بهرام دلیر روز سه‌شنبه در گفت و گو با خبرنگار ایرنا اظهار داشت: این پژوهشگران متشکل از دکتر حسین خیرفام، دکتر فرخ اسدزاده و مریم روحی موفق شدند با ایجاد پوسته‌های زیستی مصنوعی از طریق فرآیند تلقیح سیانوباکترهای خاک‌زی میزان تولید ریزگرد و هم‌چنین حرکت ماسه‌های روان بسترهای خشک شده دریاچه ارومیه را تا ۹۵ درصد کاهش دهند.
وی اضافه کرد: پوسته‌های زیستی خاک لایه‌ای زنده و محل زندگی ریزموجودات خاک‌زی بوده که عامل اصلی پایداری خاک است؛ فرآیند تشکیل پوسته زیستی خاک در شرایط طبیعی بسیار زمان‌بر بوده که این زمان ۵۰ ساله در پژوهش این محققان به کمتر از چهار ماه کاهش یافت.
وی بیان کرد: سیانوباکترها به‌عنوان موجودات پیشگام در اکوسیستم‌ها بوده که از طریق فتوسنتز منابع غذایی و شرایط محیطی را برای پیدایش سایر ریزموجودات و در نهایت پوشش گیاهی فراهم می‌کنند.
معاون پژوهش و فناوری دانشگاه ارومیه گفت: نتایج حاصل از این پژوهش در ۲ مجله معتبر Science of The Total Environment (با ضریب تأثیر ۵.۵۸) و European Journal of Soil Biology (با ضریب تأثیر ۲.۲۴) چاپ شده است.
به گزارش ایرنا، معضل ریزگرد علاوه بر اینکه یکی از مشکلات جدی حاشیه دریاچه ارومیه است، در بسیاری از استان های مرکزی ایران نیز وجود دارد و به مشکلی جدی در برخی مواقع تبدیل می شود.
نظر شما