شیوع و گسترش ویروس کرونا در ایران زندگی قشرهای مختلف جامعه را تحت تاثیر قرار داد و موجب اختلال در برنامه‌های آنان شد. یکی از این گروه‌ها ورزشکاران بودند؛ ورزشکارانی که تمام مسابقات و تمرینات آن تحت تاثیر شیوع این ویروس قرار گرفت و بیش از ۱۰۰ روز است که هیچ مسابقه یا تمرین رسمی در کشور انجام‌نشده است.
تاثیر کرونا بر ورزش تنها به مسابقات و برنامه‌های آماده‌سازی نبود بلکه شماری از ورزشکاران به این ویروس مبتلا و برای درمان در قرنطینه خانگی ماندند. یکی از این ورزشکاران «علی محمدیاری» ملی‌پوش پارادوومیدانی بود. وی روز دوشنبه در گفت‌وگو با خبرنگار ایرنا با اشاره به نحوه ابتلا خود به این ویروس گفت: با وجود آنکه در مسابقات جهانی ۲۰۱۹ امارات سهمیه کسب کردم و به مدال نقره رسیدم برای رکوردگیری مجدد به اردو فراخوانده شدم و در نهایت این اردو موجب ابتلای من به ویروس کرونا شد.
متن کامل این گفت‌وگو در زیر می‌خوانیم:
اشتباه پزشکی یا فلج اطفال عامل معلولیتم است
معلولیتم مادرزادی نیست بلکه از ۶ ماهگی به این معلولیت دچار شدم. دلیل آن نیز برایم نامشخص است، برخی می‌گویند فلج اطفال دلیل این معلولیت است و برخی دیگر آن را اشتباه پزشکی در تزریق آنتی‌بیوتیک بدون انجام تست می‌دانند؛ اما هر دلیلی که داشت من از نوزادی به این معلولیت دچار و آن را پذیرفتم. سخت است اما برای خروج از محدودیت‌های معلولیت باید راهکاری پیدا می‌کردم.
ورزش راهکار رفع محدودیت بود
زمانی که دچار یک مشکل می‌شوید و راهکاری نیز برای درمان آن وجود ندارد باید به دنبال رفع محدودیت‌های ناشی از این مشکل باشید. ورزش را به عنوان یک راهکار انتخاب کردم و تاکنون نیز موفق بودم. موفقیتی که من را به مدال‌های رنگارنگ پارالمپیک، جهانی و آسیایی رساند. یک مدال نقره، یک برنز پارالمپیک، چند مدال طلا و نقره جهانی و چندین عنوان قهرمانی آسیا و بازی‌های پاراآسیایی را در کارنامه دارم. اکنون ورزش از من یک قهرمان ساخته است که در راستای اعتلای ایران در میدان‌های جهانی گام برمی‌دارم.
بیش از یک دهه است ملی‌پوشم
با تشویق پدر و مادرم گام در عرصه ورزش گذاشتم و بعد از فوت پدرم تنها مشوق من مادرم بود. شاید اگر بگویم تمام این افتخارات مدیون حمایت مادر و همسرم است گزاف نیست. از سال ۱۳۸۳ روی به دوومیدانی آوردم و از سال ۱۳۸۶ ملی‌پوش هستم. حاصل این تلاش، کسب ۱۵ عنوان پارالمپیک، جهانی و بازی‌های آسیایی است و به دنبال آن هستم تا در بازی‌های پارالمپیک توکیو نیز افتخارآفرینی کنم. در رشته پرتاب دیسک فعالیت دارم و با کسب مدال نقره در مسابقات جهانی ۲۰۱۹ امارات متحده عربی سهمیه المپیک را کسب کردم.
باید در رکوردگیری شرکت کنم
باوجود آنکه سهمیه من قطعی است فدراسیون و کمیته ملی پارالمپیک تصمیم گرفتند که در رکوردگیری نیز شرکت کنم. این موضوع برای من دردسرساز شد و مشکلات چند ماه اخیر نیز به خاطر حضور در اردوی آماده‌سازی بود. در امارات بهترین رقیبانم حضور داشتند و من توانستم با مدال نقره بلیت توکیو را رزرو کنم.
مسوولان فدراسیون و انجمن پارادوومیدانی صلاح دانستند که با انجام رکوردگیری من را به توکیو اعزام کنند. به همین خاطر پیش از تعطیلات عید نوروز در اردو بودم و در روزهای نخست سال ۱۳۹۹ دچار تب شدم. پس از چند روز بدن‌درد و سرفه نیز اضافه شد. با توصیه «محمدشروین اسبقیان» رییس فدراسیون ورزش‌های جانبازان و معلولین برای تست کرونا رفتم که مثبت بود و مجبور شدم تمام اعضای خانواده‌ام را نیز برای تست به بیمارستان ببرم. نزدیک به ۲۰ روز در قرنطینه بودم که روزهای سختی بود و به‌سختی نیز سپری شد.
قرنطینه دورانی برای خودشناسی بود
در دوران قرنطینه در تنهایی به خیلی از مسائل فکر کردم و کارهای گذشته را در ذهنم مرور کردم. به برخی از اشتباهات فکر و برای آینده نیز برنامه‌ریزی داشتم. امید به شکست کرونا در من روحیه‌ای ایجاد کرد که موجب شد تا خود را بیشتر از زمان دیگر مورد واکاوی قرار دهم. باید از حمایت‌های فدراسیون ورزش‌های جانبازان و معلولین، فدراسیون پزشکی ورزشی و کمیته ملی پارالمپیک تشکر کنم.
۲ ماه است حقوق نگرفتم
در کنار ورزش، تحصیل یکی از اولویت‌هایم بود و توانستم در رشته حقوق تا مقطع فوق‌لیسانس پیش بروم اما به‌سختی کار پیدا می‌شود. با وجود چندین عنوان جهانی و پارالمپیک به صورت قرارداد شرکتی، استخدام شدم و پایین‌ترین میزان حقوق را دریافت می‌کنم. نمی‌دانم برای تبدیل وضعیت باید به کجا بروم. ۲ ماه است حقوق نگرفتم و شرایط سختی برای تامین هزینه خانواده دارم.
از وزیر تعاون، کار و رفاه اجتماعی خواهشمندم که کمک کند تا تبدیل وضعیت من انجام شود. من هم‌اکنون شرکتی هستم و کمترین میزان دریافتی را دارم. با وجود این مبلغ کم هیچ امنیت شغلی ندارم. نمی‌دانم چرا یک قهرمان ملی با مدرک فوق‌لیسانس باید برای پیدا کردن یک شغل ساده سختی‌های زیادی را تحمل کند.
نظر شما