به گزارش دریافتی از نمایندگی فرهنگی جمهوری اسلامی ایران در هرات، سید رشید فردانی، شاعر و نویسنده و استاد دانشگاه هرات، در وبینار "شب شعر" امام خمینی (ره)، شعری را با عنوان "عاشق دلسوخته" تقدیم به روح پرفتوح امام راحل (ره)، کرد :
پــــــــرده بردار ز رخ، چهـــرهگشا ناز بس است
عــــــاشق ســوخته را دیدن رویت هوس است
دست از دامنت ای دوست، نخـــواهم برداشت
تا مــــــن دلشــده را یک رمق و یک نفس است
همــــــــه خوبان برِ زیباییات ای مایــــه حُسن
فیالمثل، در برِ دریای خروشان چو خس است
مـــــرغ پــــر سوختــه را نیست نصیبـــی ز بهار
عـــرصـه جولانگه زاغ است و نوای مگس است
داد خواهـــــم، غم دل را به کجا عرضه کنـــــم؟
که چو من دادستان است و چو فریاد رس است
این همـــــــه غلغل و غوغـــا که در آفاق بــــــوَد
ســـوی دلـــــدار، روان و همه بانگ جرس است
سیدحسن شاه رحیمی، رئیس گروه زبان و ادبیات دانشگاه شهید ربانی کابل نیز در این وبینار "شب شعر" در مورد اندیشه و اشعار امام خمینی (ره) اظهارداشت: در اندیشه امام (ره) دنیا و هر شئ که در دنیا است حتی از ذره تا خورشید نمایشگر زیبائی خدا است و اگر ما نمی بینیم این عیب ماست ورنه خدا هرجا موجود است.
وی با اعلام اینکه امام راحل (ره) معلمی ماندگار برای اهل ادب، فرهنگ و سایت باقی ماند، گفت: امام خمینی ملت اسلامی را با اخلاق اسلام آراسته کرد. او خود مردی ساده زیست بود و این خصوصیت خود را به جهان اسلام بخشید.
شاه رحیمی گفت: امام خمینی (ره) از نگاه تقوا و عمل شخصیتی الگو در سطع جهان ماندگار ماند. او مردی مسلمان و پایبند نماز و روزه و در یاد خدا غرق بود. همانگونه که همه در گزارش های تلویزیونی دیدیم که در آخرین لحظات در حالت بیماری در بیمارستان، نماز را با تمام ارکان آن یعنی با قیام و رکوع و سجود ادا کرد و آرزویش به پایه تکمیل رسید.
میرحسین حسینی، استاد دانشگاه ابن سینا استان بلخ نیز در وبینار در باره محتوای اشعار امام خمینی (ره) اظهارداشت: امام خمینی (ره) مسافر وادی شور و شعف و فرهنگ و ادب بود که مطالب و مفاهیم ارزشمند عرفانی را در قالب شعر و نظم بیان کرده اند. موضوعات اصلی اشعار ایشان عبارتند از: تعمیق و ترویج نظریه وجود، سیر سلوک عملی به سوی خداوند، طرح مسائل مهم اخلاقی و تهذیب نفس، ترویج و نهادینه سازی عشق و محبت، دوری از ریا و کبر و خودپسندی و خود محوری و در یک کلام گرایش و سوق روح انسان به سوی حق و حقیقت بود! حقیقتی که به تعبیر عرفا، فراتر از کعبه و بتخانه است و اندیشه خشک صوفیان و فیلسوفان و دراویش را یاری رسیدن به آن مقام و منزلت نیست. جایگاهی که خود در یکی از غزلیات عرفانی اش بدان اشارتی کرده است:
آنکه دل خواهد، درون کعبه و بتخانه نیست
آنچه جان جوید، بدست صوفی بیگانه نیست
گفته های فیلسوفان و صوفی و درویش و شیخ
در خور وصف جمال دلبر فرزانه نیست
حسین خانزاده ، شاعر جوان و خوش ذوق استان بلخ نیز در این وبینار "شب شعر" شعری از دیوان امام راحل (ره) دکلمه کرد:
باز گویم غم دل را که تو دلدار منی
در غم و شادی و اندوه و الم ، یار منی
جز گل روی توام در دو جهان ، یاری نیست
چهره بگشای به رویم که تو غمخوار منی
چشم بیمار تو ای می زده ، بیمارم کرد
پای بگذار به چشم که پرستار منی
محرمی نیست که مرهم بنهد بر دل من
جز تو ، ای دوست که خود محرم اسرار منی
زاری از غمزه غمزای تو ، پیش که کنم؟
با که گویم که تو ، سرچشمه آزار نتی ؟
برگشای موی خم اندر خم و دست افشان باش
به خدا، یار منی ، یار منی ، یار منی
سیدعلی موسوی ، شاعر و نویسنده و استاد دانشکاه کابل هم در وبینار "شب شعر" امام خمینی (ره)، شعر ی با عنوان "امام عشق! سرود:
باده یِ عشق به تکرار چشیدن دارد
ساز منصور و اناالحق که شنیدن دارد
ای که با خال لبت جان و دلم بِربودی
مژه بر دیده یِ بیمار خلیدن دارد
مادرت فاطمه هم دوش به دیدار آمد
یا بنی! بقعه یِ زیبای تو دیدن دارد ...
قم بفرمود خداوند، ... خمینی برخیز!
ارتشی گوش به فرمان و دویدن دارد
انقلابت به جهان اسوه یِ آزادی شد
در هوایت مللی میل پریدن دارد
بوی دیدار تو از خامنه ای می گیریم
تا به پایش سر طاغوت خمیدن دارد
الحسینی لقب، همنام علی، سید کاو
خوی و خلق پدرانش که اکیداً دارد
گر پذیرفت مرا خود به حضورش گویم
بارش اشک برای تو چکیدن دارد ...
بوسه ایکاش به پیغام میسر می شد
لام تا کام، دل و دیده تپیدن دارد ...
من به آغوش فراخوان و چکاوک قربان
که سرم در بغلت شوق رسیدن دارد
ناهید نصیری، هنرمند و استاد دانشگاه هرات و دانشجوی رشته پژوهش هنر مقطع کراشناسی ارشد دانشگاه اصفهان نیز در این وبینار "شب شعر" امام خمینی (ره)، شعری را با عنوان "حسن ختام" دکلمه کرد که مورد استقبال همگان قرار گرفت:
الا یا ایها الساقی! ز مـــی پُر ســــاز جامم را
که از جـــانم فــــرو ریزد، هوای ننگ و نامم را
از آن می ریز در جـــامم کــه جانم را فنا سازد
برون سازد ز هستی، هسته نیرنگ و دامم را
از آن می ده که جانم را ز قید خود رها سازد
به خود گیـــرد زمـــــامم را، فرو ریزد مقامم را
از آن می ده کــه در خلوتگـــــه رندان بیحرمت
به هم کــوبد سجودم را، به هم ریزد قیامم را
نبـــــودی در حـــریمِ قدسِ گلــــرویان میخــانه
که از هـــر روزنـــی آیم، گلی گیرد لجامم را
روم در جـــرگه پیران از خــــــود بیخبر، شاید
به دریادارِ آن وادی، رســـان مدح و سلامم را
به ســـاغر ختم کردم این عدم اندر عدم نامه
به پیرِ صومعه بــــرگو: ببین حُسن ختــامم را
به گزارش ایرنا، ۱۳ اردیبهشت نیز آیین بزرگداشت سالگرد ارتحال امام خمینی (ره) در افغانستان برگزار شده بود.
نظر شما