفتن از سختی های مسیر در اختیار دارد. در هر یک از این جلسات هم بخشی از زمان را صرف پاسخگویی به تازه ترین انتقادها از عملکرد دولت می کند. پس از فصل گزارش تفریغ بودجه، روزهای گذشته فصل ابهام زایی در آمار منتشره درباره بیماران کرونایی بود. برخی در فضای مجازی و شبکه های اجتماعی وزارت بهداشت را متهم کردند که در اعلام تعداد جانباختگان کرونا صداقت لازم را ندارد. پاسخ «کیانوش جهانپور» سخنگوی وزرات بهداشت به چنین شائبه ای سرآغاز بحث هایی بود که در توییتر علیه این وزارتخانه به راه افتاد و در نهایت رئیس جمهوری را وادار به واکنش کرد. حجت الاسلام حسن روحانی در پاسخ به حجم انتقادات بی وقفه علیه دولت در شرایط کرونایی گفت: «این‌ها روز تحریم کاسب تحریم و روز کرونا کاسب کرونا هستند، افکار کودکانه و بچه گانه در ذهن اقلیت کوچکی سیر می کند که متاسفانه خط را ازبیگانگان از بیرون کشور می‌گیرند. اگر متصل هم نباشند اما هر چه آنها می‌گویند را تکرار می کنند و بلندگوی آنها می‌شوند و در مورد آمار، درمان و پیشرفت کشور و کارآمدی نظام تردید ایجاد می‌کنند. این عده همواره چه در فضای مجازی و رسانه‌های خود دنبال وسوسه هستند و مردم را به اضطراب و عدم اعتماد دعوت می‌کنند.»
همزمان با این اظهارات و توصیف رئیس قوه مجریه از کاسبان تازه شرایط کشور، تیترها و تریبون ها بار دیگر کار خود را آغاز کردند و در یادداشت هایی، ابتدا اظهارات رئیس جمهوری درباره کرونا به برجام ربط داده شد، بعد پرسیده شد که چرا دولت از منتقدانش تقدیر نمی کند و در نهایت پای مذاکره با غرب به میان کشیده و دولت به دلیل همین مذاکرات مورد سرزنش قرار گرفت. توصیف اشاره شده، سیاق هفت ساله منتقدان در هر چالشی است که کشور و دولت با آن درگیر است. گره زدن موضوعات مختلف به برجام و در نهایت انتقاد از دولت به دلیل تلاشی که برای رفع تحریم ها کرد و در سایه زیاده خواهی های تاجر کاخ سفید این تلاش ها به نتیجه مطلوب نرسید.
منتقدان همیشگی دولت
ترس از موفقیت رقیب و بی اعتمادی ناتمام به دولت دو انگیزه بسیار مهم در پشت صحنه همه شایعه ها و تشکیک ها در عملکرد دولت است. بخشی از جریان های سیاسی در موسم انتخابات جا مانده اند، آن هم نه در انتخابات ۹۸، بلکه در سال ۹۶ جریان فکری خود را شکست خورده از اعتماد دوباره مردم به دولت تدبیر و امید یافتند و برای جبران آن طی سه سال گذشته از هیچ برهه ای فروگذار نکردند. کاسبی از دشواری های کشور و دولت از مهم ترین رفتارهای این دسته است و اساسا برای آن ها تفاوتی هم نمی کند موضوع چالش دولت بدعهدی رئیس جمهوری آمریکا باشد یا اعتراضات به اصلاح قیمت بنزین، سقوط هواپیمای مسافربری باشد یا شیوع پاندمی کرونا؛ در هر صورت تیترها و تریبون های رقبا همیشه آماده حمله به دولت هستند.
واقعیت بحران کرونا در ایران نشان می دهد که دولت در مهار آن شاید موفقیت صددرصدی نداشته اما در قیاس با رقبای پیشرفته و ابرقدرت عقب نمانده و پابه پای جهان برای مقابله با این ویروس کشنده آمده است. بهانه گیری از دولت در حالی است که ایران دو سال یعنی از اردیبهشت سال ۹۷ تحت شدیدترین تحریم های ایالات متحده آمریکا قرار داشته، صادرات نفت کمترین میزان چند دهه گذشته را تجربه می کند، بسیاری از منابع کشور در نقاط مختلف جهان بلوکه است، راه ورود اقلام بهداشتی، تولیدی، غذایی و حتی دارویی بسته است و حجم تروریسم اقتصادی دونالد ترامپ علیه مردم ایران صدای هم پیمانان او را هم درآورده و تهدیدات منطقه ای و فرامنطقه ای و میلیاردها دلار سرازیر شده به حساب ایران هراسان فارسی زبان و غیرفارسی زبان هم خود مثنوی طول و درازی است.
با چنین توصیفاتی دولت به هر ترفند و فرازونشیبی توانسته است کشور را اداره کند و در مهار بحران کرونا عملکرد قابل قبولی داشته باشد. این همان نکته ای است که به قول رئیس جمهور برخی ها را دستپاچه می کند تا در شرایط حساس علیه دولت هجمه رسانه ای تولید کنند.
بخش دیگر از کسانی که در آمارها و اقدامات دولت تشکیک ایجاد کرده و مسئولان دولتی را در فضای مجازی و حقیقی مورد مواخذه قرار می دهند، در بستر بی اعتمادی های چند ماه گذشته ظهور کرده و برای ابراز این بی اعتمادی دامنه دار، دیواری کوتاه تر از قوه مجریه نمی یابند به این دلیل که انتقاد از دولت و هجمه به آن کم هزینه ترین اعلام این بی اعتمادی است.
سرزنش دولت و کرونایی که هنوز تمام نشده است
ویروس ناشناخته، همه گیری جهانی، تروریسم اقتصادی و منابع مالی محدود، همگی از پارامترهای مهم تاثیرگذار بر عملکرد دولت هستند که برآیند اثرگذاری همه آن ها در برهه کنونی، اقدامات دولت را با کاستی هایی مواجه کرده و قلم ها و سخنان منتقدان را تیزتر و تندتر می کند اما آنچه رئیس جمهوری روز گذشته هم بار دیگر بر آن تاکید کرد ضرورت حفظ آرامش در جامعه است. حجت الاسلام روحانی گفت: « اگر روحیه مردم و اعتماد به یکدیگر و نشاط روحی بالا باشد این ویروس کمتر اثر می گذارد. وقتی یک جامعه دچار دلهره، تاریکی و اضطراب باشد و آینده خود را تاریک، نامطمئن و بهم ریخته ببیند، تاثیر این ویروس در این شرایط بیشتر می شود.»
اشاره رئیس جمهوری به ضرورت اعتمادسازی در جامعه موضوع تازه ای نیست در هفت سال گذشته نبوده است اما تازگی بحران کرونا و نیاز کشور و دولت به این اعتمادسازی موجب تکرار آن می شود. کرونا هنوز تمام نشده است در حالی که جامعه و افکار عمومی و نه فقط مقیمان توییتر تشنه آرامش و اعتماد هستند. تشنه آتش بس سیاسی دستکم تا پایان پاندمی جهانی تا بتوانند صدای دولت را از میان هزاران تریبون و تیتر ریز و درشت بشنوند، گوش کنند، بپذیرند و اعتماد کنند تا شکست ویروس بیش از این سخت تر نشود.
ویروسی که تا روز چهارشنبه سوم اردیبهشت ماه، ۸۵ هزار و ۹۹۶ ایرانی را به طور قطع آلوده کرده و ۵۳۹۱ نفر را هم به کام مرگ فرستاده است. ویروسی که بسیاری از کشورهای جهان حتی داعیه داران پیشرفت را آچمز کرده و اقتصاد جهان را روبه زوال بی سابقه می برد. ویروسی که دولت برای مهار آن حتی اگر کمک های جهانی، برداشته شدن تحریم ها و خزانه ای پر هم نداشته باشد، همراهی و همیاری مردم و سیاسیون و نهادها و قوای دیگر را نیاز دارد.
نظر شما