هشدار کارشناسان درباره افزایش سریع سطح آب دریاها

به گزارش روزنامه گاردین، کارشناسان برپایه دانش جدید از حساسیت زیست محیطی و آب شدن یخ‌های قطبی گفتند، شهرهای ساحلی باید برای تاثیر بالا آمدن آب دریاها زودتر از زمان پیش‌بینی شده از سوی سازمان ملل آماده باشند، به طوری که ممکن است سطح آب دریاها تا سال ۲۳۰۰ به ارتفاع ۵ متر برسد.

«استفان رامستورف» کارشناس موسسه تحقیقات در مورد تاثیرات جوی «پوتسدام» در آلمان گفت: افزایش جهانی سطح آب دریاها به میزان چند متر برای بسیاری از شهرهای ساحلی همچون میامی، نیویورک، اسکندریه، ونیز و بانکوک، آسیب زننده و زیان‌بار است.

وی افزود: ممکن است برخی از این شهرها به کلی کنار گذاشته شوند، زیرا امکان دفاع از آنها وجود ندارد.

این مطالعه تخمین زد که در بدترین سناریو، سطح آب اقیانوس‌ها در سال ۲۱۰۰ بین ۶ دهم تا ۱.۳ متر بیش از سطح کنونی افزایش می‌یابد که مناطق محل اسکان صدها میلیون انسان را دربرمی‌گیرد.

در مقام مقایسه، چنانچه بشریت در کاهش انتشار دی اکسید کربن و حفظ افزایش دمای زمین تا ۲ درجه سانتیگراد موفق باشد، افزایش سطح آب دریاها در سطح قابل کنترل‌تر، نیم متر خواهد بود.

آمار ارائه شده، بدبینانه‌تر از آمار و ارقامی پیش‌بینی شده کمیته بین‌المللی بررسی تغییرات جوی سازمان ملل (IPCC) است که می‌گوید در بدترین حالت، سطح آب دریاها تا سال ۲۱۰۰ به ۱.۱ متر افزایش می‌یابد.

این شکاف، منعکس‌کننده پیشرفت در علم جوی و اختلافات رویکردی است.

کمیته بین‌المللی بررسی تغییرات جوی سازمان ملل تا حد زیادی از طریق اجماع در میان گروه‌های علمی فعالیت می‌کند. اما مطالعه جدید، دیدگاه ۱۰۶ متخصص را بازتاب می‌دهد که به دلیل انتشار دست‌کم ۶ مقاله مرتبط با این موضوع در نشریات آکادمیک مهم، انتخاب شده‌اند. در نتیجه، پیش‌بینی‌ها بیشتر نمایانگر طیفی از نقطه نظرات در مورد این مساله است.

این تحقیق با هدایت دانشمندان دانشگاه فناوری «نانیاگ» سنگاپور و کمک موسسه‌های تحقیقاتی سراسر جهان همچون دانشگاه دورهام انگلیس، دانشگاه تافتس آمریکا و موسسه آلمانی پوتسدام انجام شده است.

براساس این گزارش، شیوع ویروس کرونا به طور موقتی سرعت انتشار دی‌اکسیدکربن و متان را کند کرده، زیرا خودروهای کمتری در خیابان ها تردد می‌کنند و فعالیت‌های صنعتی کاهش یافته است.

سازمان بین‌المللی انرژی پیش‌بینی کرد که انتشار سوخت‌های فسیلی در جهان در سال جاری به میزان ۸ درصد کاهش یابد. اما بدون تغییرات ساختاری عمیق، این کاهش به احتمال زیاد موقتی است و در تولید گازهای گلخانه‌ای در جو زمین تفاوت اندکی ایجاد می‌کند.

۲۰۲۳