یکی از معدود اتفاقات خوب بعد از پایان جام جهانی ۲۰۰۶ برای فوتبال ایران، لژیونر شدن آندرانیک تیموریان بود. هافبک جوان تیم ابومسلم که با اعتماد برانکو در میانه میدان جای خودش را پیدا کرد و آنقدر خوب بود که پس از پایان جام، با قراردادی ۲ ساله به عضویت تیم لیگ برتری بولتون واندررز درآمد.
تیمی که آندو شماره ۱۶ آن را به تن کرد، بازیکنان شناخته‌شده و بزرگی داشت. نیکولاس آنلکا، الحاجی دیوف، کوین نولان، گری اسپید، ایوان کمپو، علی الحبسی، استنیوس جیانوکوپولوس، کویینتون فورچون، ریکاردو گاردنر، یوسی یاسکلاینن، ریکاردو وازته و... سردمداران این تیم پرستاره بودند.
آندو در فصل ۲۰۰۷-۲۰۰۶ و در تمام تورنمنت‌ها ۲۱ بازی برای بولتون انجام داد و موفق به زدن چهار گل شد. ۲ گل از این گل‌ها در لیگ جزیره بود و هر ۲ در یک بازی به ثمر رسید. دیدار روز هفت آوریل ۲۰۰۷ در ورزشگاه جِی‌جِی‌بی استادیوم مقابل تیم همشهری، ویگان اتلتیک.
ویگان با گل امیل هسکی در دقیقه ۳۲ جلو افتاد و در آستانه پیروزی در نیمه اول بود که در دقیقه ۴۵ نیکولاس آنلکا، روی حرکت خوب الحاجی دیوف، کار را به تساوی کشاند. در ۴۵ دقیقه دوم اما آندو بود که نامش را بر سر زبان‌ها انداخت. او چند ماه تلاش کرده بود تا بتواند نظر سم آلاردای را برای حضور در ترکیب اصلی مجاب کند و برای دومین بار بود که سرمربی بولتون چنین اعتمادی به او می‌کرد. آندو در نیمه اول یک شوت خوب زده بود و حالا نوبت این بود تا ماموریت خود را تمام کند. در دقیقه ۶۸ توپ به دیوف، ستاره سنگالی تیم رسید. او صبر کرد و دنبال یار گشت. به یک باره آندو با استارتی ناگهانی از سمت چپ به راه افتاد. دیوف از بین ۲ مدافع به او پاس داد و آندو با زیرکی در موقعیت تک به تک توپ را به گل تبدیل کرد و تیمش را پیش انداخت.
این پایان ماجرای تیموریان نبود. او که اعتماد به نفس زیادی پیدا کرده بود پنج دقیقه بعد بازهم سری به محوطه جریمه حریف زد و این بار با یک ضربه سر دقیق، گل سوم و تیر خلاص را به پیکره تیم میزبان وارد کرد و تیمش را به پیروزی رساند. او همچنین با این ۲ گل، بهترین بازیکن زمین نیز شد.
بولتون بعد از این برد دیگر در ۶ هفته پایانی لیگ جزیره به بردی نرسید و سه تساوی و سه باخت نصیبش شد. آندو نیز در سال ۲۰۰۸، بلوتون را به مقصد فولام ترک کرد.
نظر شما