حجت الاسلام علی‌رضا شاهسونی به خبرنگار معارف ایرنا گفت: آیات و روایات مختلفی بر تلاوت قرآن تاکید دارد. مثلا آیه چهارم سوره مزمل می فرماید و رتل القرآن ترتیلا (قرآن را شمرده شمرده بخوان) و در آخرین آیه همین سوره، دو بار آمده است که هرچقدر می توانید قرآن بخوانید. بنابر این هر چه تلاوت کلام الهی بیشتر باشد، باعث می شود تا انس بیشتری با قرآن داشته باشیم. البته تلاوت به همراه تدبر تاثیرگذاری بیشتری خواهد داشت ولی تلاوت زیاد قرآن مورد درخواست خدا و امر الهی است.
این خادم برگزیده قرآنی افزود: از طرف دیگر باید توجه کنیم که میزان تلاوت قرآن به روحیات و شخصیت و باورهای باطنی و معنوی هر شخص بستگی دارد. چون شخصی از امام صادق(ع) اجازه خواست تا قرآن را در سه روز ختم کند ولی آن حضرت سفارش کرد که قرآن را طی یک هفته ختم کند. در حقیقت امام صادق (ع) می خواهد به آن شخص بگوید که کشش چنین کاری را ندارد.
وی افزود: امام صادق (ع) به شخصی دیگر که همین درخواست را داشت، فرمود که در ماه مبارک رمضان می تواند هر سه روز یک بار قرآن را ختم کنی ولی در ماه های دیگر این کار را انجام ندهد. بنابر این ما نباید برای تلاوت قرآن خودمان را بیش از حد به سختی بیاندازیم و در واقع اگر روحیه ما چنین توانی را ندارد، نباید آن را بر خودمان تحمیل کنیم ولی تا جایی که اشتیاق داریم، قرآن را تلاوت کنیم و هرچه بیشتر به قرائت آیات الهی در ماه رمضان بپردازیم، بهتر است. چون این ماه، به عنوان ماه قرآن معرفی شده و آمادگی روحی برای تلاوت نیز بیشتر فراهم است.
تقسیم بندی شبانه روزی برای تلاوت قرآن
مدیرعامل موسسه فرهنگی قرآنی بیت الاحزان حضرت زهرا (س) گفت: با توجه به وضعیت کرونا و قرنطینه خانگی بهتر است قراری با خودمان بگذاریم و با زمان بندی مناسب مثلا از صبح تا ظهر، از ظهر تا مغرب و از مغرب تا شب در هر وعده، بخشی از یک جزء را تلاوت کنیم و بسیاری از کسانی که با قرائت قرآن آشنا هستند و می توانند به صورت روان تلاوت کنند، طی ماه رمضان می توانند سه ختم قرآن داشته باشند.
شاهسونی درباره این روایت امیرمومنان علی (ع) که فرمود تلاش شما این نباشد که سوره را به پایان برسانید، اظهار داشت: ما نمی توانیم فقط یک روایت را ملاک عمل قرار دهیم. در این زمینه افراد مجتهد و کارشناسان حدیث می توانند روایات را کنار یکدیگر گذاشته و با قرآن مطابقت دهند و مفهوم نهایی آن را بیان کنند.
وی افزود: بسیاری از این موارد، نسبی است مثلا امیرمومنان علی (ع) در کلامی دیگر فرمود در قرائتی که تدبر در آن نیست خیری وجود ندارد. تدبر یک دانشمند بزرگ مانند علامه طباطبایی صاحب تفسیر المیزان با ما یکسان نیست و هر کسی به نسبت خود باید تدبر داشته باشد. ممکن است یک نفر قرآن را تلاوت کند و معنای آن را به خوبی نداند ولی اینگونه احساس کند که خدا هنگام تلاوت قرآن با او گفت و گو می کند.
این عضو شورای توسعه فرهنگ قرآنی ادامه داد: حضرت امام خمینی (ره) در نامه ای به فرزندش سید احمد فرمود پسرم قرآن را بخوان، حتی اگر معنای آن را متوجه نشوی و فکر نکن که چون معنای آن را متوجه نمی شوی، قرآن اثری ندارد و تلاوت بی تدبری است بلکه این نامه معشوق به عاشق است و یک عاشق بارها نامه معشوق را می خواند و خسته هم نمی شود.
وی اضافه کرد: بنابر این تا جایی که اشتیاق داریم، قرآن را می خوانیم ولی زمانی که خسته شدیم و توجه می کنیم که تا پایان سوره یا جزء چقدر باقی مانده، به معنای آن است که کشش نداریم و در اینجا بهتر است مکثی کنیم و کاری دیگر انجام دهیم و دوباره به تلاوت قرآن مشغول شویم ولی نباید با حالت کسالت و خستگی قرآن بخوانیم.
این حافظ قرآن کریم با اشاره به آیه ۱۲۱ سوره بقره گفت: یکی از مواردی که در روایات ذکر شده مربوط به همین آیه و مربوط به حق تلاوت است و تاکید شده زمانی که تلاوت یک سوره را شروع می کنید، آن سوره را ناقص نگذارید و سعی کنید آن سوره را به پایان برسانید. بنابر این وقتی حضرت علی(ع) می گوید، هم و غم شما آخر سوره نباشد در واقع می فرماید جنبه های تدبری قرآن را در نظر بگیرید و با سرعت از معانی آیات گذر نکنید بلکه باید انسی با کلام خدا داشته باشید
نظر شما