جلوه‌های علم و عمل؛ جهاد معلمان شیرازی برای مقابله با کرونا

از میان تمام روزهای سال تحصیلی، روز معلم جذاب‌ترین بود. نیمه اردیبهشت‌ماه، درست زمانی که بخش بیشتر کتاب‌ها درس داده شده بود و معلم‌ها می‌توانستند کمی با خیال راحت‌تری بقیه کتاب را درس دهند و دانش‌آموزان هم کمی بیش از گذشته شیطنت می‌کردند، از راه می‌رسید.

دانش‌آموزان به خیال خودشان یواشکی، نقشه‌های متعددی برای غافلگیر کردن معلم‌هایشان می‌ریختند و معلم‌ها هم وارد بازی آنان می‌شدند. برخلاف نظم معمول ریختن‌ کاغذهای رنگی و همراه داشتن برف شادی اشکالی نداشت؛ همینطور سر و صدا کردن و دست زدن.

امسال با شیوع کرونا، روز معلم نیز دیگرگونه رقم خورد. آنطور که کسی شاید تصورش را نمی‌کرد؛ با این حال، کم نبودند جلوه‌های مهر و ایثار در این روزها، از معلمی که تلاش می‌کرد نظم را در کلاس مجازی‌اش برقرار کند تا آن که روی تخت بیمارستان و در قرنطینه دانش‌آموزانش را تنها نمی‌گذاشت، از آموزگارانی که کیلومترها راه می‌پیمودند تا سراغ شاگردانی روند که از امکانات دسترسی به کلاس الکترونیک محروم بودند و آن‌ها که افزون بر همه این‌ها ننشستند و برای تهیه نیازهای ضروری دوران بیماری،آستین بالا زدند.

کارگاه‌های ضدکرونا 

کارگاه‌های تولید ماسک، گان و محلول ضدعفونی‌کننده از همان روزهای نخست شیوع کرونا  با همیاری معلمان و فرهنگیان در سالن‌های مدارس، کلاس‌ها و آزمایشگاه‌ها آغاز به کار کردند و معلمان هم داوطلبانه به آن‌ها می‌پیوستند.

در شیراز هم، چندین کارگاه دایر شد و با اعلام فراخوانی، بسیاری از معلمان بی‌چشمداشت اعلام آمادگی کردند.

مرتضی پورجعفر، مدیر هنرستان ایثارگران در ناحیه ۳ شیراز است که با راه‌اندازی گروهی با نام "نقاب محبت"، با دعوت از همکارانش، سه کارگاه دایر کرد. یکی از این مراکز در دبستان شهید شایسته‌نیا برقرار است که ۵۰ نیروی کار داوطلب دارد و روزانه ۶هزار ماسک تولید می‌کند.

او در گفت‌وگو با ایرنا خود را مدیری با ۳۰ سال سابقه کار معرفی کرد و گفت: تنها چند روز از زمانی که کرونا مدارس را تعطیل کرد، می‌گذشت که تصمیم گرفتیم در خانه نمانیم، بلکه با بهره‌گیری از ظرفیت معلمان و امکانات مدارس نیازهای دوران همه‌گیری بیماری را تامین کنیم.

این فرهنگی که در جریان سیل فروردین‌ماه ۹۸ در شیراز با  یک گروه جهادی آشنا شده بود، در پی تصمیم بر دایر کردن مراکز تولید ماسک، از آن‌ها دعوت کرد که این بار در جبهه سلامت مدافع مردم باشند؛ درنهایت با بهره گیری از چرخ‌های خیاطی موجود در هنرستان‌ها و بهره‌گیری از فضاهای موجود در مدارس، آستین همت بالا زدند.

پورجعفر که همزمان، از وضعیت دانش‌آموزانش هم غافل نشده است، گفت که افزون بر اداره این مراکز، بر امر آموزش مجازی دانش‌آموزان نیز نظارت دارد و هنرآموزان و دبیران هنرستانش، ارتباطی نزدیک با شاگردان دارند تا جایی که حتی چند دانش‌آموز نیز به این کارگاه‌ها پیوسته‌اند و در کنار معلمانشان به تولید ماسک مشغول‌اند.

درس وطن‌دوستی 

او از دانش‌آموزی یاد کرد که در این دوران از ادامه درس و تحصیل در ایران زده شده بود و به خانواده اش اعلام کرده بود که می‌خواهد از کشور برود.

این مدیر افزود: این دانش‌آموز کلاس نهمی چند روز با پدر و مادرش فرهنگی‌اش به کارگاه آمد و خود، شروع به دوختن ماسک کرد، در همین حین به او گفتم آنچه می‌دوزی ماسک نیست، نقاب محبت است؛ چون با عشق و ایثار ساخته شده است؛ اما در اروپا و آمریکا، به عنوان ماسک ثروت شناخته می‌شود.

پورجعفر با بیان اینکه اینجا معجونی از محبت و نوع‌دوستی و علاقه است، اظهار کرد: درواقع هدف اصلی از راه‌اندازی این کارگاه‌ها ایجاد همدلی و احیای فعالیت جهادی بود؛ همچنین قصد داشتیم انحصار بازار را بشکنیم و با ارائه ماسک با قیمت هزار تومان و توزیع رایگان آن در میان خانواده‌های کمتربرخوردار، محتکران را به مقصود خود نرسانیم.

وی همچنین از تهیه ۷۰ بسته شامل اقلام خوراکی و بهداشتی سخن گفت که بنابر فرموده مقام رهبری در قالب رزمایش مواسات و همدلی به دست همین فرهنگیان حاضر در کارگاه شبانه بین نیازمندان توزیع شده است.

دلم برای شاگردانم تنگ شده

حمیرا حسینی معلم کلاس پنجم روستای کفترک شیراز است. او ازطریق یکی از گروه‌های مجازی از راه‌اندازی کارگاه تولید ماسک مطلع شده بود و به گفته خودش مشتاقانه خود را برای خدمت معرفی کرده است.

این آموزگار که ۱۶ سال سابقه تدریس دارد و پیش از این نیز باعنوان دبیر زبان در دبیرستان مشغول به کار بوده است، گفت: به دلایلی از دبیرستان به دبستان آمدم و حالا به ۲۷ بچه کوچک عزیزی درس می‌دهم که بسیار دوستشان دارم.

او که گویی درددلش آغاز شده بود، صحبت درباره دانش‌آموزانش را ادامه داد: دلم برای شاگردانم تنگ شده، پیش از آنکه شبکه شاد راه‌اندازی شود، از طریق واتس‌اپ با آن‌ها در تماس بودم و درس می‌دادم، حالا بسیاری از دانش‌آموزانم به شبکه شاد دسترسی ندارند و دچار مشکلاتی برای آموزش مجازی‌اند و من نیز به هر دو روش به آن‌ها درس می‌دهم.

حسینی گفت: شاید جالب باشد که شیطان‌ترین دانش‌آموزم بیش از بقیه دلش برایم تنگ می‌شود، تماس می‌گیرد و با بغض می‌گوید خانم معلم یک روز بیا مدرسه تا تو را ببینیم.

این آموزگار به گفته خود، معلمی را از عشق به بچه‌ها  آغاز کرده است و افزود: ممکن است باور نکنید اما همه به من می‌گفتند بالاخره معلم می‌شوی و جایی، مسیر زندگی‌ام تغییر کرد و برای تدریس وارد مدرسه شدم؛ اول غیرانتفاعی و بعد دولتی. کارم را خیلی دوست دارم و وقتی با بچه‌ها هستم بهترین لحظات زندگیم را می‌گذرانم و به خودم و بچه‌ها خوش می‌گذرد.

او ادامه داد: از این بابت خدا را شکر می‌کنم، رابطه خوب درسی، اعتقادی، هنری و احساسی با دانش‌آموزانم دارم و تا جایی که می توانستم هر کاری برایشان کرده‌ام که دینی بر گردنم نباشد.

محمدعلی آزادی، از دبیران بازنشسته که به این گروه جهادی پیوسته‌ است به ایرنا گفت: به محض اینکه کلاس‌های مدارس و دانشگاه‌ها تعطیل شد، به پیروی از رهبری، آمدم تا با کادر درمانی و پزشکی همراه شوم و علاوه‌بر اینکه اینجا به دوستان کمک می‌کنم، گاه آن‌ها را ارشاد می‌کنم.

آزادی درباره دوران تدریس و آغاز معلمی چنین توضیح داد: ابتدا در نهضت سوادآموزی مشغول شدم و بعد به آموزش و پرورش آمدم، هم معلم بوده‌ام و هم مدیر و معاون و در طول این سال‌ها سعی کردم با ایجاد زمینه شناخت از شاگردانم آن‌ها را راهنمایی کنم و ارتباط بهتری با آن‌ها برقرار سازم.

عرصه خدمت را به بهانه ترس از بیماری خالی نمی‌کنم

او درباره کار کردن در کارگاه تولید ماسک نیز عنوان کرد: در طول سال‌ها ایمنی بدن خودم را قوی نگه داشته‌ام، برای همین هم نگرانی از بیماری ندارم؛ در عین حال از آنجا که ممکن است ناقل باشم، تمام موارد بهداشتی را در قبال دیگران رعایت می‌کنم؛ درنهایت باید بگویم از بیماری ترسی ندارم و به این بهانه عرصه خدمت را خالی نمی‌کنم.

حسین حسن‌پور دبیر عربی ناحیه ۲ شیراز، از دیگر فرهنگیانی است که به این پویش پیوسته است، او حدود یک ماه و نیم است که روزانه ساعاتی را در کارگاه تولید ماسک می‌گذراند.

او دلیل این کار را احساس تکلیف عنوان کرد و افزود: با خودم فکر کردم اگر تولید ماسک انبوه نباشد، قیمت‌ها افزایش می‌یابد و همه مردم توانایی خرید آن را نخواهند داشت؛ از سویی این کار امری خداپسندانه بود که تمایل داشتم در آن نقشی داشته باشم.

حسن‌پور که سرگروه عربی ناحیه ۲ آموزش و پرورش شیراز نیز هست، گفت: افزون بر کار در این کارگاه وظیفه تولید محتوا برای دانش‌آموزان و نیز برگزاری کلاس‌های آنلاین را بر عهده دارم و در حال حاضر به ۳۰۰ دانش‌آموز در مدارس مختلف آموزش می‌دهم.

این آموزگار نقطه آغازین دبیری را علاقه به معلمی عنوان کرد و اظهار داشت: ۲۶ سال است که در آموزش و پرورش مشغولم؛ اما فقط به تدریس مشغول بوده‌ام؛ هیچگاه نه مدیر بوده‌ام و نه معاون و نه علاقه‌ای به دیگر سمت‌ها داشته‌ام.

او از اینکه تبلیغات و تحرکات سوء برخی کشورهای عربی، این زبان را به حاشیه رانده است، عنوان کرد: معلمان عربی مظلوم واقع شده‌اند و سیاست‌های منطقه‌ای و عرب‌ستیزی مزید بر علت بوده است؛ از همین رو با آنکه قرآن پشتوانه این زبان است، دانش‌آموزان چندان علاقه‌ای به آن نشان نمی‌دهند و دردسرهای آموزش عربی به آن‌ها کم نیست.

ارزش آدمی به کاری است که انجام می‌دهد

حسن‌پور با بیان اینکه همواره سعی می‌کند به دانش‌آموزانش اخلاق و عملگرایی را با ترفندهای مختلف یادآوری کند، ادامه داد: همیشه به بچه ‌ها می گویم اهل عمل باشید و این موضوع را حتی در قالب داستان و حکایت هم به آن‌ها تاکید می‌کنم. به آن‌ها می‌گویم ارزش آدمی به کاری است که می‌کند و در این زمینه آن‌ها را به قرآن ارجاع می‌دهم و می‌خواهم چون کتاب آسمانی را قبول دارند، براساس آموزه‌های اخلاقی نیز عمل کنند.

نگار کتویی‌زاده یا ۱۸ سال سابقه تدریس در مقطع هنرستان، از معلمانی است که به گروه نقاب محبت پیوسته است. این آموزگار هدف خود را کمک به کادر درمان و عشق به مردم عنوان کرد.

او با بیان اینکه همسرش با آنکه فرهنگی نیست، مهمترین مشوقش بوده است، ابراز داشت: همسرم هر روز در مسیر طولانی رسیدن به کارگاه همراهی‌ام می‌کند و بسیار به من کمک کرد، گاهی می‌ماند تا کارم تمام شود و برگردم.

دعوت از دانش‌آموزان با عنصر عشق

این فرهنگی که حدودا ۱۱۰ دانش‌آموز را در کارگاه سرپرستی می‌کند، از همکاری دانش‌آموزان در این طرح نیز سخن گفت و بیان داشت: چند هنرجوی رشته طراحی دوخت، با شنیدن خبر راه‌اندازی کارگاه به ما پیوستند و همکاری بسیاری کردند؛ اما حال با نزدیک‌شدن به امتحانات اجازه گرفتند تا به درسشان رسیدگی کنند.

مدرسه تعطیل باشد یا نه، معلمی آمیخته است با دغدغه‌مندی و برای شاگردان تلاش کردن. این مسیر پایانی ندارد و برای همین است که امسال، با وجود تمام دشواری‌ها، همه دانش‌آموزان این روز را دل‌هایشان پاس می‌دارند و معلمان نیز با حضور خود در عرصه‌های مختلف ثابت کرده‌اند " که آتشی که نمیرد همیشه در دل ماست".

۱۲ اردیبهشت‌ماه مصادف با سالروز شهادت استاد شهید مطهری به نام روز معلم نام‌گذاری شده است.

بنا بر اعلام مرکز روابط عمومی و اطلاع‌رسانی وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی، تا ظهر جمعه دوازدهم اردیبهشت‌۹۹ تعداد ۹۵ هزار و  ۶۴۶ نفر در کشور به طور قطعی به ویروس کرونا مبتلا شده‌اند و شمار جانباختگان ناشی از بیماری در کشور به ۶ هزار و ۹۱  نفر رسید.
در استان فارس، علاوه بر شیراز، در شهرستان‌های فسا، نی‌ریز، اقلید، خرم بید، استهبان، داراب، خفر، فراشبند، خرامه ، لامرد، ارسنجان، لارستان، کازرون، آباده، اوز، خنج، مرودشت، سپیدان، قیروکارزین، فیروزآباد، جهرم، گراش، بوانات، زرقان، بیضا ، کوهچنار و سرچهان بیماران مبتلا به کرونا شناسایی شده‌اند.