«فیروزه دهقان» مدرس فیفا و مدرس دانشگاه و دارای درجه پست دکترای فیزیولوژی ورزشی از دانشگاه یو ام مالزی و استنفورد آمریکا است.
در متن زیر مشروح متن گفت و گو با این مدرس فیفا را با ایرنا می‌خوانیم:
هندبالیست بودید؟
از همان کودکی و در هفت سالگی با دوستانم در کوچه فوتبال بازی می‌کردم. در کنار آن در شنا و ژیمناستیک هم فعالیت می‌کردم. چون فوتبال زنان هم نبود وارد هندبال شدم و عضو تیم هندبال دانشگاه الزهرا (س) بودم. در آن دوران تربیت بدنی می‌خواندم. جالب بود که پیش از آمدن سرمربی هندبال در سالن فوتسال بازی می‌کردیم. در ۱۳۷۵ در نخستین کلاس مربیگری و داوری در تهران به مدرسی محمد صالحی و منوچهر نظری و ابوطالب شرکت کردم و نادره درودیان و من جزو نخستین داوران مسابقات دستجات آزاد استان تهران در سال ۷۶ بودیم. سال ۷۷ به عنوان دبیر انجمن فوتبال کشور شدم و در کنار خدیجه سپنجی رییس انجمن فوتبال فعالیت این انجمن زنان آغاز شد.
مربیگری را در حد تدریس واحدهای فوتبال در دانشگاه هنوز ادامه می‌دهم اما در کنار آن بعد از اخذ مدرک کارشناسی ارشد بخش فیزیولوژی، تدیرس هم می‌کنم. از سال ۸۹ برای دریافت مدرک دکترا و پست دکترا در این رشته در دانشگاه مالزی و آمریکا از ایران خارج شدم. در دوران دانشجویی دکتری دیدارهای دوستانه و رسمی فوتبال و فوتسال مالزی قضاوت می‌کردم.
چه اتفاقی افتاد که به ایران بازگشتی؟
متاسفانه با وعده‌ها و توصیه‌های رییس جمهوری و بنیاد ملی نخبگان سه سال است که به ایران آمدم اما متاسفانه دانشگاه این وعده ها را انجام نداد. آنان گفته بودند که برایم حکم هیات علمی می‌زنند اما حکم رسمی ندارم و هنوز حق التدریس کار می‌کنم. اگر وضعیتم به این صورت باقی بماند از ایران دوباره می‌روم. ۱۷ سال است که به تدریس در فوتبال می‌پردازم و از سال ۲۰۱۰ به عنوان مدرس داوری فوتسال فیفا وارد لیست مدرسان فیفا شدم.
در ایران نیز در لیگ برتر فوتبال و فوتسال قضاوت کردم اما فوتبال زنان ایران هنوز حرفه‌ای نشده است و آماتور است. حداقل ۲۰ تا ۳۰ سال طول می‌کشد تا از پایه فوتبال زنان حرفه‌ای شود. زمان زیادی برای حرفه‌ای شدن فوتبالیست‌ها لازم است و باید از سن پایین تربیت شوند اما در فوتسال خیلی حرفه‌ای هستیم.
در فدراسیون فوتبال سمتی ندارید؟
در این فدراسیون هیچ سمتی ندارم اما دیده‌ام خیلی از زنانی که در این فدراسیون سمتی دارند در کنار یک شغل در ده‌ها شغل دیگر هم فعالیت می‌کنند. بنظرم همه چیز در ایران با رابطه می‌چرخد. پیشنهاد کاری خوبی را در آمریکا داشتم. حتی ۲ سال قرارداد کاری با مالزی داشتم اما به کشورم بازگشتم اما متاسفانه شرایط مطلوبی از نظر امنیت شغلی ندارم.
داوری در فوتسال و فوتبال چگونه است؟
در فوتسال چون سابقه طولانی‌تری داریم داوران حرفه‌ای داریم اما داوران فوتبال ما بدلیل آنکه هنوز در این عرصه رشد نکرده‌ایم حرفه‌ای نشده‌اند. بنظرم در فوتسال محدودیت‌های کمتری وجود دارد و امکان پیشرفت در این رشته بیشتر است. ۱۳ سال برای فوتبال ایران مجانی کار کردم و در سال ۸۱ مجوز فوتبال چمن زنان را گرفتم. اولین داور فوتسال بودم و نخستین داوری بودم که مجبورم کردند تا بازنشست شوم.
چرا اجبار؟
زیرا جزو مدرسان فیفا شدم و فدراسیون گفت وقتی نامت در فهرست مدرسان می‌رود باید خود را بازنشست کنی و در ۳۷ سالگی بالاجبار بازنشست شدم. ۱۵ سال داوری کردم و باید یکی از گزینه‌ها انتخاب می‌شد و در نهایت مدرسی فیفا را برگزیدم. نخستین زنی بودم که نامم در فهرست مدرسان فیفا رفت. حتی از طرف فیفا در اردن، عمان و مالزی برای تدریس فوتبال رفتم اما در فدراسیون فوتبال ایران از من برای تدریس بندرت استفاده می‌کنند و متاسفانه در کلاس‌های زنان از مدرس مرد استفاده می‌شود.
به عنوان اولین نماینده ایران در نخستین سمینار توسعه فوتبال زنان آسیا در ۱۳۸۲ در شانگهای چین شرکت کردم. حتی بولتنی را آماده و در خصوص فوتسال زنان گزارشی از مسابقات قهرمانی کشوری و عکس‌های تیم های تمامی استان‌ها تهیه کردم. این بولتن سبب شد تا کشورهایی چون قطر و سوریه فوتسال خود را توسعه دهند. همان سال بود که با پشتیبانی محمد دادکان رییس وقت فدراسیون توانستم در این سمینار شرکت کنم و او به خوبی از ورزش زنان حمایت می‌کرد.
نظر شما