فاصله ۲۲ میلیون تنی تولید آهن اسفنجی کشور تا برنامه ۱۴۰۴

 برپایه جداول آماری وزارت صنعت، شمار کنونی واحدهای فعال آهن اسفنجی در کشور ۲۳ واحد با ظرفیت ۳۵.۳ میلیون تن است.

همچنین طرح های قابل تحقق در این بخش دارای ظرفیت ۱۰.۸ میلیون تنی است و در عین حال طرح های محتمل نیز از ظرفیت ۳.۷ میلیون تنی برخوردارند.

علاوه براین ظرفیت طرح های راکد و نامشخص براساس برآورد وزارت صنعت، رقم ۲۳.۵ میلیون تنی دارند و در مجموع واحد های فعال، طرح های قابل تحقق و طرح های محتمل ظرفیت ۴۹.۸ میلیون تنی دارند.

برابر جداول آماری مربوطه تا سال ۱۳۹۹ پیش بینی ۴۰ میلیون تنی ظرفیت برای آهن اسفنجی مورد انتظار است و مقدار مورد نیاز در افق چشم انداز ۱۴۰۴ بالغ بر ۵۲ میلیون تن برآورد شده است.

وزارت صنعت در آمارهای خود در ارتباط با طرح های قابل تحقق، تعداد آنها را ۱۲ طرح با ظرفیت ۱۰.۸ میلیون تن ثبت کرده که میانگین پیشرفت آنها ۶۵ درصد قید شده است. 

مصرف ظاهری آهن اسفنجی

به گزارش ایرنا، میزان مصرف ظاهری آهن اسفنجی پارسال در دوره ۱۲ ماهه به رقم ۲۶ میلیون و ۹۶۵ هزار تن رسید که در مقایسه با عملکرد سال ۹۷ افزایش چهار درصدی دارد.

جداول آماری انجمن تولید کنندگان فولاد نشان می دهد میزان مصرف ظاهری آهن اسفنجی در سال ۹۷ برابر با ۲۵ میلیون و ۸۲۶ هزار تن بود.

آهن اسفنجی صادراتی 

صادرات آهن اسفنجی در سال گذشته به رقم ۹۴۲ هزار تن رسید که نسبت به رقم ۵۳۳ هزار تن عملکرد سال ۹۷ ، رشد ۷۷ درصدی را ثبت کرد.

به گزارش ایرنا، برپایه جداول آماری انجمن تولید کنندگان فولاد ایران، سال گذشته در زمینه آهن اسفنجی ،مانند سال ۱۳۹۷ در مقابل رقم واردات عدد صفر خودنمایی کرد.

رشد تولید ۶ درصدی 

سال گذشته میزان تولید آهن اسفنجی برابر با ۲۷ میلیون و ۹۰۷ هزار تن بود که در مقایسه با ۲۶ میلیون و ۳۵۹ هزار تن عملکرد سال ۹۷ رشد ۶ درصدی داشت.

به گزارش ایرنا، ایران پس از هند دومین تولید کننده آهن اسفنجی جهان محسوب می شود و در چارچوب طرح های هفتگانه فولاد استانی (سفید دشت، نی ریز، قائنات، بافت، سبزوار، شادگان و میانه) ظرفیت های ۸۰۰ هزارتنی آهن اسفنجی طراحی شده است.

امسال قرار است پروژه تولید دو میلیون تن آهن اسفنجی در کرمان (مربوط به فولاد بوتیا ایرانیان – میدکو) به بهره برداری برسد.

پارسال نیز بهره برداری از ۲.۴ میلیون تن آهن اسفنجی در قالب سه پروژه ۸۰۰ هزارتنی فولاد های استانی سفید دشت (چهارمحال و بختیاری)، بافت (کرمان) و قائنات (خراسان جنوبی) در دستور کار قرار داشت.