اداره‌کل میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی خراسان رضوی روز چهارشنبه به نقل از متن پیام علی‌اصغر مونسان گزارش داد: حکیم ابوالقاسم فردوسی با آفریدن اثر ماندگار شاهنامه زبان فارسی، فرهنگ، تاریخ و اصالت اقوام ایرانی را جاودانگی بخشید.
در ادامه این پیام آمده: بی‌تردید یکی از مهمترین ویژگیهای فردوسی، زبان حماسی، دلنشین، غرورآفرین و نغز او است. از این رو شاهنامه از آغاز تا امروز و حتی آینده دور به یکی از نمادهای تاریخ و فرهنگ فارسی زبانان بدل و شاهنامه‌خوانی هم بخشی از فرهنگ ایرانیان شده است.
وزیر میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی ادامه داد: ما ایرانیان از دو منظر وامدار حکیم ابوالقاسم فردوسی هستیم. یکی توجه به میهن و دوم توجه به زبان و ادبیات فارسی که بزرگترین پیام شاهنامه برای ایرانیان است. شاهنامه روایت راستین نبرد حق و باطل است. نبرد نماینده روشنایی با تاریکی، نبرد کاوه و ضحاک، نبرد زلالی با تیرگی و نهایتا این نیروها و نمایندگان روشنایی و زلالی هستند که با پیشانی بلند و سرافراز، از این جنگ همیشگی بیرون می‌آیند و این بیانگر جهان بینی و اندیشمندی فرزانه توس است.
وی گفت: شاهنامه از سویی منشاء الهی دارد و از دیگر سو با فطرت انسان سازگار است. در جای‌جای شاهنامه فردوسی مکارم اخلاقی که پیامبر اعظم(ص) بخاطر آن مبعوث گردیده سفارش می‌شود. فردوسی همچنین وفای به عهد را ستوده و پیمان‌شکنی را امری نکوهیده می‌خواند.
مونسان در این پیام مکتوب به مناسبت بیست و پنجمین روز اردیبهشت ماه نوشته است: بدون شک ماندگاری دیرپای زبان فارسی مدیون شاعر بلندآوازه ایرانی است. فردوسی چنان زبان و ادب پارسی را معماری کرد که بنای ساخته و پرداخته او سالها مصون از گزند، قامت افراشت و فرهنگ و ادب پارسی را به فراسوی مرزها و در سراسر جهان تسری داد.
وزیر میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی همچنین مناسبت ملی فرهنگی ۲۵ اردیبهشت ماه را به تمامی هموطنان و دوستداران فرهنگ، زبان و ادب پارسی تبریک گفته و بهرمندی هرچه افزونتر از گنجینه بزرگ شاهنامه و میراث ارزشمند فردوسی را برای ایرانیان فرهنگ‌دوست آرزو کرد.
۲۵ اردیبهشت ماه در سالنامه رسمی جمهوری اسلامی ایران با عنوان "روز پاسداشت زبان فارسی و بزرگداشت حکیم ابوالقاسم فردوسی" نامگذاری شده است.
شاعر حماسه‌سرای بزرگ ایران زمین، حکیم ابوالقاسم فردوسی که آفریده‌اش "شاهنامه" حاصل ۳۰ سال تلاش و مطالعه شبانه‌روزی وی همچنان بر تارک ادبیات جهان می‌درخشد، اوایل قرن چهارم هجری (سال ۳۱۹ خورشیدی) در روستای 'پاژ' از توابع توس خراسان در خانواده‌ای دهقان متولد شد و اواخر قرن چهارم (سال ۳۹۷ خورشیدی) در سن ۷۸ سالگی چشم از جهان فرو بست و در باغ متعلق به خود در زادگاهش به خاک سپرده شد.
فردوسی در دوران جوانی با مطالعه سروده‌ها، متون پیشینیان و آشنایی با زبانهای پهلوی، عربی و همچنینن دیوانهای شاعران عرب‌زبان دانشی اندوخت که بعدها دستمایه او در سرایش شاهنامه شد.
کودکی و جوانی فردوسی در زمان سلسله پادشاهی سامانیان سپری شد که از دوستداران ادب فارسی بودند لذا از ۳۰ سالگی آغاز به نگارش شاهنامه نمود و تا ۷۰ سالگی دست‌اندرکار تدوین و چندبار ویرایش آن بود.
اثر جاودان فردوسی یکی از مهمترین اسناد مکتوب ایران زمین و ادبیات کهن پارسی، حماسه‌ای منظوم با حدود ۶۰ هزار بیت شامل اسطوره‌ها، افسانه‌ها و تاریخ چهار دودمان پادشاهی پیشدادیان، کیانیان، اشکانیان و ساسانیان ایران از ابتدا تا آغاز دوران اسلامی در سده هفتم است. این اثر حماسی شامل سه بخش "اسطوره، پهلوانی و تاریخی" که نفوذی عمیق در ادبیات جهان دارد و تقریبا به همه زبانهای رایج ترجمه شده، از سوی ادیبان بزرگی همچون "گوته و ویکتور هوگو" مورد ستایش قرار گرفته است.
فردوسی و اثر ماندگارش در ابعاد گسترده و مهم دیگری نیز تاثیرات بسیار زیاد از خود برجای گذاشته بطوری که به اعتقاد همه پژوهشگران متخصص در تاریخ و ادبیات، نقش شاهنامه فردوسی در پاسداری از "اصطلاحات و دستور زبان فارسی، حفظ عناصر ملی، ملیت و درونمایه‌های شالوده‌ای قومیت ایرانی، حتی احیا هنر نقاشی و خطاطی و همچنین توجه ویژه آن به تربیت و اخلاق" غیرقابل انکار است.
نظر شما