غلام پیله‌ور هنرمند دغدغه‌مند تئاتر میناب بود

غلام پیله‌ور از هنرمندان تئاتر و تعزیه‌خوان شهرستان میناب روز گذشته (۲۶ خرداد) براثر سکته قلبی درگذشت.

کوروش زارعی روز سه شنبه در پیامی با تسلیت درگذشت غلام پیله‌ور به خانواده وی و جامعه فرهنگی و هنرتئاتر هرمزگان اظهارداشت: صدای زنگ‌دار غلام و بدن آماده، او را بر روی صحنه متفاوت می‌کرد، او همیشه به تئاتر شهرش تعصب داشت و برای تئاتر میناب رگ غیرت نشان می‌داد.

وی بیان داشت: صدای زنگ‌دار غلام و بدن آماده، او را بر روی صحنه متفاوت می‌کرد، او همیشه به تئاتر شهرش تعصب داشت و برای تئاتر میناب رگ غیرت نشان می‌داد.

مدیر مرکز هنرهای نمایشی حوزه هنری ادامه داد: همیشه در جلساتی که با مدیران شهر و استان داشتیم با تمام وجود از توانمندی هنرمندان و تئاتر میناب دفاع می‌کرد.

وی یکی از خصلت‌های خوب غلام پیله‌ور را دفاع از حق و مظلوم عنوان کرد و افزود: او هرگز اهل تزویر نبود و با شجاعت حق می‌گفت که همین دفاع از حق و حق‌گویی وی بارها و بارها به ضررش تمام می‌شد اما او هیچ ابایی از این  کار نداشت.

زارعی افزود: شجاعت غلام پیله‌ور و رک بودن او مثال‌زدنی بود، در آن زمان که بنده در کنارش کار می‌کردم به نظم و انضباط ارزش خاصی قائل بود و همیشه با بی‌انضباطی بعضی از هنرمندان گروه کنار نمی‌آمد.

این کارگردان و نمایشنامه نویس یادآور شد: غلام پیله‌ور در ایفای نقش‌هایش در نمایش‌ها انرژی بسیار می‌گذاشت و روی نقش خود وقت صرف می‌کرد و برای رسیدن به نقش، ساعت‌ها با کارگردان و اعضای گروه بحث می‌کرد تا بتواند نقشش را روی صحنه درست ایفا کند.

مدیر مرکز هنرهای نمایشی حوزه هنری اضافه کرد: بازیگری نبود که به راحتی از ظرافت‌های نقش بگذرد. او طراح صحنه خوبی بود. در آن زمان که ما دکوراتور و طراح صحنه نداشتیم، به خاطر ذوق و خلاقیتی که پیله‌ور داشت دکورهای نمایش‌ها را طراحی می‌کرد و به زیباترین شکل ممکن می‌ساخت.

غلام پیله‌ور از هنرمندان پیشکسوت و یکی از تعزیه‌خوانان میناب استان هرمزگان که روز گذشته (۲۶ خرداد) براثر سکته قلبی درگذشت، در نمایش‌های «گل و جهله» و «فیروزه که می‌خواند» به کارگردانی کوروش زارعی،«عاشقانه‌هایی برای باد»، «معرکه در معرکه»، «چشم‌های خیره به راه»، «سرگشته» نقش آفرینی کرده بود.

وی حائز رتبه بازیگری و طراحی صحنه در جشنواره‌های مختلف بود.

کوروش زارعی نیز فارغ التحصیل لیسانس رشته هنرهای نمایشی است که یکم مهرماه ۱۳۵۰ در میناب متولد شده و علاقه خاصی به تئاتر و تعزیه‌خوانی در شهرستان میناب داشت.

او در مقطع راهنمایی با تئاتر آشنا شد و در نخستین نمایش مدرسه ای خود با نام «تیر غیب» نوشته محسن مخملباف به عنوان بازیگر روی صحنه رفت و نخستین حضور صحنه ای خود را تجربه کرد.

در دوره متوسطه او نمایش های زیادی را به جشنواره های دانش آموزی و منطقه ای وزارت ارشاد به روی صحنه برد که در تمام آن ها چه در مقام بازیگر و چه در جایگاه کارگردانی نقش پررنگی داشت و جوایز بسیاری را در این راه به خود اختصاص داد.

در سال چهارم دبیرستان نمایش «گل و جهله» را کارگردانی کرد که این نمایش در دوازدهمین جشنواره بین المللی تئاتر فجر جایزه کارگردانی دوم، نویسندگی دوم، بازیگری اول مرد و عنوان نمایش برگزیده کانون ملی منتقدان ایران را دریافت کرد.

نمایش های تلاقی، روزهای خوش یک پادشاه، چشم های خیره به راه و بند کارهایی بودند که در سال ۱۳۶۵ در آنها حضور داشت.

نمایش های مضرات دخانیات، مردی که گلی به دهان داشت، دو چهره از یک کارفرما، خانه روشنی پرواز را به خاطر بسپار، بیا با هم برویم جنگ، اسب سفید، قائد، هجوم، و مرگ در پاییز از جمله کارهای زارعی در آن سال هاست.